Το ποδόσφαιρο νίκησε την εσωστρέφεια (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε το ντέρμπι περίπου μία ώρα πριν αυτό αρχίσει, όταν ο Βίκτορ Μουνιόθ ανακοίνωσε τη σύνθεση της ομάδας. Ο αποκλεισμός του ασταθέστατου Μάριο Γκαλίνοβιτς και του μετριότατου σε δυνατότητες Λουκά Βύντρα από την αρχική ενδεκάδα όχι μόνο στάθηκε αιτία για να δούμε έναν ΠΑΟ χωρίς «τρύπες», αλλά κυρίως εκμηδένισε κάθε πιθανότητα να αρχίσουν συζητήσεις μετά το ματς: οι παίκτες πήραν το μήνυμα ότι στο ΟΑΚΑ ο ΠΑΟ δεν κατέβαινε για να δώσει θέμα συζήτησης σε όσους αναρωτιούνται πόσο δίκιο ή άδικο έχει ο προπονητής στις βασικές επιλογές του, αλλά για να πάρουν το ματς. Ο Μουνιόθ έκανε τη λογικότερη των επιλογών: άφησε στην άκρη τους δύο που χρεώνονται την ήττα από τη Λανς. Με μία μόνο κίνηση δυνάμωσε την ενδεκάδα, απέδειξε ότι είναι σκληρός αλλά δίκαιος και δεν άφησε κανένα περιθώριο για άλλοθι και ελαφρυντικά. Από τη στιγμή που ο Γκούμας έκανε το 1-0 πριν μπει ο κόσμος στο ΟΑΚΑ και ο Νίνης το 2-0 πριν συμπληρωθεί το δεκάλεπτο, ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθούσε μια καταιγίδα: η Σαραγόσα του Μουνιόθ έβαλε πριν από κάνα χρόνο έξι γκολ στη Ρεάλ Μαδρίτης: οι ομάδες του Ισπανού σπανίως φρενάρουν.

Από την άλλη, η ΑΕΚ το τελευταίο εικοσαήμερο αποφάσισε να συζητήσει τα πάντα. Ο,τι προσφέρει αυτόν τον καιρό η «Ενωση» είναι πιο πολύ θέμα συζήτησης παρά ποδόσφαιρο. Η ανανέωση του συμβολαίου του Φερέρ, τα δίκαια παράπονα για τη διαιτησία, οι λόγοι που δεν έγιναν οι μεταγραφές, τα πολλά «γιατί» των τραυματισμών, τα μπερδέματα με την Ερασιτεχνική –όλα είναι θέματα για συζήτηση: δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση, μόνο που χάθηκε το βασικό: η μπάλα! Ακόμα και η απόφαση για το «διαζύγιο» με τον Ιλια Ιβιτς βγήκε την πλέον ακατάλληλη στιγμή. Το παίδευε ο Ντέμης από το περασμένο καλοκαίρι και το αποφάσισε τώρα –ένας Θεός ξέρει γιατί. Εγραφα πρόσφατα ότι για πολλούς λόγους η ΑΕΚ μού φάνηκε ότι κάνει φέτος ό,τι θα 'πρεπε να είχε κάνει πριν από τρία χρόνια, όταν ο Νικολαΐδης ανέλαβε την ομάδα: μέσα στα πολλά που φέτος γίνονται, γίνονται και λάθη: είναι πολύ λογικό. Ο Ντέμης φέτος ουσιαστικά μαθαίνει τι μπορείς να πάθεις αν προετοιμάσεις λάθος μια χρονιά στην οποία υπάρχουν απαιτήσεις: του χρόνου θα είναι καλύτερος, αρκεί να διορθώσει κάποια πράγματα. Αν έχει καταλάβει το θεσμικό πρόβλημα, αν ξέρει τι ποδόσφαιρο θέλει να παίζει η ομάδα του, αν αποφάσισε με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, τότε θα τη βρει την άκρη: το προχθεσινό βαρύ 1-4 μπορεί να αποδειχθεί και χρήσιμο.

Για την ώρα, η κατάσταση πρέπει να προβληματίσει τον Φερέρ. Η ΑΕΚ δεν τρέχει, δεν πιέζει, δεν έχει δυνάμεις. Χωρίς δυνάμεις οι καλοί φαίνονται μέτριοι και οι μέτριοι κακοί: η δουλειά ενός κόουτς είναι και να προστατεύει τους παίκτες του. Προχθές τους έστειλε στο γήπεδο απροστάτευτους, τελείως χύμα. Τα τρία-τέσσερα σοβαρά ματς που έχει το φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα απαιτούν στρατηγική. Ο Φερέρ είναι κακός στρατηγός. Προχθές, βλέποντας την απροστάτευτη άμυνα της ΑΕΚ, μου φάνηκε όχι ότι δεν μπορεί να διευθύνει τους στρατιώτες του, αλλά ότι δεν τους νοιάζεται...