Μια φορά φέτος ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε στο γήπεδο χωρίς Τζόρτζεβιτς και Ριβάλντο. Τα Γιάννενα τον νίκησαν 2-0 κι έπρεπε να του βάλουν ακόμα ένα, τουλάχιστον.
Σήμερα, στο Ηράκλειο, οι «ερυθρόλευκοι» θα παρουσιαστούν χωρίς τους δύο αστέρες και τον Καστίγιο. Με δεδομένη την απουσία και του Κωνσταντίνου, θα δούμε έναν Ολυμπιακό που πολύ θα απέχει από τον συνήθη, τον «κανονικό».
Θα φανεί μια φορά ακόμα αν οι υπόλοιποι μπορούν να συγκροτήσουν μια αξιόμαχη ομάδα, ικανή να παίρνει αποτελέσματα, νίκες και τίτλους. Σε όλους είναι εμπεδωμένη η αντίληψη ότι χωρίς τους δύο τριανταπεντάρηδες η ομάδα είναι φαγητό χωρίς αλάτι. Στερείται προσωπικότητας, εμπνεύσεων και ίσως αυτοπεποίθησης.
Το ματς κόντρα στον Εργοτέλη δεν έχει ουσιαστικό βαθμολογικό ενδιαφέρον για τους πρωταθλητές. Επομένως όσοι αντικαταστήσουν τα «βαριά χαρτιά» έχουν να αναμετρηθούν μόνο με τους αντιπάλους και να καταμετρήσουν τις δυνάμεις τους. Για τον προπονητή και τη διοίκηση ταιριάζει γάντι η χιλιογραμμένη έκφραση «χρήσιμα συμπεράσματα». Οταν οι καλύτεροι παίκτες σου πατάνε τα τριάντα πέντε, ψάχνεις να τους αντικαταστήσεις με -αν είναι δυνατό- ισάξιους. Το πρόβλημα στον Ολυμπιακό δεν περιορίζεται εκεί. Μεγαλώνει εφόσον αποδειχτεί (και πάλι) ότι οι υπόλοιποι είναι κατώτεροι των περιστάσεων και χρειάζονται αντικατάσταση. Οχι λόγω μεγάλης ηλικίας, αλλά λόγω μικρής ικανότητας. Πολλές φορές η συζήτηση στον Ολυμπιακό περιορίζεται στους δύο παικταράδες που θα αντικαταστήσουν τον «Τζόλε» και τον «Ρίμπο».Ίσως είναι πιο χρήσιμο να ανοίξει η συζήτηση. Σήμερα κόντρα στον Εργοτέλη θα φανεί ποιο από τα δύο θέματα είναι επείγον.
Βγαλμένος από τα πιο δυνατά φροντιστήρια. Μπήκε με την πρώτη και η οικογένεια το γιόρτασε με ένα πάρτι, το οποίο «τίμησε» με την παρουσία του ο... πολιτευτής της περιοχής. Πέρασε, χαιρέτησε κι αναχώρησε για τις επόμενες χαιρετούρες της βραδιάς. Τώρα, ο γιος είναι δευτεροετής. Ο μπαμπάς, σίγουρος ότι θα τον διαδεχτεί στο γραφείο. Ο γιος σπουδάζει. Παίρνει έγκαιρα τις σημειώσεις από τη ΔΑΠ και σκοτώνει την ώρα του στα απίθανα πάρτι της παράταξης στα μαγαζιά που τραγουδάνε ο Νίνο, η Πέγκυ Ζήνα και ο Θάνος Πετρέλης.
«Ετσι γ...»
Ηταν από αυτούς που παρακολούθησαν πέρυσι τη μνημειώδη ομιλία του Γιώργου Βουλγαράκη στο αμφιθέατρο. Φώναξε κι αυτός «έτσι γ... η ΔΑΠ ΝΔΦΚ». Είναι η παράταξη των φοιτητών της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή με τους μεγάλους αγώνες, όπως λέει ο νυν ευρωβουλευτής του κόμματος κ. Χατζηδάκης. Ποιοι είναι οι αγώνες; Πού έγιναν, τι στόχους είχαν; Εκτός αν οι αγώνες είναι οι φοιτητικές εκλογές και η παρέλαση των κομματικών στελεχών που τα «δίνουν όλα» στο πλευρό της «γαλάζιας γενιάς». Γίνονται αγώνες στα πανεπιστήμια. Τους κάνουν φοιτητές και καθηγητές. Πού και πού το παίρνουμε κι εμείς χαμπάρι στις οθόνες της τηλεόρασης. Συνήθως στο περιθώριο των πλάνων με τους κουκουλοφόρους και τα ΜΑΤ. Οι διαδηλώσεις δεν είναι είδηση. Τα φιλικά παιχνίδια ανάμεσα σε κάποιους κουκουλοφόρους και την Αστυνομία είναι.
Τηλε-αλήθειες
Οσοι αγωνίζονται για να μην παραδοθεί το πανεπιστήμιο στις επιχειρήσεις λοιδορούνται. Παρουσιάζονται περίπου ως τρομοκράτες που απειλούν την τάξη και την ασφάλεια των νοικοκυραίων. Η κοινωνία μαθαίνει την «αλήθεια» από την τηλεόραση. Βλέπει φωτιές και κουκούλες. Δεν γνωρίζει ότι καθηγητές και φοιτητές αποφασίζουν δημοκρατικά στις συνελεύσεις των συλλογικών οργάνων τους να πουν όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στον νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ που έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση. Των αναλογιών τηρουμένων, ακούγεται τώρα για τους φοιτητές ό,τι και τότε. Οταν διαδήλωναν πριν από σαράντα χρόνια (η περίφημη γενιά του 15% για την Παιδεία). Οταν το 1973 στη Νομική Σχολή άνοιγαν τον δρόμο για να πέσει η χούντα. Οταν διαδήλωναν το 1980 για να μην περάσει ο νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ.
Και τότε και τώρα ήταν οι «δυναμικές μειοψηφίες». Και τότε και τώρα ήταν ο φόβος και ο τρόμος των νοικοκυραίων. Σε αυτόν τον φόβο επενδύει ο μεταρρυθμιστής πρωθυπουργός για να προσεταιριστεί τον λεγόμενο «μεσαίο χώρο» ώστε να κερδίσει τις επόμενες εκλογές.
Με τα λεφτά τους...
Οταν οι πρυτάνεις σχεδόν όλων των ΑΕΙ παραδέχονται ότι το μέγα πρόβλημα είναι η υποχρηματοδότηση, η κυβέρνηση φέρνει νόμο που διευκολύνει την είσοδο των επιχειρήσεων σ' αυτά. Η γνώση γίνεται εμπόρευμα, αποκτά τιμή, προσφέρεται στην αγορά. Αφού οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας μπλοκάρουν προς το παρόν τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, επιχειρείται να μπουν οι επιχειρήσεις στα δημόσια. Να παραγγέλνουν υπαλλήλους υψηλής εξειδίκευσης και να έρχονται ύστερα από τέσσερα χρόνια να τους παραλαμβάνουν.
Σε αυτή τη ζοφερή προοπτική αντιδρούν οι νέοι «με τα μαύρα ρούχα και τα μακριά μαλλιά». Το κάνουν για το μέλλον τους και τη ζωή τους. Δεν δέχονται να την κάνουν εξάρτημα μιας μηχανής που παράγει κέρδος για τους λίγους. Αυτούς που μπορούν να πληρώνουν και να παραγγέλνουν.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
