Kάθε Παρασκευή ο Μαζιάς παίρνει ρεπό... (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Σπάνια καταφέρνει μια επέτειος να με οδηγήσει σε απολογισμούς. Αντί να αθροίζω επιτυχίες και αποτυχίες καταλήγοντας αναγκαστικά σε κάποιο ορθολογικό συμπέρασμα, προτιμώ να θυμάμαι στιγμές που γέννησαν συναισθήματα. Ετσι, αποφεύγω την αυτοκριτική, που πολλές φορές γίνεται οδυνηρή, αλλά και τον φορμαλισμό που αποπνέουν οι ευχαριστίες σε πρόσωπα πρώτης γραμμής. Για τα δύο χρόνια της «SportDay» υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία μπορούμε να καυχηθούμε και -ίσως- λιγότερα για τα οποία πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη. Οσοι πήραμε μέρος στο ρίσκο κυκλοφορίας μιας ακόμα αθλητικής εφημερίδας συνεχίζουμε μαζί. Το θεωρώ μέγα επίτευγμα, διότι κατά κάποιον τρόπο δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα αποθέματα έμπνευσης, διάθεσης και πρωτοτυπίας. Οταν αρχίζουμε να τρώμε από τα έτοιμα, τότε θα φανεί ότι υπάρχει πρόβλημα.

Επί του παρόντος, εκείνο που ανησυχεί είναι η μιζέρια του ελληνικού αθλητισμού και η δικαιολογημένη μείωση ενδιαφέροντος από τον κόσμο. Η προσπάθεια να διευρύνουμε το ενδιαφέρον του αναγνώστη μαζί και το δικό μας, συνεχίζεται. Προσπάθεια στηριγμένη αποκλειστικά στο δημοσιογραφικό περιεχόμενο χωρίς αξεσουάρ. Δίνουμε τη μάχη του περιπτέρου με την ύλη μας. Σεβόμαστε κάθε παλιά και νέα προσπάθεια στον χώρο του αθλητικού Τύπου.

Απεχθάνομαι την έκφραση «δεν υπάρχουν μυστικά, μόνο σκληρή δουλειά». Υπάρχουν μυστικά, δηλαδή ιδέες και άνθρωποι που τις σκέφτονται και τις υλοποιούν. Υπάρχει υπεραξία που κατατίθεται καθημερινά και την εισπράττει η ιδιοκτησία της εφημερίδας. Η υπεραξία των ιδεών που κάποιοι κατέθεσαν στην εφημερίδα και της έδωσαν την κυκλοφορία που έχει, την αξιοπιστία, την εγκυρότητα. Η ενός ανδρός αρχή δεν υπήρξε ποτέ ως συστατικό λειτουργίας της «SportDay». Η σημερινή -όποια- επιτυχία της είναι σαν τις αποδόσεις των ομολόγων. Δεν μπορεί να εγγυηθεί την αυριανή. Συνεχίζουμε δίνοντας τον πρώτο λόγο στις ευχάριστες πλευρές του αθλητισμού. Από συνειδητή επιλογή δεν προβάλλουμε, δεν συμβάλλουμε στην αναπαραγωγή του οπαδισμού, του παραγοντισμού, της μισαλλοδοξίας. Για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, τονίζω ότι δεν είμαστε ουδέτεροι. Παίρνουμε θέση, φροντίζοντας να είμαστε αντικειμενικοί. Δεν το καταφέρνουμε πάντα.

Κλείνοντας, θα έπρεπε για λόγους εθιμοτυπικούς να ευχαριστήσω πολλούς. Το έχω κάνει κατ' ιδίαν και δεν έχω κίνδυνο παρεξήγησης. Κατακεραυνώνω όμως τον αρχισυντάκτη Γιώργο Μαζιά. Κάθε Παρασκευή που παίρνει ρεπό μου χαλάει τα απογεύματα...