Να κρατηθούν μακριά τα σύνδρομα της Ριζούπολης (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στον Παναθηναϊκό δεν είναι τα όποια προβλήματά του. Κυρίως είναι ο τρόπος με τον οποίο τα διαχειρίζεται. Είναι όλοι αυτοί που προκειμένου να πείσουν για τη χρησιμότητά τους θεωρούν καθήκον να προτείνουν λύση «εδώ και τώρα» για κάθε πρόβλημα. Η «λύση» βρίσκει αμέσως θέση σε μερίδα του φιλοπαναθηναϊκού Τύπου κι έτσι το πρόβλημα μεγαλώνει. Η ψυχραιμία δίνει τη θέση της σε βιαστικές και επιπόλαιες διαπιστώσεις. Η ομάδα παίρνει τα ντέρμπι με ΑΕΚ και Ολυμπιακό, παίκτες και Μουνιόθ γίνονται ακτύπητοι. Ερχονται τα χαστούκια από Εργοτέλη και Ατρόμητο, «πέφτουν» στην πυρά Μουνιόθ και παίκτες.

Εξακολουθώ να ισχυρίζομαι ότι ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που έρχεται. Αρκεί να μην επικρατήσουν σύνδρομα Ριζούπολης. Ούτε ξήλωμα χρειάζεται ούτε η εκτίμηση ότι με δύο, τρεις παίκτες γίνεται η δουλειά.

Πρώτα απ' όλα, κάθε συμπέρασμα πρέπει να βγαίνει και σε σχέση με το τι κάνει ο ανταγωνισμός. Αν υπάρχει διασταυρωμένη πληροφόρηση ότι στον Πειραιά θα κάνουν μια μεταγραφική τρύπα στο νερό, τότε μπορεί να αρκούν δύο, τρεις παίκτες. Αν ο αντίπαλος -συμπεριλαμβανομένης της ΑΕΚ- ισχυροποιηθεί αρκετά, πρέπει κι εσύ να κινηθείς αναλόγως.

Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει πια η ανάγκη να φτιαχτεί ομάδα από την αρχή. Υπάρχει κορμός. Τον αποτελούν ο Μόρις, ο Τζιόλης, ο Νίνης, ο Ιβανσιτς, ο Παπαδόπουλος και ο Σαλπιγγίδης. Τον συμπληρώνουν επικουρικά ο Λεοντίου, ο Εμπέντε, ο Μάντζιος, ο Νίλσον, ο Βύντρα, ο Γκούμας και ο Ρομέρο. Μαζί τους οι νεαροί που θα έρθουν από τους εφήβους. Ενίσχυση χρειάζεται εκεί που πονάει η ομάδα. Ενίσχυση και υπομονή. Υπομονή μέχρι να διαπιστωθεί αν ο Γκονζάλες μπορεί να επιστρέψει όπως ήταν πριν. Αν υπάρχει μια απόφαση που επείγει, αφορά την παραμονή ή όχι του Μουνιόθ. Τέτοιες εποχές είναι οι καλύτερες για να σχεδιάσεις την ομάδα. Ο Μουνιόθ «παραδίδει» κορμό με παίκτες μικρής ή μέσης ηλικίας με προοπτική πολλών χρόνων. Πάνω σ' αυτόν τον κορμό οφείλει να κτίσει ο Παναθηναϊκός. Θα φανεί πολύ επιπόλαιο να κριθεί ο κόουτς από ένα συγκυριακό αποτέλεσμα που θα έρθει αύριο το πρωί και όχι στο πλαίσιο μιας διαμορφωμένης πραγματικότητας.