Το μήνυμα του Μουνιόθ (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Παρευρέθηκα στη συνέντευξη Τύπου μετά το ντέρμπι μόνο και μόνο για να ζήσω από κοντά τις αντιδράσεις του Βίκτορ Μουνιόθ έπειτα από μια μεγάλη νίκη, αλλά και για να τον ρωτήσω (όπως και έκανα) πόσο πιο κοντά τον φέρνει αυτή η νίκη στην παραμονή του στους «πράσινους» και την επόμενη περίοδο. Απάντηση στο τελευταίο δεν πήρα και ομολογώ ότι μου έκανε εντύπωση που ακόμη και τώρα ο Ισπανός δεν θέλει να συζητά αυτό το θέμα. Δεν λέει, ρε παιδί μου, το τελείως απλό... «μου αρέσει εδώ και σκέφτομαι να μείνω». Γιατί άραγε;

Ας δούμε τώρα και όλο το ύφος του στη συνέντευξη Τύπου. Ηταν εικόνα ενός απολύτως ψυχρού επαγγελματία που δεν είχε τον φόβο να πει (δύο φορές μάλιστα) ότι η τύχη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της αναμέτρησης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά προσέξτε και τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τον αντίπαλό του και την εμφάνισή του.

Σε ερώτηση για την πρώτη εκτός έδρας νίκη του ΠΑΟ μετά το 1995 απαντά. «Ηταν μία συγκυρία. Το ευχάριστο είναι ότι δουλέψαμε ως ομάδα. Θα ήταν δύσκολο όμως να πάρουμε τη νίκη αν δεν είχαμε και τύχη». «Μπίνγκο», που λένε.
Δεύτερη ερώτηση στον Μουνιόθ σχετική με την απόσταση οκτώ βαθμών από τον Ολυμπιακό παρά τις δύο νίκες στα μεταξύ τους ντέρμπι. «Είναι μία πραγματικότητα ότι έχουμε κερδίσει τα ντέρμπι, αλλά αυτός που είναι πρώτος στη βαθμολογία το αξίζει». Ξανά «μπίνγκο»...

Τρίτη ερώτηση για το αν το είχε σχεδιάσει έτσι. Αφού πρώτα λέει όχι, μετά σε δύο αποστροφές του λόγου του επικαλείται την τύχη και καταλήγει. «Αν είχαμε πετύχει νωρίτερα γκολ, ο Ολυμπιακός θα μας δυσκόλευε περισσότερο...». Πο πο «μπίνγκο»!
Ας δούμε τώρα γιατί ο Μουνιόθ δεν μίλησε για θρίαμβο του Παναθηναϊκού, για καλύτερη ομάδα, για σπουδαίους παίκτες κλάσης, για... για... πράγματα πολύ πιο αισιόδοξα από την τύχη, τη συγκυρία και από το γεγονός ότι σταμάτησε τα μεγάλα όπλα του αντιπάλου. Ισως γιατί είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος και επαγγελματίας και δεν έχει ανάγκη να θριαμβολογήσει και απλώς λέει την αλήθεια και όσα είδε στο γήπεδο. Ισως...

Κατά την άποψή μου, όμως, ο Μουνιόθ, εκτός από αυτό, ήθελε να στείλει και ένα μήνυμα προς άπαντες. Οτι το ντέρμπι το έπαιξε με κλεφτοπόλεμο και το πήρε με τέτοιον γιατί αυτή την τακτική έπρεπε να ακολουθήσει απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο που έχει Ριβάλντο και «Τζόλε». Και ότι ο Παναθηναϊκός, για να το κερδίσει διαφορετικά, θα πρέπει να είναι και διαφορετικός την επόμενη περίοδο. Δεν ήθελε δηλαδή ούτε να πει «πιστεύω σε αυτή την ομάδα και μένω» ούτε «και βέβαια κερδίσαμε γιατί έχουμε ομαδάρα και καλύτερους παίκτες και ποια τύχη μου λέτε εσείς οι δημοσιογράφοι, στο ματς μέτρησε η κλάση του Παπαδόπουλου, του Σαλπιγγίδη, του Νίλσον, του Μόρις» και άλλα παρόμοια, που κανείς δεν θα τον παρεξηγούσε αν τα έλεγε.

Ο Μουνιόθ έμεινε σοβαρός, προσγειωμένος και το έκανε, έχω την αίσθηση, για να στείλει μήνυμα προς όλους στον Παναθηναϊκό. Από τον τελευταίο οπαδό μέχρι τον ιδιοκτήτη. Οπως ακριβώς ο Λεμονής έλεγε αμέσως έπειτα από αυτόν ότι ο προγραμματισμός πρέπει να τηρηθεί ανεξάρτητα από αυτό το αποτέλεσμα, έτσι και ο Μουνιόθ έστειλε το μήνυμα ότι η ομάδα θέλει ενίσχυση και παίκτες κλάσης για να παίζουμε διαφορετικά και να μην επικαλούμαστε την τύχη για να νικήσουμε...
ΥΓ.: Αν ο Ανατολάκης στον προγραμματισμό που είχε κάνει ο Κόκκαλης, ο Λούβαρης και ο Λεμονής ήταν να φύγει φέτος το καλοκαίρι, τότε θα πρέπει να φύγει. Αν ο Ανατολάκης σύμφωνα με αυτόν τον προγραμματισμό ήταν να μείνει, τότε πρέπει να μείνει. Η χθεσινή εξαιρετική εμφάνισή του επί 89 λεπτά και το μεγάλο λάθος του που χάρισε τη νίκη στον Παναθηναϊκό στο 90' δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι κριτήρια για το αν πρέπει να μείνει ή όχι στον Ολυμπιακό. Καμία σοβαρή ομάδα στον κόσμο δεν κρίνει έναν παίκτη από ένα καλό ή κακό ματς, από μία καλή ή κακή στιγμή.