Έχει ειπωθεί και γραφεί κατ' επανάληψη ότι οι τρεις ημερομηνίες που άλλαξαν το πρόσωπο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αφορούν σε δύο τραγωδίες και μία δικαστική απόφαση. Βέβαια, τώρα πια δεν είναι και λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι και η δικαστική απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου στην υπόθεση Μποσμάν μια τραγωδία ήταν.
Το «Χέιζελ» με τους 39 νεκρούς και τον πενταετή αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ύστερα από την απόφαση της Μάργκαρετ Θάτσερ, ήταν η πρώτη τραγωδία. Μια αφετηρία για να αναπτυχθεί ένας γενικότερος προβληματισμός γύρω από την καταπολέμηση του χουλιγκανισμού.
Η δεύτερη τραγωδία με 96 νεκρούς ήταν το «Χίλσμπορο». Αφετηρία του προβληματισμού που αναπτύχθηκε στην Αγγλία -πρωτίστως- γύρω από την ασφάλεια των γηπέδων, τη βελτίωση του ποδοσφαιρικού προϊόντος και τις δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσής του. Ο προβληματισμός αυτός αποτυπώθηκε στην έκθεση του λόρδου Τέιλορ, στην οποία παράλληλα περιλαμβανόταν και μια σειρά βελτιωτικών προτάσεων.
Αυτές οι προτάσεις όμως για να υλοποιηθούν απαιτούσαν αρκετά χρήματα, τα οποία έπρεπε να καταβάλλουν οι ίδιες οι ομάδες και όχι το αγγλικό δημόσιο. Οι ομάδες, λοιπόν, «εξοπλισμένες» με την πρώτη μεγάλη συμφωνία πώλησης των δικαιωμάτων μετάδοσης των αγώνων τους, στράφηκαν στη δεξαμενή του χρηματιστηρίου για να αναζητήσουν τα κεφάλαια που τους ήταν απαραίτητα για την αναμόρφωση του ποδοσφαίρου. Η απληστία, η απειρία στην οικονομική διαχείριση και ο νεοπλουτισμός που επέδειξαν αρκετές ομάδες τις κατέστρεψαν οικονομικά, αντί να τις βοηθήσουν. Άλλες πάλι εκμεταλλεύτηκαν με αποδοτικό τρόπο την «πηγή» του χρηματιστηρίου και σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίχθηκαν σε ιδιαίτερα κερδοφόρες επιχειρήσεις.
Η αποτίμηση της εισαγωγής των αγγλικών ομάδων στο χρηματιστήριο δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Ο σίγουρος κερδισμένος, πάντως, είναι το αγγλικό δημόσιο, που μέσω της φορολόγησης της οικονομικής δραστηριότητας των ομάδων στο διάστημα μιας δεκαετίας εισέπραξε σχεδόν 1,8 δισ. ευρώ.
Το αγγλικό πείραμα τώρα ετοιμάζονται να μιμηθούν και οι Γάλλοι. Κατά σύμπτωση, οι γαλλικές ομάδες ετοιμάζονται να μπουν στο χρηματιστήριο, αφού κατάφεραν να κάνουν τη μεγαλύτερη συμφωνία πώλησης τηλεοπτικών δικαιωμάτων, η οποία τους αποφέρει 600 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, γεγονός που έχει βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αγοραστική δύναμή τους.
Η γαλλική νομοθεσία που απαγόρευε την εισαγωγή των ποδοσφαιρικών ομάδων στο χρηματιστήριο άλλαξε με την υπόδειξη της Ε.Ε. και οι Γάλλοι ετοιμάζονται να ανακαλύψουν της δική τους Γη της Επαγγελίας. Αυτή η αλλαγή της γαλλικής νομοθεσίας, η νέα τηλεοπτική συμφωνία και οι γενικότερες αλλαγές στο περιβάλλον του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου καθιστούν κάποιες από τις γαλλικές ομάδες ελκυστικές επενδύσεις. Ήδη η Μαρσέιγ πουλήθηκε σε έναν Καναδό επιχειρηματία αντί 117 εκατ. ευρώ.
Είναι γνωστό ότι η πρώτη γαλλική ομάδα που θα μπει στο χρηματιστήριο, αφού εκπληρώνει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις, είναι η Λιόν, που αναμένεται να βελτιώσει κι άλλο τις οικονομικές επιδόσεις της. Επιδόσεις που, παρά το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα είναι πολύ καλές, δεν της έχουν εξασφαλίσει ακόμη τη δυνατότητα της πρόκρισης σε έναν τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Φυσικά, η εισαγωγή των γαλλικών ομάδων στο χρηματιστήριο δεν θα γίνει όπως έμπαιναν στο ελληνικό χρηματιστήριο τη διετία 1997-99 διάφορες μαϊμούδες. Θα πρέπει οι ομάδες να εκπληρώνουν μια σειρά προϋποθέσεων, όπως ότι πρέπει να κατέχουν ένα ποσοστό ιδιοκτησίας στο γήπεδο που δηλώνουν ως έδρα, αλλά και να πληρούν μια σειρά τεχνικών κριτηρίων, πολλά από τα οποία έχουν κοινά σημεία με το σχέδιο αδειοδότησης της ΟΥΕΦΑ. Ομως, το πιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της αλλαγής θα είναι ο τρόπος που οι γαλλικές ομάδες θα χρησιμοποιήσουν την αγγλική εμπειρία για να αποφύγουν τους κινδύνους που κρύβει ο «αχαλίνωτος» καπιταλισμός.
Ενας Βούλγαρος-λαχείο
Πριν από μερικά χρόνια, όχι τόσο παλιά που να μην το θυμόμαστε, η Τότεναμ είχε ξοδέψει γύρω στα 18 εκατ. ευρώ για να φέρει στο Λονδίνο τον έναν από τους δύο καλύτερους επιθετικούς της Ουκρανίας. Τον Σεργκέι Ρεμπρόφ, που αποτελούσε ένα φονικό δίδυμο με τον Αντρέι Σεβτσένκο. Ο «Σέβα» θα έρθει και αυτός προς τα δυτικά, αλλά θα προοδεύσει και θα ρίξει ρίζες.
Η αποτυχία του Ρεμπρόφ να προσαρμοστεί στο αγγλικό ποδόσφαιρο είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις που δεν έχουν εξήγηση ή που οποιαδήποτε εξήγηση και αν έχουν, δεν μοιάζει σωστή. Μετά την αποτυχία με τον Ρεμπρόφ, οι «πετεινοί» τόλμησαν να ρισκάρουν ξανά αγοράζοντας έναν κυνηγό από ανατολική χώρα με ευδόκιμη θητεία στην Μπουντεσλίγκα. Το «ρίσκο» αφορούσε τη φήμη που συνόδευε τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ.
Το ταλέντο του ήταν αναμφισβήτητο, αλλά εξίσου ισχυρές ήταν και οι φήμες που τον ήθελαν τεμπέλη και με ιδιαίτερη έφεση στη χαρτογράφηση των μπαρ που λάμπουν σαν φάροι στη νυχτερινή ζωή της πόλης. Ο Βούλγαρος που δεν σπαταλάει δυνάμεις τρέχοντας αλόγιστα μέσα στον αγωνιστικό χώρο -χαρακτηριστικό που του κόστισε τη ρετσινιά του τεμπέλη- είναι φέτος η μεγάλη επιθετική δύναμη της Τότεναμ.
Η παρουσία του μέσα κι έξω από το γήπεδο έχει διαψεύσει όλους όσοι πίστευαν ότι ο Μπερμπάτοφ θα διακριθεί στα στραβοπατήματα. Από το 1997 που ο Πένεφ -ο πρώτος του δάσκαλος- τον έφερε στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας για μερικές χιλιάδες ευρώ και είκοσι ζευγάρια ποδοσφαιρικά παπούτσια, ο Μπερμπάτοφ -ένα φτωχό παιδί από το Μπλακόεβγκραντ που μεγάλωσε σε αθλητική οικογένεια- έχει αλλάξει πολύ. Και ως άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής.
Πρέσβης καλής θέλησης της Γιούνισεφ και άνθρωπος με έντονη κοινωνική δράση, ο Μπερμπάτοφ στην Αγγλία ζει μια δεύτερη ποδοσφαιρική άνοιξη, ύστερα από τη θητεία του στη Γερμανία και ιδιαίτερα στην Μπάγερ Λεβερκούζεν, όπου έμαθε πολλά δίπλα στον Κλάους Τοπμέλερ. Η Τότεναμ, που ξεκίνησε φιλόδοξα τη χρονιά στην Αγγλία, έμεινε σχετικά νωρίς εκτός πρωταθλήματος και τώρα κυνηγά τη διάκριση στο ΟΥΕΦΑ και το Κύπελλο Αγγλίας. Και ο Μπερμπάτοφ είναι το καλύτερο όπλο των «πετεινών» σε αυτό το κυνήγι.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
