Πυροτεχνήματα αυτοκινητοδρομίων (SportDay / Δημήτρης Μπαλής)

Χωρίς πρόλογο μπαίνω κατευθείαν στο θέμα της κατασκευής ενός αυτοκινητοδρομίου στην Ελλάδα, το οποίο συζητιέται για τουλάχιστον 20 χρόνια. Το αυτοκινητοδρόμιο λοιπόν είναι μια σοβαρή υπόθεση, και εξαιρετικά δαπανηρή επένδυση. Θέλει σχεδιασμό, προγραμματισμό, άψογη συνεργασία με διεθνείς φορείς και οργανώσεις, θέλει αποφασιστικότητα, σωστή οργάνωση και άριστη εκμετάλλευση για να πετύχει. Το πείραμα με το μικρό αυτοκινητοδρόμιο στις Σέρρες, μια επιχείρηση που έστησε ο δήμος της πόλης, αποδείχθηκε ότι υπολειτουργεί και δεν πείθει τους ξένους. Το έτερο αυτοκινητοδρόμιο στην Πάχη Μεγάρων, είναι μεν κοντά στην Αθήνα, αλλά βρίσκεται δίπλα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο. Είναι μικρό και δύσκολα μπορεί να μεγαλώσει. Χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις εταιρειών, για μαθήματα ασφαλούς οδήγησης και για λίγους αγώνες. Τα έξοδά του ίσα ίσα που καλύπτονται, αν συμβαίνει κι αυτό κιόλας. Στην Ελλάδα οι αγώνες πίστας, και εν γένει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός νοσεί. Η αντιδικία αγωνιζομένων και Εθνικής Επιτροπής Αγώνων, καλά κρατεί. Οι συμμετοχές στα σιρκουί συρρικνώνονται, οι κατηγορίες δεν συμπληρώνονται και ο κόσμος απέχει. Στις αναβάσεις, όπου τα έξοδα είναι λιγότερα, βλέπουμε μεν περισσότερα αυτοκίνητα, αλλά όλο οι ίδιοι πρωταγωνιστούν με ίδια αυτοκίνητα εδώ και πολλά χρόνια. Πάντως οι θεατές είναι πιο πολλοί, όμως το θέαμα κουράζει με τα διπλά περάσματα. Τα ράλι, χώματος και ασφάλτου, έχουν ενδιαφέρον, αλλά πραγματοποιούνται συνήθως μεταξύ συγγενών και φίλων. Μόνο το ράλι Ακρόπολις φέρνει κόσμο, κι αυτό λόγω ονόματος και διεθνή χαρακτήρα. Αλλά κι εκεί πέρυσι, είδαμε πτώση, εξαιτίας κακής διαχείρισης, εμπορικής και μη. Σε μια λογική χώρα, πρώτα αυτά τα ζητήματα επιλύονται, που αποτελούν τη βάση των αγώνων και μετά σκέφτονται αυτοκινητοδρόμια. Εμείς όμως ξεκινάμε κατά την προσφιλή μας τακτική, ανάποδα. Η ΕΛΠΑ πασχίζει κοντά στα 20 χρόνια να κάνει πίστα στον Ορχομενό. Δεν μπορεί, κάπου θα βρίσκεται ο θεμέλιος λίθος του πρωθυπουργού Μητσοτάκη το 1994. Στη Χαλανδρίτσα έξω από την Πάτρα, περίμεναν με την προηγούμενη κυβέρνηση χρήματα από Κοινοτικό πρόγραμμα, αλλά το έργο δεν εντάχθηκε ποτέ για χρηματοδότηση. Στο Ελληνικό, μετά την απομάκρυνση του Αεροδρομίου, ετέθη η ιδέα αλλά ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργος Σουφλιάς δεν ακούει τέτοιο ενδεχόμενο. Πριν λίγες ημέρες ένα ακόμη βεγγαλικό ρίχτηκε στις Γούβες Ηρακλείου Κρήτης. Εκαναν λένε σχεδιασμό και μπορούν να φτιάξουν αυτοκινητοδρόμιο. Προχθές, τα πυροτεχνήματα φώτισαν τη Θεσσαλονίκη, όταν ο Νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης εξήγγειλε υποψηφιότητα για αυτοκινητοδρόμιο, λέγοντας ότι θα πιέσει τον πρωθυπουργό, επειδή το χρειάζεται ο τόπος για ανάπτυξη, επικαλούμενος και εθνικούς λόγους, ονομάζοντας το εγχείρημα «Αυτοκινητόδρομιο Μακεδονία». Μετά από αυτά που ανέφερα, αν θυμηθείτε και αυτά που έγραψα την περασμένη Δευτέρα για την πίστα στο Αμπού Ντάμπι, που θα κοστίσει 40 δις δολάρια, πείτε μου αν μιλάμε σοβαρά ή ονειροπολούμε. Αυτοκινητοδρόμιο μπορεί να γίνει, ασφαλώς με λιγότερα χρήματα, μόνο αν ασχοληθούμε σοβαρά με την τουριστική βιομηχανία της χώρα μας και την ανάπτυξη της περιφέρειας. Στην Ελλάδα που κλείνουμε τα ξενοδοχεία στα νησιά για έξι μήνες, βάζοντας στο ταμείο ανεργίας τους εργαζόμενους, δεν έχουμε την πολυτέλεια να σκεφτόμαστε για πίστες.