Το «πράσινο» παραμύθι και ο εφιάλτης (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Mάλιστα. Και τώρα, μόλις δύο αγωνιστικές μετά το φοβερό και τρομερό «διπλό» του Παναθηναϊκού στο «Γ. Καραϊσκάκης», προσπαθούμε όλοι να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την αγωνιστική πτώση των «πρασίνων». Προσπαθούμε να βρούμε τι φταίει, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε και διάφορα άλλα. Και μαζί με όλους εμάς τους «ειδικούς», που λέει και μία ψυχή, ψάχνει και ο οπαδός του Παναθηναϊκού, ψάχνει και η διοίκησή του, ψάχνουν όλοι.

Εγώ πάλι δεν ψάχνω, δεν αναρωτιέμαι. Ξέρετε γιατί; Διότι εγώ δεν θεωρώ κανόνα το «διπλό» στο Καραϊσκάκη, αλλά εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Διότι όλοι μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού θεώρησαν ότι ο Παναθηναϊκός, ο οποίος κερδίζει πλέον τα ντέρμπι, είναι ομάδα έτοιμη και με δυο-τρεις προσθήκες ικανή να τα πάρει όλα του χρόνου. Μπούρδες. Ο Παναθηναϊκός, που κέρδισε στο Καραϊσκάκη και έγινε υπερομάδα, μόλις πριν από τρεις ημέρες είχε φέρει 0-0 στον ημιτελικό του Κυπέλλου με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός που νίκησε τον Ολυμπιακό αποκλείστηκε δέκα μέρες πριν από τη Λανς. Ο ίδιος ο Παναθηναϊκός που κέρδισε στο Καραϊσκάκη έφτυσε αίμα για να αποκλείσει την Καλαμαριά στα πέναλτι. Ο ίδιος Παναθηναϊκός ένα μήνα πριν είχε αναδειχθεί ισόπαλος 2-2 με τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ. Μην αρχίσω και λέω για τον ίδιο Παναθηναϊκό, γιατί θα φτάσω μέχρι το «διπλό» του Ιωνικού και τη Ζαπορίζιε.

Συνεπώς, γιατί ψάχνουμε να βρούμε τι συνέβη στα δύο ματς με Εργοτέλη και Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ; Συνέβη πάνω-κάτω ό,τι συμβαίνει όλη τη φετινή σεζόν.
Ο φετινός Παναθηναϊκός έχει συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν αλλάζουν όχι αν νικήσει τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, όπως είπε ο Μουνιόθ, αλλά ακόμα και αν νικήσει την Τσέλσι στο Λονδίνο.

Τι δεν έχει

Πρόκειται για μία ομάδα που -με εξαίρεση κάποιες εκλάμψεις του Σαλπιγγίδη- οι επιθετικοί της δεν μπορούν να φτιάξουν φάσεις μόνοι τους. Οι μέσοι της -με εξαίρεση τον πιτσιρικά Νίνη και τον Ιβανσιτς σε κάποια ματς- είναι ανασταλτικοί και όχι δημιουργικοί και τα μπακ της δεν περνούν τη σέντρα ούτε μετά τη λήξη του ματς για να δουν πώς είναι το χόρτο από την άλλη μεριά του γηπέδου. Αυτή λοιπόν η ομάδα θεωρήθηκε και από εμάς, τον Τύπο, έτοιμη να τα πάρει όλα του χρόνου, αρκεί να πάρει και κάνα δυο παίκτες ακόμα. Δηλαδή, αν πάρει δύο παίκτες για ενδεκάδα, τι να πρωτοπάρει; Τερματοφύλακα που δεν έχει; Δεξί μπακ που επίσης δεν έχει ή μήπως να συμφωνήσουμε ότι ο Νίλσον είναι καλός για πρωταθλητισμό, επειδή μπορεί και να έπαιξε καλά στο Καραϊσκάκη. Τι, να μην πάρει αριστερό μπακ; Τι, να μην πάρει στόπερ; Τι, να μην πάρει κεντρικό χαφ; Τι, να μην πάρει επιθετικό; Και όλοι αυτοί χρειάζονται για την ενδεκάδα. Αν αρχίζω και αναρωτιέμαι τι πρέπει να πάρει για να έχει και πάγκο, θα χρειαστώ αρκετές σελίδες.

Τώρα βεβαίως θα αναρωτηθείτε κάποιοι: «Μα πάλι να διαλύσει την ομάδα; Πάλι να κάνει δέκα μεταγραφές και να δημιουργηθεί μία νέα ομάδα που θα θέλει πίστωση χρόνου και τα λοιπά;». Ποτέ δεν ήμουν της άποψης να διαλύσεις μία ομάδα. Αλλά για να διαλύσεις κάτι πρέπει να το έχεις φτιάξει πρώτα. Και όποιος νομίζει ότι ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα, γελιέται ή κοροϊδεύει τον κόσμο. Αυτή η ομάδα με αυτούς τους παίκτες βγήκε πέρυσι τρίτη και θα βγει και φέτος τρίτη. Τι να κρατήσεις λοιπόν από μία ομάδα που τρέχει με άλλους δύο και βγαίνει μονίμως τρίτη.

Η νίκη-μύθος

Ας πάμε τώρα και στο ματς με τον Ολυμπιακό και τη νίκη του Παναθηναϊκού, στην οποία, όπως διάβασα κατά κόρον, πρέπει να επενδύσουν όλοι στην Παιανία για να φτιάξουν την ομάδα της επόμενης σεζόν. Ας δούμε τώρα σε τι μπορεί να επενδύσει ο Παναθηναϊκός με βάση την εικόνα του ντέρμπι.

Μήπως στο τρομερό σχέδιο του Μουνιόθ (άρα βρήκαμε προπονητή), στον φοβερό killer Παπαδόπουλο που σκόραρε και τον φοβερά οξυδερκή Σαλπιγγίδη που έκλεψε την μπάλα (άρα βρήκαμε και επιθετικούς), τον φοβερό μαχητή Μπόβιο που σταμάτησε τον Ριβάλντο (άρα βρήκαμε και κόφτη), τον φοβερό γκολκίπερ Εμπέντε (άρα βρήκαμε και τερματοφύλακα), τα τρομερά άκρα της άμυνας Νίλσον και Λεοντίου που σταμάτησαν τον Ολυμπιακό (άρα βρήκαμε και αμυντικούς) και γενικότερα σε όλη την ενδεκάδα που διέλυσε τον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη; Αν ο Παναθηναϊκός δεν κατάλαβε ότι νίκησε από σύμπτωση τον Ολυμπιακό, τότε κάνει μεγάλο λάθος, το οποίο θα του στοιχίσει πολύ τα επόμενα χρόνια.

Ας ρωτήσουν τον Μουνιόθ

Αντί, λοιπόν, μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (ανεξάρτητα από τα επικοινωνιακά τρικ για τη νίκη, που καλό είναι να υπάρχουν για να ανεβαίνει και το ηθικό των οπαδών) οι «πράσινοι» ιθύνοντες να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Μουνιόθ και να τον ρωτήσουν «γιατί κάτσαμε όλοι πίσω, ρε φίλε;», «δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να κερδίσουμε;» και «τι χρειαζόμαστε για να κερδίζουμε παίζοντας και καλή μπάλα;», άρχισαν τα «είμαστε σχεδόν πλήρης και είναι έτοιμη η ομάδα που θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα και θα μπορέσει να κάνει και αξιοπρόσεκτη την παρουσία της στην Ευρώπη». Κοροϊδεύουν ή κοροϊδεύονται μεταξύ τους.

Το ίδιο άλλοθι της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού

Επειδή όμως κάποιοι μπορεί να έχουν διαφορετική άποψη και να πιστεύουν ότι ο Παναθηναϊκός ήταν καταπληκτικός στο Καραϊσκάκη, διέλυσε τον Ολυμπιακό, πήρε δίκαια τη νίκη, αδικείται από το σκορ, ας υποθέσουμε ότι όντως ήταν έτσι. Ο Παναθηναϊκός, παίζοντας λοιπόν μπαλάρα, νίκησε τον Ολυμπιακό. Ποιον Ολυμπιακό, όμως; Αυτόν που είχε επιθετικό δίδυμο τους Οκκά και Μπόρχα, τον Ολυμπιακό του Γιώργου Ανατολάκη, του Τάσου Πάντου και του Μίλος Μάριτς; Ο φετινός Ολυμπιακός είναι ο χειρότερος των τελευταίων δέκα ετών. Μοναδικός που μπορεί να τον... συναγωνιστεί είναι ο Ολυμπιακός του Μπιγκόν. Και όμως από αυτόν τον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός θα τερματίσει 10, 12 ή 14 βαθμούς πίσω! Πάνω σε αυτό το σύνολο θα στηθεί λοιπόν ο Παναθηναϊκός των επόμενων ετών; Αυτός ο Παναθηναϊκός μένει τρίτος για δεύτερη συνεχή χρονιά πίσω από την ΑΕΚ των 34 θλάσεων του Παουτάσο, του Τζιωρτζιόπουλου, του Λάκη, του Καπετάνου και του Καμπάνταη. Δεν έχω τίποτα με κανέναν από αυτούς, αλλά εκτιμώ ότι κανείς τους δεν είναι επιπέδου πρωταθλητισμού.

Κι όμως, από αυτούς τους παίκτες ο Παναθηναϊκός έμεινε πίσω. Ε, πάνω σε αυτόν τον Παναθηναϊκό θα κάνουμε δυο-τρεις προσθήκες και θα φτιάξουμε την ομάδα της επόμενης πενταετίας; Τότε το σλόγκαν αυτής της ομάδας θα πρέπει να είναι «προσοχή, παιδιά, έρχεται και ο ΠΑΟΚ». Αν ο Παναθηναϊκός πρέπει πραγματικά να επενδύσει κάπου όσον αφορά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, είναι, πρώτον, στην ανανέωση του συμβολαίου του Ανατολάκη και στη χρησιμοποίησή του από τον Ολυμπιακό και στα επόμενα ντέρμπι και στην παραμονή των Οκκά και Μπόρχα ως επιθετικό δίδυμο των «ερυθρολεύκων» και στα επόμενα ντέρμπι. Αν συμβούν αυτά, τότε είναι αλήθεια ότι ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται και πολλά πράγματα, όχι για να γίνει ομάδα, αλλά για να πάρει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό.

Οι άλλοι δύο

Το ίδιο όμως ισχύει και για τους άλλους δύο. Στον Ολυμπιακό λένε και ξαναλένε ότι θα τα αλλάξουν όλα, γιατί κατάλαβαν ότι κάνουν μονίμως βήματα προς τα πίσω. Για να δούμε αν θα εφαρμόσουν όσα λένε ή στο τέλος θα μας πουν «μα καλά, λέτε ότι εμείς θέλουμε μεταγραφές, όταν η ΑΕΚ που τερμάτισε δεύτερη παίρνει τους Ενσαλίβες και ο Παναθηναϊκός που βγήκε τρίτος και καταϊδρωμένος λέει ότι έχει έτοιμη ομάδα». Διότι τα τελευταία χρόνια στον Ολυμπιακό μονίμως αυτό κάνουν. Το ίδιο όμως ισχύει και για την ΑΕΚ. Αν και αυτοί επαναπαυθούν στη δεύτερη θέση που πήραν για δεύτερη συνεχή χρονιά και στις δύο νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ, το έχουν χάσει το παιχνίδι. Το φετινό καλοκαίρι απαιτεί επιτέλους και μεταγραφές ποιότητας. Πλέον, δεν φτάνουν μόνο τα πειράματα, ούτε ψώνια τύπου Παουτάσο.

Στην ΑΕΚ ήρθε η ώρα για τουλάχιστον δύο μεταγραφές παικτών που θα είναι αναγνωρίσιμοι, που θα ακούει το όνομα ο οπαδός και δεν θα πρέπει να μπει σε δέκα σάιτ για να βρει κάτι γι' αυτόν. Η ΑΕΚ χρειάζεται αυτούς τους δυο-τρεις παίκτες που θα πείσουν και τους υπόλοιπους ότι «τώρα πάμε για τίτλο». Διαφορετικά θα μείνει με τη χαρά του δεύτερου, χαρά που από την επόμενη σεζόν δεν θα είναι καν μισή.