Η μεθοδολογία του Ιβιτς κάνει για τον Ολυμπιακό (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Ο Ίλια Ιβιτς δούλεψε στην ΑΕΚ για 2,5 χρόνια ως τεχνικός διευθυντής και μέσα από τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε στην «Ενωση», προκειμένου να την τροφοδοτήσει με παίκτες, προκύπτει μία μεθοδολογία την οποία ακολούθησε και η οποία ασφαλώς μας δίνει τη δυνατότητα να συμπεράνουμε αν αυτή ταιριάζει στον Ολυμπιακό, ο οποίος είναι πιθανό να αποτελέσει το επόμενο βήμα της καριέρας του.

Το προσωπικό μας συμπέρασμα είναι ότι ταιριάζει, αλλά ας δούμε τη μεθοδολογία με την οποία εργάστηκε ο Ιλια στην ΑΕΚ και ας δούμε και τι δυνατότητες θα έχει στον Ολυμπιακό, ώστε να καταλήξετε εσείς στα δικά σας συμπεράσματα.

Ο Ιβιτς δεν ήταν τεχνικός διευθυντής με τη στενή ελληνική έννοια του όρου. Ο Ιλια εργαζόταν πολύ λιγότερο ως σκάουτερ και πολύ περισσότερο ως general manager του συλλόγου. Για αυτό άλλωστε θα βρείτε ελάχιστες Κυριακές (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού) που ο Ιβιτς δεν ήταν είτε στο ΟΑΚΑ είτε σε κάποιο άλλο γήπεδο δίπλα στον Ντέμη Νικολαΐδη για να παρακολουθεί τους αγώνες της ΑΕΚ. Ενας αρχισκάουτερ, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν έχει λόγο να παρακολουθεί τους αγώνες της ομάδας του, ο Ιλια όμως σχεδόν ποτέ δεν έχανε ματς της ΑΕΚ είτε εντός είτε εκτός έδρας. Θα αναρωτηθείτε βεβαίως τότε πώς παρακολουθούσε τους υποψήφιους μεταγραφικούς στόχους; Ο ίδιος το έκανε σπάνια και όταν είχε σχεδόν πειστεί ότι ο παίκτης τον οποίο θα πάει να δει κάνει για την ΑΕΚ από όλες τις απόψεις. Και λόγω προσόντων και λόγω απαιτούμενων χρημάτων δηλαδή. Μόνο τότε ο Ιλια έμπαινε στο αεροπλάνο για να πάει να δει τον παίκτη. Πώς έφτανε όμως στο σημείο να μαζέψει τα στοιχεία για να κάνει το ταξίδι;

Κατ’ αρχάς, είχε ένα δικό του δίκτυο ανθρώπων σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, οι οποίοι ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον ενημέρωναν για πιθανούς στόχους που μπορούσαν να ενδιαφέρουν την ΑΕΚ. Ως επί το πλείστον οι περισσότεροι από αυτούς ήταν Σέρβοι συμπατριώτες του, οι οποίοι έτσι και αλλιώς ως ποδοσφαιράνθρωποι έχουν πόστα σε όλες τις χώρες του κόσμου και στα περισσότερα κλαμπ. Οποια ομάδα και αν κοιτάξεις στην Ευρώπη έναν Σέρβο θα τον βρεις, χώρια οι μάνατζερ. Οπως λένε χαρακτηριστικά μεταξύ τους οι μάνατζερ «για κάθε δύο άδειες μάνατζερ, που δίνει η ΦΙΦΑ, η μία είναι για Σέρβο ή για λογαριασμό Σέρβου». Ο Ιλια λοιπόν είχε τις γνωριμίες του σε αυτό το θέμα και αυτές εκμεταλλεύτηκε.

Στη συνέχεια ο Ιλια έφτιαξε και ένα δίκτυο από ανθρώπους που εμπιστευόταν και δούλευαν για λογαριασμό της ΑΕΚ. Ο πρώτος και καλύτερος συνεργάτης του Ιβιτς στην ΑΕΚ (αυτό που λέμε δεξί χέρι) ήταν ο Ιταλός Λορέντσο ντε Σάντις. Ανθρωπος με τον οποίο ο Ιλια γνωρίστηκε στην Ιταλία, όταν έπαιζε εκεί ποδόσφαιρο και στον οποίο πρόσφερε απλόχερα δουλειά στην ΑΕΚ και μάλιστα με καλά χρήματα βασιζόμενος στις γνωριμίες του. Ο Ντε Σάντις ξεκίνησε από πολύ χαμηλά, αλλά σιγά σιγά ανέβαινε τα επίπεδα του ιταλικού ποδοσφαίρου. Η άνοδός του ήταν τέτοια που πλέον κάποια στιγμή θεωρήθηκε ότι είναι άνθρωπος που έκανε δουλειές με τον Μότζι, τον κορυφαίο παράγοντα του ιταλικού ποδοσφαίρου. Αλλωστε αυτό επιβεβαιώνεται και από τη μεταγραφή του Σορεντίνο. Στην Αθήνα, για να ολοκληρωθεί αυτή η μεταγραφή, είχε έρθει ο γιος του Μότζι, ο οποίος έκανε και τη δουλειά. Ο Ντε Σάντις μαζί με τον Ιβιτς έχουν ήδη αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις με τους ανθρώπους του ιταλικού ποδοσφαίρου και βασιζόμενες σε αυτές, η ΑΕΚ απέκτησε τον Σορεντίνο, τον Τσιρίλο και λίγο έλειψε να πάρει και τον Ντάλα Μπόνα το περασμένο καλοκαίρι.

Στη συνέχεια ο Ιλια επέλεξε ως αρχισκάουτερ, ως άνθρωπο δηλαδή που ξέρει από ποδόσφαιρο και που κόβει το μάτι του, τον Δημήτρη Μάρκο. Αυτόν συνήθως εμπιστευόταν για να δει κάποιον παίκτη και αυτός ήταν που πρωτοείδε τον Τόζερ και τον Χετεμάι πριν πάει ο ίδιος ο Ιλια για να έχει, πρώτον, την τελική γνώμη και, δεύτερον, για να κάνει και τις τελικές διαπραγματεύσεις. Σε αυτό εδώ το σημείο ο Νικολαΐδης έβγαζε το καπέλο στον Ιβιτς και αυτός ήταν και ο λόγος που μέχρι την τελευταία στιγμή σκεφτόταν αν έπρεπε να σταματήσει αυτή τη συνεργασία. Ο Ιβιτς ήταν απολύτως καθαρός στις συναλλαγές του και αυτό δεν είναι και το πλέον σύνηθες, χώρια που... πονούσε και τα χρήματα που δαπανούσε η ΑΕΚ. Μπορεί για παράδειγμα ο Νικολαΐδης να του είχε πει ότι έχουμε 500.000 ευρώ για να πάρεις αυτόν τον παίκτη, ο Ιλια να τον έβρισκε, να του έκανε, να κόστιζε 500.000, αλλά να μοχθούσε και να κινδύνευε να τινάξει τη μεταγραφή στον αέρα προκειμένου να την κάνει με 400.000 ή με 450.000. Αυτό ήταν κάτι που ο Νικολαΐδης αναγνώριζε 100% στον Ιλια Ιβιτς.

Tο μειονέκτημα του Ιβιτς, διότι όπως καταλάβατε όλα τα υπόλοιπα είναι πάνω κάτω πλεονεκτήματα, είναι ότι ο Σέρβος δεν μπαίνει συχνά σε αεροπλάνο, όχι γιατί φοβάται τις πτήσεις, αλλά γιατί δεν του αρέσει και πολύ να βλέπει και να ψάχνει. Στον Ιβιτς αρέσει να καταλήγει, να αποφασίζει, να προτείνει, ακόμα και να διαπραγματεύεται. Αν θέλουμε δηλαδή να τον βάλουμε στον Ολυμπιακό, θα καταλάβουμε ότι ο ρόλος του μοιάζει πολύ με αυτόν που έχει ο Γιώργος Λούβαρης. Υπό αυτή την άποψη θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν υπάρχει χώρος για τον Ιλια στον Ολυμπιακό. Κι όμως, ο Ιβιτς είναι από τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να συνεργαστούν καλύτερα από τον καθένα με τον Λούβαρη. Είναι της ίδιας λογικής, της ίδιας φιλοσοφίας και μοιάζει πιο πιθανό από κάθε άλλο σενάριο να ταιριάξουν οι δυο τους. Αντίθετα, περιπτώσεις όπως ο Κριστιάν Καρεμπέ ή ο Παρ Ζέτερμπεργκ, που είχαν ακουστεί στο παρελθόν, θα ήταν πολύ δύσκολο να ταιριάξουν με τον Γιώργο Λούβαρη.

Επιπλέον ο Κόκκαλης, ο οποίος έχει πολύ μεγάλη συμπάθεια στον Ιβιτς από τότε που συνεργαζόταν μαζί του, όταν ο Ιλια έπαιζε μπάλα στον Ολυμπιακό, προτιμάει την γκλαμουριά και το στυλ του Ιβιτς και σε γενικές γραμμές είναι πιο εύκολο να «ψηθεί» από τις γνωριμίες του Σέρβου, παρά από κάποιον που θα του έφερνε ακατέργαστα διαμάντια τα οποία ανακάλυπτε ο ίδιος. Ο Κόκκαλης πάντα προτιμούσε τα ονόματα ή έστω τα... ονοματάκια από Καμπιονάτο ή από Πριμέρα Ντιβιζιόν και ο Ιβιτς μπορεί να του τα προσφέρει. Οσο για τον Ιλια, είναι βέβαιο ότι έχοντας στη διάθεσή του περισσότερα χρήματα θα μπορεί πιο εύκολα να βρει παίκτες από πρωταθλήματα όπως αυτό της Ιταλίας και της Ισπανίας, που να γοητεύουν τον κόσμο και να έχουν και αρκετές πιθανότητες να πιάσουν. Αν εν τέλει ο Ιβιτς πάει το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό θα έχει μόνο ένα πρόβλημα. Αν οι πρώτες δύο-τρεις μεταγραφές που θα εισηγηθεί να γίνουν, θα πιάσουν. Αν συμβεί, θα γίνει θεός. Αν όχι, ψάξτε για τον επόμενο. Διότι στον Ολυμπιακό και σε αυτό το θέμα τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.