Συγγνώμη, πού τα είδατε τα δύσκολα; (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ή, τέλος πάντων, τα πιο δύσκολα. Οι ΑΕΚτσήδες, που παρακολούθησαν προχθές την ομάδα τους κόντρα στην Καλαμαριά με πολλές και σημαντικές απουσίες, προέβλεψαν ότι η ομάδα τους θα ξεσπάσει σ' ένα παιχνίδι που «τιμολογείται» πάλι με τρεις βαθμούς, αλλά είναι διαφορετικό να παίζεις στην έδρα του προτελευταίου απ' ό,τι να υποδέχεσαι τον ενθουσιώδη τέταρτο Αρη. Το ζητούμενο είναι τι αποτέλεσμα θα προκύψει από την περιήγηση του τέταρτου στο ΟΑΚΑ και το Καραϊσκάκη.
Ποιο θα είναι το όφελος από τις αναμετρήσεις με την ΑΕΚ (το επόμενο Σάββατο), τον Ολυμπιακό (18 Μαρτίου) και τον ΠΑΟ (15 Απριλίου), ομάδες που φιλοξένησε στον πρώτο γύρο στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και χάρη σ' ένα γκολ του Γκιγέρμε Βαϊσχάιμερ (πήγε στην Ομόνοια Κύπρου) πιστώθηκε μία νίκη. Σημειωτέον, οι υπόλοιποι τέσσερις αγώνες είναι εντός έδρας (Ηρακλής, Εργοτέλης, Απόλλων και Ατρόμητος).

Αν υποθέσουμε ότι από τον πρώτο γύρο και τις μέρες που ο Αρης του Ογιος στόχευε στην πέμπτη θέση, ξεκινώντας από αρκετά χαμηλότερα, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και πως ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε σε όσα έχει δείξει τελευταία. Είμαστε υποχρεωμένοι να συγκρατήσουμε ορισμένα τουλάχιστον από τα συστατικά που συνθέτουν την αγωνιστική εικόνα και να τα επιμερίσουμε σε δύο τομείς, τον απόλυτα αγωνιστικό και τον ψυχολογικό.

Ξεκινώντας από τον δεύτερο, είναι οφθαλμοφανές ότι παρά την ήττα από τον ΠΑΟΚ και την κακή εμφάνιση, η νίκη επί του ΟΦΗ αντέστρεψε το κλίμα και, πολύ περισσότερο, προέκυψε βαθμολογικό όφελος που προσδίδει το ψυχολογικό προβάδισμα στην ομάδα με τους ευρωπαϊκούς στόχους.
Ταυτόχρονα δημιουργείται η αίσθηση ότι με την τακτική που ακολουθεί ο Κίκε Ερνάντεθ και την αμυντικογενή του -κατά βάση- νοοτροπία, δεν θα δεχθεί εύκολα το γκολ και η ισοπαλία -χωρίς γκολ- θα μοιάζει με νίκη. Αν βέβαια προκύψει γκολ από τον συνήθη ύποπτο ή με τη συνδρομή του, τότε θα μιλάμε για μια σημαντική επιτυχία για να καταξιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, εδραιώνοντας τη θέση του ανάμεσα στους επίδοξους «Ευρωπαίους» του πρωταθλήματος.

Στη συνέχεια, στα αγωνιστικά δυσκολεύεται κανείς να προχωρήσει σε συγκρίσεις που θα ευνοήσουν τον Αρη έναντι των τριών ισχυρών και πρωτοπόρων. Οι αδυναμίες του είναι εμφανείς, και μάλιστα η «ακτινογραφία» από τον αγώνα με τον ΟΦΗ μάς οδηγεί σε διάγνωση που περιγράφει γλαφυρά το πρόβλημα στα άκρα της άμυνας -όταν βέβαια ο Αβραάμ Παπαδόπουλος και ο Ευθύμης Κουλουχέρης δεν χρεώνονται λάθη, τα οποία ευτυχώς δεν αποτυπώνονται στη βαθμολογία. Και ο Χαλκιάς τρέχει για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, διεκδικώντας δικαίως τον τίτλο του καλύτερου τερματοφύλακα της περιόδου. Για τον Κόκε, που συνήθως απομονώνεται στα εκτός έδρας παιχνίδια, δεν θα ήταν αρκετό να σημειώσουμε ότι θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη διαχείριση των ικανοτήτων του. Ο σχηματισμός του Αρη είναι ουσιαστικά αυτός που τον περιορίζει και αυτό καταδεικνύει φοβία από τη μεριά του προπονητή, όταν απομακρύνεται από την έδρα του.
Πάντως, ο Αρης δεν βγαίνει να τρέξει μόνος του. Η κούρσα της Ευρώπης έχει αντιπάλους, με ισχυρότερο τον ΠΑΟΚ. Βέβαια, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη η ομάδα του Γιώργου Παράσχου, όταν μάλιστα δεν παίρνει καν βαθμό από τις εντός έδρας αναμετρήσεις. Ας υπολογίζεται και ότι το πρόγραμμα του ΠΑΟΚ μέχρι το τέλος δεν εμπεριέχει ντέρμπι με τους «μεγάλους». Αυτό, τελικά, δεν σημαίνει τίποτε απολύτως για κάποιον που θα συνεκτιμήσει την αγωνιστική εικόνα των δύο συμπολιτών για να στοιχειοθετήσει την πρόβλεψή του για το ποια ομάδα θα τερματίσει στην τέταρτη θέση.