Ο ταύρος έκανε θρύψαλα την πορσελάνη (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Ακόμα και ο Γιώργος Καραγκούνης, που του Κούμαν του τα 'χε μαζεμένα από δέκα μπάντες πέρυσι στη Λισσαβώνα, αναγνώριζε ασυζητητί πως ο Ολλανδός βοήθησε τα μέγιστα την Μπενφίκα στην Ευρώπη. Οι Λουζιτανοί έπιασαν οκτάδα Τσάμπιονς Λιγκ πρώτη φορά ύστερα από δέκα χρόνια, βγήκαν μέσα από τρομερά δύσκολο όμιλο (με Βιγιαρεάλ, Λιλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), πέταξαν έξω τη Γιουνάιτεντ στο τελευταίο ματς που χρειάζονταν μονάχα νίκη και ξεκίνησαν με ένα γκολ (του Σκόουλς) στην πλάτη από τα πρώτα λεπτά, αλλά κατάφεραν και το γύρισαν, μετά έκαναν δύο νίκες δίχως να δεχθούν, καν, γκολ εναντίον της κατόχου του τίτλου Λίβερπουλ. Και αν η διαιτησία το ήθελε, η μάχη με την Μπαρτσελόνα στους προημιτελικούς θα 'ταν φίφτι φίφτι. Ομως... χέρι ο Μότα στο «Ντα Λουζ», τίποτα ο Μπένετ, ολόιδιο χέρι ο Πετί στο «Καμπ Νου», βούλα ο Μίχελ.

Ο Ρόναλντ Κούμαν είναι σπάνιος σπεσιαλίστας του Τσάμπιονς Λιγκ. Σπεσιαλίστας, όπου και να δουλεύει, στον ρόλο του αουτσάιντερ που κάνει κολεξιόν από σκαλπ (και αφόρητη τη ζωή) των φαβορί. Τη χρονιά που η Μίλαν κατέκτησε για τελευταία φορά το τρόπαιο (2002-03), στον προημιτελικό του «Σαν Σίρο» ο Αγιαξ του Κούμαν είχε την πρόκριση στα χέρια έως το (γκολ του Τόμασον στο) 90'+1'. Νωρίτερα περνούσε με νίκη από το «Ζερλάν» και με ισοπαλία από έδρες όπως το «Μεστάγια», το «Χάιμπουρι», το «Ολίμπικο». Φέτος, πάλι, έφερε χαλαρές νίκες από τα ταξίδια στο Μπορντό και στην Πόλη. Από τον Φέργκιουσον και τον Μπενίτεθ, επόμενο θύμα του τώρα έγινε ο Βενγκέρ. Πολυτελής, ομολογουμένως, συλλογή.

Από την Πορτογαλία ο Κούμαν έφυγε, επειδή δεν εγνώριζε (σε αντίθεση με την Ευρώπη) το πορτογαλικό πρωτάθλημα. Τι είναι η Λεϊρία ή το Σετούμπαλ. Το ολλανδικό πρωτάθλημα είναι φυσικό να το ξέρει. Να ξέρει τι σημαίνει Νάιμεχεν ή Τίλμπουρχ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πέρυσι το πρωτάθλημα στην Πορτογαλία το πήρε η Πόρτο, η οποία στο Τσάμπιονς Λιγκ είχε βγει τελευταία στον όμιλό της, πίσω και (με ήττα στο «Ντραγκάο») από την Αρτμέντια Μπρατισλάβας. Φέτος, το πρωτάθλημα στην Ολλανδία η PSV το έχει, κιόλας, στην τσέπη. Και στην Πορτογαλία; Με τον Φερνάντο Σάντος, που ξέρει από Λεϊρία και Σετούμπαλ, η Μπενφίκα απέτυχε στον πιο εύκολο όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ... της ιστορίας, αλλά συγχρόνως είναι πολύ καλύτερη κόντρα, απ' όσο η Μπενφίκα του Κούμαν, για την Πόρτο.

Ο Κούμαν, με ρολίστες που αν τους αγόραζε Ελληνας πρόεδρος οι οπαδοί θα ξεσηκώνονταν πως το αφεντικό ψωνίζει από το τελευταίο ράφι, έκανε θρύψαλα την πορσελάνη του Βενγκέρ. Σε 180 λεπτά η PSV δέχθηκε γκολ (...αλλιώς δεν γινόταν!) μονάχα από τον δικό της καλύτερο παίκτη, τον ταύρο στο υαλοπωλείο Αλεξ. Δικό της; Ο Αλεξ είναι «τεχνικώς» της Τσέλσι, αλλ' αυτό θα 'πρεπε να απασχολήσει τον Μουρίνιο όταν αντιμετώπιζε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στους σέντερ μπακ. Τον Βενγκέρ τον απασχολεί ότι το τέλεια δομημένο δημιούργημά του, πανέμορφο και να το βλέπει κανείς και να το φαντάζεται (πώς θα είναι) όταν τα νεούλια ωριμάσουν, τις τελευταίες δύο εβδομάδες συνειδητοποίησε τα όριά του. Εύθραυστο, δίχως το 100% του Ανρί. Υπερεξαρτημένο από τον Ανρί. Και ελαφρών βαρών, για το επίπεδο του ανταγωνισμού που είχε να αντιμετωπίσει. Αποτέλεσμα; Τρία σερί νοκ άουτ. Λιγκ Καπ, Κύπελλο Αγγλίας, Τσάμπιονς Λιγκ. Και τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα.

Οι μικροί γονάτισαν. Αλλά με τους μικρούς δεν γίνεται και αλλιώς. Θα γονατίσουν, θα ξανασηκωθούν, θα επιστρέψουν.