Οταν ο Αμπράμοβιτς μπήκε με τον εντυπωσιακό τρόπο που το έκανε στην αγγλική και κατ' επέκταση στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική πραγματικότητα, πολλοί περίμεναν μία εισβολή Ρώσων εκατομμυριούχων στην Ευρώπη ή τουλάχιστον μία αναγέννηση του ρωσικού ποδοσφαίρου, βασισμένη στα εκατομμύρια των ολιγαρχών. Αλλωστε, τα θεσμικά κενά στο ευρωπαϊκό αλλά ιδιαίτερα στο ρωσικό ποδόσφαιρο δεν τους στερούσαν τη δυνατότητα να «ξεπλύνουν» κάποια από τα κεφάλαιά τους, επενδύοντας στο ποδόσφαιρο.
Το ρωσικό ποδόσφαιρο, βέβαια, μετά τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ενωσης είχε βυθιστεί σε έναν βαρύ χειμώνα που είχε αντίκτυπο και στην εθνική ομάδα της Ρωσίας, η οποία δεν μπορούσε τώρα να συγκεντρώνει τους καλύτερους από την κάθε σοβιετική δημοκρατία. Επρεπε να περιοριστεί μόνο σε Ρώσους ποδοσφαιριστές, οι καλύτεροι από τους οποίους είχαν φύγει στο εξωτερικό και δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να επιστρέψουν. Οι ρωσικές ομάδες ήταν καταχρεωμένες και στα πρόχειρα της διάλυσης ενώ αγωνίζονταν σε ένα απαξιωμένο πρωτάθλημα όπου έκαναν κουμάντο διάφοροι μαφιόζοι.
Μετά το 2000, σταδιακά άρχισαν πολλά πράγματα να αλλάζουν. Διάφοροι Ρώσοι νεόπλουτοι άρχισαν να αγοράζουν ομάδες, να ξοδεύουν χρήματα και να κάνουν μερικές εντυπωσιακές μεταγραφές. Μάλιστα, όταν το 2005 η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατάφερε να γίνει η πρώτη ρωσική ομάδα που κέρδισε μία ευρωπαϊκή διοργάνωση, επικρατώντας μέσα στη Λισσαβώνα επί της Σπόρτινγκ για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, η μοσχοβίτικη εφημερίδα «Sport Express» έγραψε τότε ότι η ιστορία του ρωσικού ποδοσφαίρου θα χωρίζεται σε δύο περιόδους.
Πριν και μετά τη Λισσαβώνα. Η ρώσικη ομοσπονδία ποδοσφαίρου άρχισε να ισχυροποιείται, στον πάγκο της εθνικής ομάδας της χώρας -χάρη στις γνωριμίες και τα εκατομμύρια του Αμπράμοβιτς- κάθεται ο Γκους Χίντινγκ, σε ολόκληρη τη Ρωσία τα γήπεδα ανακατασκευάζονται, έχουν ιδρυθεί περίπου 80 ακαδημίες ποδοσφαίρου με την επίβλεψη της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, στην οποία από τη νέα περίοδο οι ομάδες θα πληρώνουν από 30 χιλιάδες δολάρια για κάθε ξένο ποδοσφαιριστή που θα έχουν στο ρόστερ τους. Οπως θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος η ποδοσφαιρική απουσία δεν είναι μόνο των Ρώσων αλλά συνολικά του ποδοσφαίρου της Ανατολικής Ευρώπης.
Παρά το γεγονός ότι στο γκρουπ των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ φέτος βρέθηκαν έξι ομάδες από την Ανατολική Ευρώπη, οι δύο από τις οποίες προέρχονταν από τη Ρωσία και έκαναν μόλις τέσσερις νίκες στα 28 συνολικά παιχνίδια μακριά από το γήπεδό τους. Δεν μπορεί να συνιστά πρόοδο για το ποδόσφαιρο της Ανατολικής Ευρώπης και ειδικά της Ρωσίας το γεγονός ότι καμία ομάδα τους δεν βρίσκεται στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ ή του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στο ρωσικό πρωτάθλημα η ΤΣΣΚΑ παραμένει ασυναγώνιστη, παρά το γεγονός ότι έχασε το σπόνσορσιπ της Sibneft και ανέλαβε χορηγός της η τράπεζα Vneshtorgbank, που προσφέρει λιγότερα χρήματα. Νομίζω ότι τώρα έχει ακόμη ισχυρότερη ομάδα από ό,τι είχε όταν κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Στη ρωσική ομάδα, που έχει βρει μία καλή πρόσβαση στη βραζιλιάνικη αγορά, αγωνίζονται τέσσερις Βραζιλιάνοι -οι Λοβ, Καρβάλιο, Γιο και Ραμόν- που τουλάχιστον στο εσωτερικό κάνουν τη διαφορά. Εντούτοις, οι Ρώσοι συνεχίζουν να ξοδεύουν. Οι μεταγραφές των Ραμόν, του Βραζιλιάνου και του Τούρκου Κανέρ Ερκίν κόστισαν 7,5 εκατομμύρια ευρώ.
Οι ρωσικές ομάδες απέναντι στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό έχουν ορισμένα μειονεκτήματα, που υπαγορεύονται από τον καιρό, ο οποίος διαφοροποιεί τη διεξαγωγή του πρωταθλήματός τους σε σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Ο πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ υποστηρίζει την άποψη ότι το ρωσικό πρωτάθλημα πρέπει να υιοθετήσει το ουκρανικό μοντέλο, όπου η αγωνιστική περίοδος ξεκινά το ένα καλοκαίρι για να τελειώσει το επόμενο, με ένα τρίμηνο διάλειμμα τον χειμώνα και άλλον έναν μήνα στο τέλος της περιόδου.
Η πρόταση αυτή έχει βάση, αλλά το ζήτημα είναι ότι τον αναπτυξιακό καλπασμό της ΤΣΣΚΑ δεν μπορούν να τον ακολουθήσουν και άλλες ρωσικές ομάδες. Ετσι, η Ευρώπη θα χρειαστεί να περιμένει αρκετό καιρό ακόμη τους Ρώσους.
Απασχόληση και κοινωνική συνοχή
Κάθε φορά που τα δύο μεγάλα κόμματα αναγγέλλουν με τυμπανοκρουσίες μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, χαμογελάω γιατί κάνουν τις εξαγγελίες τους με τα μάτια τους στις δημοσκοπήσεις και όχι στην πραγματικότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τις οδηγίες και αποφάσεις των Βρυξελλών. Στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, οι ηγέτες των 27 θα συζητήσουν -και θα πάρουν αποφάσεις- δύο εκθέσεις που αφορούν την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή. Δύο εκθέσεις για τις οποίες τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης δεν μας είπαν τίποτε.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η έκθεση για την απασχόληση καταγράφει πέντε προκλήσεις. Την προώθηση της ενεργού ένταξης στην απασχόληση των πλέον ευάλωτων κοινωνικών ομάδων με την αναβάθμιση και την επέκταση της παροχής υπηρεσιών και του οικονομικού «δικτύου ασφαλείας» (ελάχιστα εισοδήματα) και με την ανάπτυξη πολυδιάστατων πολιτικών προσεγγίσεων για την ευρύτερη κοινωνική ένταξη ομάδων όπως είναι οι μετανάστες, τα άτομα με αναπηρίες, οι Τσιγγάνοι και οι θρησκευτικές μειονότητες. Τη βελτίωση της διακυβέρνησης και την αύξηση της αποδοτικότητας των κοινωνικών δαπανών.
Την αύξηση των προσπαθειών για τη διασφάλιση της επάρκειας και της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος, ιδίως με την αύξηση της απασχόλησης και την ενθάρρυνση για παράταση του επαγγελματικού βίου. Την ενίσχυση, την ολοκλήρωση και την καλύτερη κατανομή των υπηρεσιών ΠΦΥ (Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας), ώστε να βελτιωθεί η πρόσβαση σε αυτές, να μειωθεί το υψηλό κόστος, να καταπολεμηθούν οι ανισότητες και να αντιμετωπιστεί το μεγάλο οικονομικό βάρος της φροντίδας των ευάλωτων ομάδων με σκοπό την κάμψη της υπερκατανάλωσης και της σπατάλης πόρων. Και τέλος, τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης του συστήματος μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για την αξιολόγηση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Κάπως γενικόλογη πρόταση, που όμως χωρά ένα σωρό «πονηρές» νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Σε ό,τι αφορά την κοινωνική συνοχή, η έκθεση συνιστά στην Ελλάδα: να συνεχίσει τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη μείωση του χρέους και να καταρτίσει ένα χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος. (Πότε θα το κάνει αυτό η κυβέρνηση; Πριν ή μετά τις εκλογές;) Να εκσυγχρονίσει τη δημόσια διοίκησή της. Να εκσυγχρονίσει την προστασία της απασχόλησης, περιλαμβανομένης της νομοθετικής, και να περιορίσει τη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας. Να ενισχύσει τις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης για την προώθηση της ευελιξίας και της ασφάλειας στην αγορά εργασίας και τη μετατροπή της αδήλωτης εργασίας σε επίσημη απασχόληση. Και τέλος να αυξήσει τις επενδύσεις στην υποχρεωτική και την ανώτατη εκπαίδευση, να εφαρμοστεί η μεταρρύθμιση της διά βίου μάθησης και να βελτιωθεί η ποιότητά τους. Αυτά και με τις υγείες μας.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
