Το alter ego μου! (SportDay / Στέφανος Χάρης)

Παρατηρούσα τον Μουνιόθ στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς με τον Ατρόμητο. Είχα να δω τόσο απελπισμένη φάτσα από την ταινία του Τζεφιρέλι «ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ», τότε που ο Θεάνθρωπος προσευχόταν στο όρος των Ελαιών για να μην πιει το πικρό ποτήρι της Σταύρωσης.

Και να φανταστείς, φίλε αναγνώστη, ότι η Μεγάλη Εβδομάδα ακόμη αργεί!!! Προβλέπω φέτος στην Παιανία η Σταύρωση να γίνεται νωρίτερα.

Ο Ισπανός βέβαια είχε αυτό το περίλυπο ύφος χωρίς να έχει πληροφορηθεί ή ακούσει τις δηλώσεις του μεγάλου κριτή Μίμη Δομάζου, του ανθρώπου που θα τον στείλει στον Γολγοθά. Τις διάβασα εγώ όμως στο χθεσινό «GOAL» και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ετυμηγορία για τον Μουνιόθ έχει βγει. Αυτό που μένει είναι η ανακοίνωσή της. Αν αμφιβάλλεις, φίλε αναγνώστη, διάβασε τις δηλώσεις και πες μου αν έχω άδικο:

«Αυτοί οι παίκτες δεν ιδρώνουν τη φανέλα τους, δεν βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά. Σιδερωμένοι μπήκαν στο γήπεδο, σιδερωμένοι βγήκαν. Δεν έδειξαν τίποτα και έχασαν άλλο ένα παιχνίδι. Πρέπει να πληρώνουν για να παίζουν στον Παναθηναϊκό. Δεν υποτιμώ ούτε τον Εργοτέλη ούτε τον Ατρόμητο, αλλά το βεληνεκές τους είναι μικρότερο του Παναθηναϊκού και ο καθένας θα σκεφτόταν άνετη επικράτηση του Παναθηναϊκού στα παιχνίδια με αυτές τις ομάδες. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να γίνει ριζικό ξήλωμα στους παίκτες. Ακόμη και για τον προπονητή. Εντάξει κέρδισε το ντέρμπι, αλλά από εκεί και πέρα δεν έδειξε και τίποτα. Ποιο είναι το σύστημα του Παναθηναϊκού; Μήπως οι γιόμες; Μήπως οι συνεχείς κάθετες μπαλιές; Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να ξεκλειδώσει κλειστή άμυνα γιατί δεν έχει παίκτη να το κάνει».

Ναι, φίλε αναγνώστη, είναι ο ίδιος Μίμης και ο ίδιος Δομάζος που δήλωνε ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι οι καλύτεροι. Είναι ο ίδιος που στην έρευνα του «Εθνοσπόρ» αν καταλληλότερος για τον πάγκο του ΠΑΟ είναι ο Μπάγιεβιτς ή ο Μουνιόθ, ψήφισε τον Ισπανό. Είναι ο ίδιος που στο «GOAL» την επομένη του ντέρμπι των «αιωνίων» μιλούσε για σύστημα-κόμπρα με το οποίο ο Μουνιόθ κοίμισε τον αντίπαλο και πήρε το «διπλό».

Τότε προφανώς μιλούσε με την ιδιότητα του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή και όχι με αυτή του δικαστή. Στην πρώτη περίπτωση οι συναισθηματισμοί επιτρέπονται, στη δεύτερη απαγορεύονται.

Δεν συνεχίζω, φίλε αναγνώστη, με τον Μουνιόθ γιατί η ιστορία αυτή μου φέρνει θλίψη. Τον βλέπω όμως να έρχεται. Μη με ρωτήσεις όμως ποιον. Αν θέλεις απάντηση, κοίταξε τη φωτό που δημοσιεύω σήμερα στο κέντρο της σελίδας και την οποία δανείστηκα από το www.bam.gr. Κάτι μου λέει ότι ο «πρίγκιπας» βρίσκεται προ των πυλών της Παιανίας. Αποκλείεται να επιστρέψει πάνω σε άσπρο άλογο γιατί μια τέτοια επιστροφή μόνο ένας Μελισσανίδης μπορεί να του την προσφέρει. Αλλά και με το άτι που τον βλέπω στη φωτό, ντυμένος στα καρό, μια χαρά μου φαίνεται!

Δραπετεύω και περνάω σε κάτι πιο must, σε κάτι πιο γκλάμουρ. Στη συνέντευξη που παραχώρησε, γιατί περί παραχωρήσεως πρόκειται, η πιο ενδιαφέρουσα και εκκεντρική περσόνα της σύγχρονης αθλητικής δημοσιογραφίας, ο καλός μου ο Γιώργος Μίνος στην εφημερίδα «Γάτα» την εβδομάδα που μας πέρασε.

Από το βιογραφικό του κράτησα πράματα που τα ξέρω, αλλά χαίρομαι να τα ξαναδιαβάζω. Οτι δηλαδή είναι ανύπαντρος και του αρέσει να ταξιδεύει σε Μαϊάμι, Νέα Υόρκη κι όχι μόνο.

Θαύμασα για μία ακόμη φορά τον αριστοκράτη Μίνο που, στην ερώτηση αν είναι οικονομικά ανεξάρτητος και αν έχει τη δημοσιογραφία για χόμπι, αρκέστηκε με σεμνότητα να απαντήσει:

«Ετσι είναι. Πριν από πολλά χρόνια συγγενικό μου πρόσωπο έτυχε να μου αφήσει μια μεγάλη κληρονομιά».

Βίοι παράλληλοι. Ο,τι συνέβη με εμένα και τη θεία Λουκρητία. Γι' αυτό αγαπώ και θαυμάζω τον Μίνο. Είναι το alter ego μου.

Πολύ λίγοι φυσικά γνωρίζουν ότι ο Μίνος προτάθηκε να παίξει στη διαφήμιση του Τζόκερ με το γνωστό σλόγκαν «Δεν θα ξέρεις τι έχεις», ως πλέον κατάλληλος, και αυτός αρνήθηκε από σεμνότητα και απλότητα, αρετές που τον διακρίνουν άλλωστε.

Γέλασα δε με την ψυχή μου όταν τον ρώτησε ο καλός συνάδελφος να διηγηθεί ποια ήταν η πιο ακραία αντίδρασή του σε ρεπορτάζ και ο Μίνος απάντησε ως εξής:

«Μια φορά θυμάμαι ότι είχα βάλει το πόδι μου στη μέση, πριν κλείσει η πόρτα του ταξί που μετέφερε τους διαιτητές στην προσπάθεια να πάρω δηλώσεις για την ΕΡΤ. Το ταξί δεν μπορούσε να φύγει, ο διαιτητής λύγισε και τελικά μίλησε».

Τη θυμάμαι σαν τώρα, φίλε αναγνώστη. Μέσα στο ταξί ήταν το αγαπημένο θύμα του Μίνου, ο Καζναφέρης. Οχι μόνο μπλόκαρε την πόρτα του ταξί να μην κλείσει, αλλά ο δαιμόνιος και μοναδικός Μίνος πρόσεξε ότι το παράθυρο ήταν μισάνοιχτο και πρόλαβε να χώσει το μικρόφωνο μέσα για να έχει και ήχο το ρεπορτάζ.

Μιλάμε για επικές στιγμές. Αν και εγώ προσωπικά έχοντας παρακολουθήσει όλες μα όλες τις επικίνδυνες αποστολές του, καλύτερη θεωρώ άλλη. Εκείνη στην οποία κατόρθωσε έξω από την Τούμπα να μπλοκάρει τον Μπατατούδη έχοντας γλιστρήσει σαν αίλουρος μέσα από τη φρουρά. Κανείς δεν κατάλαβε πότε πρόλαβε να σβερκώσει τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ, πότε πρόλαβε να βάλει το μικρόφωνο στα μούτρα του «Μπάτμαν» και ατάραχος μπροστά στις κάμερες με τη χαρακτηριστική χροιά στη φωνή του να ρωτά: «Και τώρα τι κάνουμε, πρόεδρε;».

Κλείνω το αφιέρωμα στον παμμέγιστο Γιώργο Μίνο, αποκαλύπτοντας τα πάθη του, έτσι όπως αυτός ο κοσμοπολίτης, ο μπον βιβέρ, μας τα παρουσιάζει:

«Παίζω Στοίχημα αλλά για πλάκα. Πάθη μου είναι τα ταξίδια, τα ρούχα, τα αυτοκίνητα και τα μπουζούκια. Ο Σφακιανάκης είναι κολλητάρι, όπως ο Νίκος Κουρκούλης αλλά και ο Γιάννης Πάριος ο οποίος θέλει να γίνει κουμπάρος μου, αλλά ακόμη περιμένει. Το καλοκαίρι μου αρέσει πολύ να πηγαίνω Μύκονο, όπου έχω σπίτι στον Ορνό».

Ελληνας αθλητικός ρεπόρτερ, Κροίσος με σπίτι στη Μύκονο. Πέντε γράμματα. Ποιος να είναι άραγε; Ποιος να είναι;