Οταν η οθόνη χωρίζεται στα δύο... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Tι μπορεί να προκαλέσει μια τηλεοπτική οθόνη χωρισμένη στα δύο; Μελαγχολία. Πότε; Οταν παρακολουθείς ταυτοχρόνως -ελέω τεχνολογίας- κάποιο δικό μας ποδοσφαιρικό αγώνα, της Super League, κι έναν του αγγλικού ή ισπανικού πρωταθλήματος. Με τις φάσεις, πλάι πλάι, να προκαλούν «χαιρέκακα» για συγκρίσεις...

Ο αγώνας της Καλαμαριάς με τον ΠΑΟΚ δεν ήταν από τα κακά εγχώρια ποδοσφαιρικά δείγματα. Κάθε άλλο. Σε τελική ανάλυση, γκολ όπως αυτό του Μίετσελ θα εντυπωσίαζε παντού. Η αναμέτρηση της Αρσεναλ με τη Γουίγκαν δεν απετέλεσε, δα, ό,τι καλύτερο έχουμε δει: ειδικά οι «κανονιέρηδες» έχουν προσφέρει (και φέτος) θέαμα χορταστικότερο. Εστω κι έτσι, όμως, η αντιπαραβολή των «δικών μας» εικόνων με τις «δικές» τους, στο χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι δύο αναμετρήσεις συνέπιπταν, παρέμενε δυσβάστακτη.

Είμαι βέβαιος ότι ουδείς θα με προέτρεπε να γίνω αναλυτικότερος. Αυτοματισμοί, ρυθμός, ατομική τεχνική, εκμετάλλευση κενού χώρου, εμπνεύσεις: οποιοδήποτε επιμέρους πεδίο κι αν διάλεγες, η σύγκριση θα είχε τα... αναπόφευκτα αποτελέσματα. Κάποιος δικαιούται να προβάλει ένσταση: «Καλά, συγκρίνεις το πλουσιότερο πρωτάθλημα με το δικό μας, τον Ανρί και την Καλαμαριά;». Δικαιούμαι όμως κι εγώ να απαντήσω...

Πρώτον, την επιλογή των συγκρίσιμων (;) μεγεθών δεν την έκανε ο γράφων, αλλά η άτιμη η συγκυρία, συνεπικουρούμενη από εκείνη την... αναθεματισμένη -χωρισμένη στα δύο- οθόνη. Δεύτερον, η σύγκριση αφορά το θέαμα που προσέφεραν 22 + 22 παίκτες, όχι (μόνο) τα αστέρια των ομάδων. Αν εσείς εντοπίσατε κανέναν Ανρί στην καλοδουλεμένη Γουίγκαν, παρακαλώ δείξτε τον και σ' εμένα. Τρίτον, η Γουίγκαν εκεί μάχεται για να αποφύγει τον υποβιβασμό, όπως ακριβώς και ο Απόλλωνας Καλαμαριάς εδώ. Η Αρσεναλ εκεί φιγουράρει στην 4η θέση, έστω κι αν η βαθμολογική της συγκομιδή την αδικεί. Ο ΠΑΟΚ, εδώ, είναι πέμπτος. Αρα, η τύχη που έφερε «αντιμέτωπα» τα δύο παιχνίδια «σεβάστηκε» ορισμένες τυπικές αναλογίες. Ναι, επί της ουσίας μεσολαβεί... χάος: αυτό ακριβώς είναι το θέμα μας.
Σύμφωνοι, δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική -ασχέτως αν αυτή εσχάτως ανακάλυψε το αγγλικό ποδόσφαιρο. Ιδού όμως μια αφορμή να ασχοληθούμε με το εξής αξίωμα: οι Ελληνες φίλαθλοι νιώθουν τα τελευταία χρόνια μεγάλη απογοήτευση για το ποδόσφαιρό μας, επειδή «βομβαρδίζονται» από θελκτικές εικόνες που προέρχονται από το εξωτερικό. Ευσταθεί άραγε ο ισχυρισμός αυτός; Θα το δούμε αύριο. Προς το παρόν, συγκρατήστε το ακλόνητο συμπέρασμα: προσέξτε τις «μισές μισές» οθόνες!

Διπλασιάζουν τη μελαγχολία...