Αυτός ο Αγγελος, αυτός! (SportDay / Στέφανος Χάρης)

Τον είχα χάσει τώρα τελευταία. Βράδια κάτω από το φως των καντιλιών, σε ατμόσφαιρα που θύμιζε έντονα κάτι μεταξύ κρυφού σχολειού και σούσι μπαρ, διάβαζα αποσπάσματα από παλαιότερες δηλώσεις του. Στιγμές που ονομάζω «ασκήσεις πνεύματος». Ρωτούσα, βέβαια, να μάθω γι’ αυτόν από φίλους μου που μένουν στην Κύπρο και φροντίζουν να με ενημερώνουν σχετικά. Ηθελα, όμως, εκτός από το να είναι καλά στην υγεία του, να διαβάσω μια δήλωσή του, μια συνέντευξή του, να ακούσω μια σοφία του. Τροφή του πνεύματος, που τόσο μου έχει λείψει...

Στις μέρες μας όλο και λιγότεροι μιλούν όπως αυτός. Ακόμα λιγότεροι σιωπούν, φλύαρα, όπως αυτός έχει διδάξει. Ο λόγος του, άλλοτε με παραβολές και άλλοτε διανθισμένος με ανέκδοτες ιστορίες, μοιάζει με αυτόν των Αποστόλων.

Ο Αγγελος Αναστασιάδης έσπασε επιτέλους τη σιωπή του. Κάνω τον σταυρό μου και γονυπετής ευχαριστώ ευλαβικά τον καλό συνάδελφο Βαγγέλη Ιωάννου, που δημοσίευσε στο χθεσινό «Φως» συνέντευξη αυτού του Αγγέλου.

Με κατάνυξη προσπαθώ να αποστηθίσω τη σοφή του απάντηση στην ερώτηση «Λόγω Ριβάλντο κέρδισε ο Ολυμπιακός;».

Αποφεύγοντας τα πολλά πολλά, αρκέστηκε να πει τα παρακάτω λίγα:

«Στην Καλαμαριά, όπως και σε πολλά δύσκολα ματς, πήρε τη νίκη λόγω Ριβάλντο. Γενικώς, όμως, παίρνει τους τίτλους επειδή έχει ποδοσφαιριστές εξοικειωμένους με τον πρωταθλητισμό. Και μην κοιτάτε τι έγινε στο ντέρμπι. Στο ντέρμπι μπορεί να κέρδισε ο Παναθηναϊκός, αλλά όλοι είδαν ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλύτερα. Στο ποδόσφαιρο, όμως, δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Στη διάρκεια, πάντως, επιβραβεύτηκε ο καλύτερος και ο Ολυμπιακός έχει αυτή τη σταθερότητα και τη διάρκεια στο πρωτάθλημα. Είναι ένα κλικ, ένα επίπεδο πάνω απ' όλους τους άλλους. Γι' αυτό παίρνει τους τίτλους».

Μην απορείς, φίλε αναγνώστη, και ιδιαίτερα εσύ στη Μακεδονία. Ναι, ο ίδιος Αναστασιάδης που γνώρισες και αγάπησες είναι αυτός που μιλάει για τους τίτλους που πανάξια κατέκτησε ο Ολυμπιακός. Αν τώρα τη συνέντευξη αυτή τού την έκαναν από κάποιο ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης, η αλήθεια είναι ότι θα το άλλαζε λίγο το μενού.

Θα μιλούσε για ομάδες του Δημοσίου που πίνουν με μπουρί το αίμα των ομάδων της Μακεδονίας, που τους χαρίστηκαν χρέη που άλλους τους έπνιξαν, και στο τέλος θα καλούσε το πλήθος να πολεμήσει μέχρις εσχάτων για τα ιδανικά της φυλής.

Και για να μην το πηγαίνουμε μακριά και βόρεια και το κουράζουμε άδικα το θέμα, το «Παναθηναϊκό Τριφύλλι» να του έθετε την ίδια ερώτηση μόνο τα ίδια δεν θα έλεγε, ιδιαίτερα για το ντέρμπι των «αιωνίων». Κάποιες μικρές αλλαγές θα τις επιχειρούσε.

Οτι δηλαδή ο Παναθηναϊκός στάθηκε πολύ καλά στο Καραϊσκάκη. έπαιξε με τακτική, είχε ευκαιρίες, αιφνιδίασε τον αντίπαλο, δεν τον φοβήθηκε, με αποτέλεσμα να κερδίσει δίκαια. Στο ποδόσφαιρο, εξάλλου, αυτό που μετράει, το ζητούμενο με λίγα λόγια, είναι να κερδίσεις.
Εχοντας φορέσει και τιμήσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού και με δεδομένη την προσφορά του στον σύλλογο από το πόστο του προπονητή, ο Αγγελος θα φρόντιζε να πει αυτά που θα ήθελαν να ακούσουν οι φίλοι του «τριφυλλιού». Γι' αυτό τον πάω τον Αναστασιάδη. Διότι ποτέ του δεν τη σπάει στον αντίπαλο. Και για να σας το αποδείξω, θα σας διηγηθώ μια ιστορία.

Οταν ο Αγγελος ήταν προπονητής στον ΠΑΟΚ, κοουτσάρισε την ομάδα σε εκείνο το αλησμόνητο ματς με την Αρσεναλ στο «Χάιμπουρι». Στο πρώτο παιχνίδι στην Τούμπα ο «Δικέφαλος του Βορρά» είχε νικήσει 1-0. Στον επαναληπτικό, λοιπόν, η Αρσεναλ ισοφάρισε το εις βάρος της σκορ και μετά ξεκίνησε τον βομβαρδισμό. Ομως γκολ δεν έμπαινε. Οσοι θυμούνται το ματς αποκλείεται να έχουν ξεχάσει τις τραγικές στιγμές που πέρασε η εστία του ΠΑΟΚ.

Δεν ξέρω, φίλε αναγνώστη, μπορεί και να ήταν το σύστημα αυτό. Να διέταξε, δηλαδή, ο Αναστασιάδης να κλείσουν την Αρσεναλ στην… επίθεση, να την μπλοκάρουν και να μην την αφήσουν να φύγει από τα καρέ του «Δικεφάλου του Βορρά».

Το σχέδιο, όμως, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Κι αυτό διότι μία επίσκεψη έκανε σε όλο το ματς ο ΠΑΟΚ στην αντίπαλη περιοχή –ή μάλλον πλησίασε την αντίπαλη περιοχή– και, επειδή δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει, του έκοψε τότε του Βρύζα να σηκώσει το ξερό του και να σουτάρει. Αυτό ήταν. Η μπάλα, που αρνιόταν πεισματικά να περάσει τη γραμμή του τέρματος του Μιχόπουλου, κατέληξε στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Σίμαν. Γκολ και μεγάλη πρόκριση για τον ΠΑΟΚ, με τους παίκτες της Αρσεναλ να πέφτουν σχεδόν λιπόθυμοι στον αγωνιστικό χώρο.

Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ο Βενγκέρ δεν ήξερε τι να πει. Δήλωσε ότι αυτό είναι το ποδόσφαιρο και ότι, με δεδομένη τη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων και τις ευκαιρίες που έχασε η ομάδα του, αν γινόταν ξανά το ματς θα έπρεπε να είχε νικήσει 10-0. Με σκυμμένο το κεφάλι και την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, ο Αλσατός κατέληξε ότι με τα «αν» κανείς ποτέ του δεν κέρδισε ματς. Αυτά είπε και αποχώρησε.

Ο Αναστασιάδης, όπως συνηθίζει ύστερα από κάθε ματς, αναφέρθηκε στα επουράνια και στο πόσο αυτά βοήθησαν ώστε η ομάδα του να περάσει στον επόμενο γύρο. Στις πιεστικές ερωτήσεις δημοσιογράφων αν θα απαντήσει σε όλα αυτά που δήλωσε ο Βενγκέρ αρκέστηκε να πει το ιστορικό «αφήστε, μωρέ, τον άνθρωπο, έχει νταλκά».

Υστερα από αυτή την ιστορία-μύθο, που κανείς δεν ξέρει αν είναι αληθινή, κλείνω με το σκίτσο που βλέπεις, φίλε αναγνώστη, στο κέντρο της σελίδας. Στην επετειακή «SportDay» ο σκιτσογράφος έφτιαξε τα πρόσωπα των κορυφαίων στελεχών της εφημερίδας.

Για να μη νομίζουν ότι είναι κάποιοι, κάνω το ίδιο σήμερα κι εγώ. Στο σκίτσο διακρίνονται η Αυτού Μεγαλειότης Εγώ, η θεία Λουκρητία, ο Θόδωρος ο οδηγός μου και ο ανιψιός μου ο Ντιντής. Οι άνθρωποι, δηλαδή, που έκαναν αυτή την εφημερίδα να διαβάζεται σύμφωνα με τα γούστα μου. Από πίσω πρώτα!