Σαν άλλος Δούρος (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Η χαρά εμάς των μουγγών είναι να ακούμε τους άλλους να μιλάνε. Ακόμα καλύτερα να ουρλιάζουν. Και η κραυγή του ακροατή του SuperΣΠΟΡ FM, «απαιτώ αυτή τη στιγμή από τον κύριο Χελάκη, τον κύριο Χριστόγλου ή όποιον άλλο υπεύθυνο γι' αυτό το τρομερό ατόπημα που έγινε στον σταθμό να βγει αμέσως και να ζητήσει συγγνώμη», με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο. Οχι μόνο αυτοί, όχι μόνο ένας ένας, αλλά η γνώμη μου ήταν να ζητήσουν όλοι μαζί συγγνώμη, όπως στις χορωδίες. Και όταν τραγουδάνε να φοράνε και φουρώ. Γιατί από τη φωνή του ακροατή το καταλάβαινα. Με αυτό που θα είχαν κάνει ο καλύτερός τους θα έπρεπε από Δευτέρα να κυκλοφοράει με παρεό. Μέχρι που άκουσα τον λόγο στην εκπομπή του Ελευθεράτου και αποφάσισα ότι μέσα από το παρεό πρέπει να φοράνε στρινγκ.

«...γιατί, κύριε Ελευθεράτο, ξέρετε τι είπε το παιδί που έλεγε τις ειδήσεις; Ξέρετε;». Ο Ελευθεράτος δεν ήξερε και ο ακροατής παρά την αηδία που προξενούσαν τα λόγια του δελτίου αποφάσισε να τα επαναλάβει. «Κύριε Ελευθεράτο, είπε ότι στο ματς μπάσκετ που τελείωσε στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός έκανε την έκπληξη κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό... Εκανε την έκπληξη, κύριε Ελευθεράτο. Εκανε την έκπληξη. Απαιτώ από τον κύριο Χελάκη αυτή τη στιγμή να βγει και να ζητήσει συγγνώμη για την προσβολή που έκανε στους οπαδούς του Ολυμπιακού». Δυστυχώς, όμως, ο δειλός Χελάκης σαν άλλος Δούρος δεν έκανε την τιμή σε όλους εμάς να βγει και να μας ζητήσει συγγνώμη. Ενώ μουρμούριζα το hit «γιατί δεν βγαίνεις στο τηλέφωνο Χελάκη;», ο Ελευθεράτος έλεγε κάτι μπουλκουμέ συγγνώμες: «Ναι, εγώ δεν θα το έγραφα έκπληξη, παρ' όλο που μου προκάλεσε έκπληξη, πράγμα που βεβαίως δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει σε εσένα, παρ' όλο που το ίδιο δεν είναι βέβαιο ότι ισχύει και για τον Χελάκη» και ξεπέταγε τον ακροατή. Ο επόμενος θα χτύπαγε την Κυριακή και αυτός ήταν Παναθηναϊκός.

Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού ακροατή δεν ήταν αν η νίκη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ ήταν έκπληξη, που μάλλον πίστευε ότι είναι η μεγαλύτερη του αιώνα, αλλά ο Καρπετόπουλος. Ενιωσα να συμφωνώ μαζί του, όχι όμως και για τον λόγο. «Ο κύριος Καρπετόπουλος πριν από λίγο έλεγε το σχόλιό του. Είπε ο κύριος Καρπετόπουλος ότι ο Σωτήρης Νίνης είναι ένα αστεράκι...». Το βάρος της φράσης του Κάρπετ αιωρείτο στα ερτζιανά. Ο λόγος όμως; «...Γιατί για τον κύριο Καρπετόπουλο ο Νίνης είναι αστεράκι, αλλά αν μίλαγε για τον Καστίγιο θα έλεγε ότι είναι αστέρι». Σε εκείνο το σημείο μίλησε και ο μουγγός. Και η κραυγή «Κοίτα τώρα με τι πήγε να παρεξηγηθεί, τούτος ο gay...» ήταν εκείνη που μου έχει κλείσει τον λαιμό μέχρι σήμερα.

Εάν σου είπαν ότι έρχεσαι σε μια υπανάπτυκτη ποδοσφαιρικά χώρα στην οποία θα είσαι ο μεγαλύτερος προπονητής που εμφανίστηκε την τελευταία 20ετία. Εάν ο πρόεδρος και ο γενικός διευθυντής της ομάδας σε επισκέφθηκαν δύο φορές για να σε «ψήσουν», όταν συνηθίζεται ο εργαζόμενος να επισκέπτεται τον εργοδότη. Εάν η φιλοσοφία του προέδρου παύει να ταιριάζει με του γενικού διευθυντή επειδή του δεύτερου δεν ταιριάζει με τη δική σου. Εάν μπορείς να βάζεις τον ελαφρύ επιθετικό στην άμυνα, τον βαρύ επιθετικό στη γραμμή, τον αριστερό ακραίο πίσω, εάν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να σου λέει άνθρωπος κουβέντα, εάν όλοι σου λένε ότι είσαι γίγαντας χωρίς να έχεις κάνει κάτι που να το αποδεικνύει, εάν τέλος πάντων άνευ αιτίας σου λένε ότι είσαι ο σούπερ ήρωας Captain Gamao. Τότε και εσύ έχεις το δικαίωμα: 1) Να μπαίνεις στο γήπεδο την ώρα του ματς και να κοντρολάρεις την μπάλα, όπως έκανε ο Φερέρ στο ματς με τον Ολυμπιακό. 2) Να τσαμπουκαλεύεσαι με τον αντίπαλο προπονητή σε ματς εκτός έδρας και όλοι από ευγένεια να κάνουν τουμπεκί, όπως έκανε ο Φερέρ με τον Καραγεωργίου στο ματς με τον Εργοτέλη. 3) Να σηκώνεις το δαχτυλάκι και να κάνεις την κίνηση του «σουτ», όπως έκανε ο Φερέρ στον Μουνιόθ με τον Παναθηναϊκό. Και ρωτάω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: Τα ίδια έκανε ο Φερέρ στην Ισπανία ή από το μπλα μπλα αποφάσισε ότι αυτός είναι γίγαντας, εμείς μια υπανάπτυκτη χώρα και κάνει πράγματα που, αν τα διαβάζαμε ότι τα έκανε ένας άλλος προπονητής και δεν ξέραμε το όνομά του, θα λέγαμε αυτόματα ότι είναι ο Αλέφαντος; Παρά το ότι δεν πρέπει να τον αδικήσω τον Νικόλα, γιατί αν έχει μπει μέσα στο γήπεδο για να κάνει κοντρόλ, αυτό δεν το θυμάμαι...

Εκτός αν το να κάνεις χειρονομία στον συνάδελφό σου προπονητή είναι δείγμα επαγγελματικής σεμνότητας, εκτός αν η ΑΕΚ ως μέγεθος είναι δεκαδικός μπροστά στη γιγάντια Μπέτις, εκτός αν είμαστε τόσο υπανάπτυκτοι ποδοσφαιρικά που ο Φερέρ νιώθει κάτι σαν τον Χίντινκ στην Κορέα, τότε δεν προκύπτει λόγος για τη συμπεριφορά του Ισπανού προπονητή. Η οποία συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι αναιρείται ό,τι θετικό έχει κάνει ο Φερέρ στην ΑΕΚ, όπως η χρησιμοποίηση των νέων παικτών. Το ίδιο ισχύει και για τον Ντέμη Νικολαΐδη που στις γνώμες των ακροατών του SuperΣΠΟΡ FM στο ραδιόφωνο είτε παρουσιάζεται σαν άγγελος που ήρθε εξ ουρανού να σώσει την ΑΕΚ και να δημιουργήσει το νέο γήπεδο στα μαγευτικά Λιόσια είτε είναι ένας διάβολος που επέστρεψε από την Ισπανία για πιει το αίμα του σωματείου.

Η σταλινική νοοτροπία «όλα όσα κάνει ο πατερούλης είναι σωστά» με την τροτσκιστική νοοτροπία «ό,τι κάνει ο δικτάτορας είναι εγκλήματα» επηρεάζουν τα πιο άσχετα πράγματα. Για παράδειγμα, είτε ο Ντέμης είναι άγγελος είτε διάβολος, ο Παντελής Καπετάνος την ίδια μπάλα θα παίζει. Αυτή που τον έκανε να είναι αναπληρωματικός στον Ηρακλή. Τώρα όποιος εκτίμησε τα σωματικά του προσόντα, πίστεψε ότι θα κάνει καριέρα στην ΑΕΚ και έδωσε τα τέσσερα κατοστάρικα στον Σπανουδάκη, έκανε μάλλον λάθος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο «Τίγρης» πρέπει να πάρει την ΠΑΕ. Οπως και όποιος διάλεξε τον Τόζερ πήρε παίκτη επιπεδάτο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Νικολαΐδης έχει δίκιο να κάνει γήπεδο στην Αμυγδαλέζα.

Η κάθε ομάδα, όμως, έχει τη δική της λογική και στον Ολυμπιακό με τη λύση της συνεργασίας του Ιβιτς με την ΑΕΚ τα βογγητά από την πλατεία Αλεξάνδρας ακούγονταν μέχρι τη θάλασσα. Το μοιρολόι του Λου σπάραζε καρδιές και βράγχια ροφών. Γιατί ο Σωκράτης έχει φύγει στην Κεντρική Ευρώπη και απόντος του προέδρου καμία απόφαση δεν πρόκειται να ληφθεί, αλλά με τη φράση του προέδρου για την εκτίμηση που έχει στον Ιβιτς η πιθανότητα πρότασης όταν γυρίσει είναι κοντά. Οπερ και σημαίνει ότι οι αρμοδιότητες του Λου μειώνονται, ιδιαίτερα στις μεταγραφές που ο αντιπρόεδρος είχε πάντα να το λέει στον πρόεδρο τι ωραία που παζαρεύει τις τιμές. Από την άλλη, το κείμενο «έρχεται ο Τάδες και ψαλιδίζονται οι αρμοδιότητες του Λούβαρη» πρέπει να έχει γραφτεί την τελευταία δεκαετία 100 φορές. Οσα ακριβώς είναι και τα κεφάλια των αντιπάλων που θα του ψαλίδιζαν τις αρμοδιότητες, που έχει βαλσαμωμένα ο Λούβαρης πίσω από το γραφείο του.
Ο Ιλια Ιβιτς πάντως είναι ο ιδανικός τεχνικός διευθυντής για τον Ολυμπιακό. Εχει παίξει στην ομάδα για να θεωρείται «δικό της παιδί». Ξέρει την κερκίδα του Ολυμπιακού και είχε καλές σχέσεις με τους οργανωμένους. Ξέρει το κεφάλι που κουβαλάει ο πρόεδρος, ο Πέτρος, ο Σάββας, ο κύριος Γιώργος, γνώση που μπορεί να έχει μόνον άνθρωπος που μένει στο σπίτι του Κόκκαλη στην Πολιτεία ή απόφοιτος της σχολής αθλητικής ψυχιατρικής της Βιέννης. Επίσης ξέρει πολύ καλά την ελληνική αγορά και καλά την ευρωπαϊκή. Επίσης είναι εχέμυθος, γεγονός που εκτιμάει ιδιαίτερα ο Κόκκαλης. Αν υπάρχει άνθρωπος να αναλάβει την τεχνική διεύθυνση του Ολυμπιακού, είναι ο Ιβιτς. Φτάνει να καταλαβαίνουν τι είναι η θέση.
Ο λόγος που κατά πάσα πιθανότητα έκανε τον Ιλια Ιβιτς να παραιτηθεί από την ΑΕΚ δεν ήταν η «φιλοσοφία», γιατί ούτε ο ίδιος ήταν οπαδός του Κίρκεγκααρντ ούτε ο Ντέμης του Βιτγκενστάιν. Η αληθοφανέστερη εκδοχή είναι ότι ο Ιβιτς βαρέθηκε να βλέπει τις μεταγραφικές λύσεις που προτείνει να απορρίπτονται από τον Φερέρ. Εάν ο Ιβιτς είναι τόσο εύθικτος στον Ολυμπιακό που όταν ο πρόεδρος φεύγει για έναν μήνα στην Αμερική, στις τουαλέτες καρφώνουν κομμένες εφημερίδες επειδή χωρίς την έγκρισή του δεν αγοράζουν ούτε χαρτί τουαλέτας, τι θα κάνει; Κάποιος θα πει ότι πριν συνεργαστεί θα τα μιλήσει πρώτα με τον Σωκράτη Κόκκαλη και θα πάρει διαβεβαιώσεις για τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες που θα έχει. Μην ξεχάσει μετά στις διαβεβαιώσεις να κολλήσει ένα χαρτάκι που θα γράφει «σβέρκος». Γιατί όποιος πίστεψε στις διαβεβαιώσεις του προέδρου, από την Ελισάβετ Λύρα μέχρι τον Τροντ Σόλιντ, έχει ψωνίσει από σβέρκο. Η παράδοση λέει ότι ο Σωκράτης με κάθε νέο πρόσωπο που προσλαμβάνει περνάει έναν μήνα καψούρας, ένα εξάμηνο επαγγελματικής σχέσης, μέχρι που να τον βαρεθεί και να σβήσει το όνομά του από τη μνήμη του κινητού.