Ο Νικολαΐδης οφείλει να δώσει λογαριασμό στους πολλούς (Sportday / Σπυρόπουλος)

Η Μαρία η Ασχημη στη ροή του σίριαλ, σας βεβαιώ, θα γίνει κούκλα. Η ΑΕΚ η Ομορφη πάλι, στη ροή της σεζόν, έχει πάρει τον δρόμο προς το να γίνει... πανούκλα. Στενόχωρο να το παρακολουθεί κανείς. Οσο είναι, πάντοτε, ένα ανάξιο φινάλε μιας ωραίας ιστορίας.

Η ΑΕΚ, εφέτος, έφτασε στην καλύτερη ευρωπαϊκή εμφάνιση στα νεότερα χρονικά της. Την κλείνει επιστρέφοντας, δίχως καμία δόξα, στο πέρυσι και στο πρόπερσι. Πέρυσι, θυμίζω, έπαιξε μόλις 180 λεπτά (και δεν σκόραρε) με τη Ζενίτ. Πρόπερσι, έπαιξε τέσσερα ματς στον όμιλο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και τελείωσε δίχως πόντο. Κάπου εκεί βρίσκεται και σήμερα. Κάπου μεταξύ Αγίας Πετρούπολης και Ααχεν.

Να το βλέπεις, φέρνει δυσθυμία. Να σκέπτεσαι το χειρότερο, φέρνει σύγκρυο. Ποιο θα 'ταν το χειρότερο; Η σκέψη, αρχές Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες, να είχε ολοκληρώσει την επική ανατροπή. Και να ετοιμαζόταν τώρα, στην αγωνιστική κατάσταση που βρίσκεται, σε μία εβδομάδα να υποδεχθεί στο Ολυμπιακό Στάδιο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε νοκ άουτ παιγνίδι Τσάμπιονς Λιγκ! Μπρρρρ...

Η ΑΕΚ, την Τετάρτη, ούτε επέλεξε (μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης) ούτε προέταξε (την Ελλάδα) ή σνόμπαρε (την Ευρώπη). Ο Σέρα Φερέρ έπραξε το εξής απλούστατο: πήρε στα χέρια του τη λίστα με τους 19 διαθέσιμους, αφαίρεσε τους όχι 100% fit και απ' τους υπόλοιπους διάλεξε τους λιγότερο επιβαρυμένους. Δεν του έβγαιναν, καν, έντεκα! Με... φόβο Θεού πρόσθεσε, για να συμπληρώσει, τον Πλιάτσικα και τον Τόζερ.

Πρακτικό. Αλλά όχι λιγότερο θλιβερό, το να βγαίνει κατ' αυτόν τον τρόπο, με υπ' αριθμόν ένα κριτήριο ποιος κινείται πιο μακριά από τα πρόθυρα κατάρρευσης, η σύνθεση. Σε τούτες τις συνθήκες δεν χωρεί εξαντλητική κριτική προσέγγιση του ματς. Πιο πολύ ταιριάζει η... συμπόνια ότι τόσο μπορούν αυτή την εποχή, τόσο παίζουν. Γιατί συμβαίνει; Είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

Η κοινή λογική απαντά ότι άμαθα ή ευπαθή κορμιά, δίχως την ευελιξία στη συναίσθηση ποιος-είναι-ποιος, φορτώθηκαν στα διεθνώς νορμάλ στάνταρ... κι έσκασαν. Μία δεύτερη απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι μπήκε η συνειδητή προτεραιότητα να έχει η ομάδα φρεσκάδα από την αφετηρία της περιόδου, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο πρωταρχικός στόχος της Ευρώπης, και τώρα (δίχως μέριμνα για το μετά) έχει φτάσει ο καιρός της πληρωμής του κόστους.
Δεν είμαστε, δεν διεκδικούμε τη δουλειά τους και θα 'ταν γραφικότητα να τοποθετούμαστε εδώ σαν, (έργο)φυσιολόγοι. Η παρατήρηση αρκεί. Και η παρατήρηση είναι ότι ο «εργοφυσιολογικός έλεγχος» στην πορεία έχει, ολοφάνερα, χαθεί. Μαζί κι ο μπούσουλας. Η ΑΕΚ είναι πολύ καλή ομάδα, στις ιδεατές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης. Οταν τους έχει όλους και τους έχει όλους στα καλά τους. Οταν δεν τους έχει, είναι η ομάδα των τελευταίων 45 ημερών.

Ο (καλός, εννοείται...) κόσμος της ΑΕΚ δεν έχει δικαίωμα στη διαμαρτυρία, απλώς. Εχει κάτι πιο σημαντικό. Υποχρέωση. Να εκφράζει δυσφορία γι' αυτό που βλέπει. Και να απαιτεί απαντήσεις. Αγαπούν τον πρόεδρό τους. Κι ακριβώς επειδή τον αγαπούν, οφείλουν να προσπεράσουν το συναίσθημα και να είναι αυστηροί. Ειδάλλως, θα είναι μοιρολάτρες ή αποστασιοποιημένοι. Η ΑΕΚ δεν έχει όφελος οι φίλοι της να είναι μοιρολάτρες. Και το εγχείρημα της εκ της τέφρας αναγεννήσεως, κατ' εξοχήν, στηρίχθηκε στην ολόψυχη συμμετοχή τους. Οχι στην αποστασιοποίηση. Ετούτη η πολύτιμη σχέση, προκειμένου να συντηρηθεί ζεστή και ζωτική, είναι μοναδική επιλογή το να είναι αμφίδρομη.
Συνεπώς; Το επισημάναμε ήδη την Κυριακή που η ΑΕΚ θα έπαιζε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Το επαναλαμβάνουμε σήμερα. Ο Ντέμης Νικολαΐδης οφείλει να δώσει λογαριασμό. Οχι στους ολίγους καθ' έξιν αποδοκιμάζοντες. Αλλά οπωσδήποτε στους πολλαπλάσιους αποδοκιμάζοντες τους... αποδοκιμάζοντες (τον Νικολαΐδη). Απαντήσεις, εν πρώτοις, οικονομικές. Αυτός το καθιέρωσε κι έβαλε τον πήχη της διαφάνειας από τα προηγούμενα χρόνια τα καθαρά στοιχεία της εταιρείας να είναι ειλικρινή «ανοικτά βιβλία» στα μάτια οποιουδήποτε ενδιαφέρεται.

Και τότε, ενδεχομένως, από τις οικονομικές απαντήσεις να προκύψουν κι οι απαντήσεις, ή έστω κάποιες απαντήσεις, και για τα αγωνιστικά ερωτήματα.