Αν τους κακομάθεις, θα κακοπάθεις... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Να είσαι -λέει- παίκτης του Ολυμπιακού. Να «κονταροχτυπιέσαι» με την πίκρα σου επειδή ηττήθηκες σε ένα ντέρμπι, κατά τη διάρκεια του οποίου εσύ και οι συμπαίκτες σου φανήκατε ανώτεροι των αντιπάλων. Να χαιρετάς τους οπαδούς της ομάδας σου, ελπίζοντας ότι -παρά τη στενοχώρια τους- θα εκτιμήσουν, αν όχι τον ιδρώτα που έχυσες, τον τίτλο των πρωταθλητών που κατακτάς, πάλι. Να ακούς χειροκροτήματα αναμεμειγμένα με αποδοκιμασίες.

Να πληροφορείσαι -λέει- στη συνέχεια ότι ο Μουνιόθ, στη συνέντευξη Τύπου, χαρακτήρισε άξιους πρωταθλητές εσένα και τους συμπαίκτες σου. Οτι επαίνεσε τον Ολυμπιακό, έστω κι αν το έκανε για να υπεραμυνθεί της τακτικής του. Οτι αναγνώρισε πως η τύχη βοήθησε τον ΠΑΟ. Να σκέφτεσαι, τότε: «πάλι καλά που ακούμε καμιά καλή κουβέντα από τους αντιπάλους».

Μπορεί να μην αποδοκίμασε τους «ερυθρόλευκους» παίκτες η πλειονότητα των οπαδών στο Καραϊσκάκη, αλλά οι «γιούχες» δεν εκπορεύτηκαν, δα, από κάποια αμελητέα μειονότητα. Βγάλτε τους «στιγμιαία θολωμένους», εκείνους που απλώς δεν έβρισκαν άλλο τρόπο να ξεσπάσουν και θα ξεπροβάλλει ανάγλυφα μπροστά σας ένα «ερυθρόλευκο» χαρακτηριστικό. Ας το ανιχνεύσουμε με «πυξίδα» ορισμένα παραδείγματα.

Θυμηθείτε τις πρόσφατες αποδοκιμασίες σε βάρος του Τζόρτζεβιτς. Θυμηθείτε το αμίμητο σύνθημα «είναι στημένο», το οποίο είχε ακουστεί, στη Ριζούπολη, στην εκπνοή του «αιώνιου» ντέρμπι (1-1) την περίοδο 2003-04. Το... νόστιμο είναι πως στις καθυστερήσεις του αγώνα εκείνου μια κεφαλιά του Στολτίδη είχε στείλει την μπάλα σύρριζα άουτ: κάτι τέτοιο, εκουσίως δεν θα μπορούσε να το «κανονίσει», όχι το κεφάλι του Στολτίδη, αλλά ούτε η... Γεωμετρία του Ευκλείδη. Ποιον κοινό παρονομαστή έχουν όλα αυτά; Η προσπάθεια των παικτών ελάχιστα εκτιμάται όταν δεν συνοδεύεται από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ήττα δεν γίνεται ποτέ αποδεκτή. Ούτε καν όταν η ομάδα είναι οκτώ βαθμούς μπροστά...

Καλό και άγιο είναι το πάθος για τη νίκη, αρκεί να μη μεταλλάσσεται σε παραλογισμό. Επιβεβλημένη η απαιτητικότητα, αρκεί να μη γίνεται κόμπλεξ ανωτερότητας κι αλαζονεία. Κακά τα ψέματα, η δεκαετής απόλυτη εγχώρια κυριαρχία έχει καλλιεργήσει σε τμήμα οπαδών του Ολυμπιακού κάποιο κόμπλεξ ανωτερότητας. Οσοι το υποβοήθησαν ενσυνείδητα, ας αναρωτηθούν για τις παρενέργειες: εάν τμήμα της κερκίδας έπειτα από μία ήττα γιουχάρει τους -κατά 98% βέβαιους- πρωταθλητές, τι στην ευχή ενδέχεται να γίνει στην αναπόφευκτη μεταβατική περίοδο του εγγύς μέλλοντος; Οταν θα απαιτείται και πίστωση χρόνου και υπομονή; Οταν κακομαθαίνεις (κάμποσους οπαδούς), κάποια στιγμή κακοπαθαίνεις...