Ο Μπάγεβιτς, ο Τζίγκερ και η «Λερναία Υδρα» (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έχει δηλώσει τουλάχιστον δύο φορές ότι δεν έχει όρεξη να ξαναδουλέψει σε ελληνικό σύλλογο και ότι η μοναδική επαγγελματική προοπτική που θα τον ενδιέφερε είναι η Εθνική Ελλάδας. Από τον Παναθηναϊκό γίνεται γνωστό ότι, μολονότι υπάρχει δεδομένη εκτίμηση στον προπονητή, κυρίως από τον πρόεδρο Αργύρη Μήτσου, εντούτοις δεν υπάρχει διάθεση για συνεργασία στην παρούσα φάση. Κι όμως, οι εφημερίδες εξακολουθούν να κρατάνε το όνομα του προπονητή στη δημοσιότητα και να γράφουν συνεχώς ότι επίκειται συνεργασία. Οχι άδικα.

Mια πιθανή συμφωνία του Μπάγεβιτς με τον ΠΑΟ θα στηριζόταν σε δύο διαφορετικές ανάγκες: στην ανάγκη του προπονητή να κλείσει τα στόματα των επικριτών του και στην ανάγκη του Τζίγκερ να φτιάξει μια ομάδα ικανή να κερδίσει το πρωτάθλημα. Οποιος συνδέει στα πρωτοσέλιδα τον Μπάγεβιτς με τον Παναθηναϊκό δεν «αδικεί» κανέναν από τους δύο: ας μην ξεχνάμε ότι οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο προπονητής και ο Τζίγκερ, ήταν έτοιμοι να συνεργαστούν λίγους μήνες πριν. Η ερώτηση είναι «ποιον συμφέρει αυτή η συνεργασία;».

Ανάγκη

Οι δύο τελευταίες δουλειές του Μπάγεβιτς στην Ελλάδα, η επιστροφή του πρώτα στην ΑΕΚ και μετά στον Ολυμπιακό, βασίστηκαν σε αυτή την ανάγκη. Ο Μπάγεβιτς γύρισε για να αποδείξει πόσο λανθασμένα και άδικα εκτιμήθηκε το πρώτο του πέρασμα. Και στις δύο περιπτώσεις προσπάθησε να έχει γρήγορα αποτελέσματα και όχι να χτίσει ομάδες. Οποιος τον περίμενε στη γωνία (στην πρώτη περίπτωση εξεγερμένοι οργανωμένοι και στη δεύτερη οργανωμένοι και διοικητικοί παράγοντες) είχε, για όποιον καταλαβαίνει, κερδίσει το ματς πριν αυτό αρχίσει. Οποιος προπονητής θεωρεί ασπίδα προστασίας τα αποτελέσματα, κάποια στιγμή μένει απροστάτευτος: αν αυτά λείψουν στην αρχή, είναι αδύνατο να σώσει την παρτίδα, μια και ο επικοινωνιακός θόρυβος είναι εύκολος και αρκετός για να τον καταστρέψει. Αν αυτά έρθουν, οι επικριτές κερδίζουν χρόνο ανεβάζοντας τον πήχη. Ο Ολυμπιακός έκανε δέκα πόντους στο Τσάμπιονς Λιγκ και οι ίδιοι άνθρωποι που φώναζαν «Σόλιντ, Σόλιντ» ενώ έπεφταν οι σφαλιάρες στο Καραϊσκάκη θεωρούσαν την παρουσία της ομάδας αποτυχημένη –λες και την είχαν ξαναδεί να νικά τη Λίβερπουλ και τη Λα Κορούνια! Γι' αυτό, όμως, έχει ευθύνες ο Μπάγεβιτς: ήξερε πού πήγαινε και το λάθος του ήταν πως πίστευε ότι στην αξιολόγησή του θα υπάρξει σύνεση. Λάθος: ο εχθρός δεν σε αξιολογεί, απλώς περιμένει την ευκαιρία να σε εξοντώσει.

Εχθρός

Στον ΠΑΟ ο Μπάγεβιτς για να πετύχει θα πρέπει πάλι να αναμετρηθεί με τη «Λερναία Υδρα» που λέγεται αποτελέσματα και, όπως σας εξήγησα, είναι ανίκητη: εδώ, μάλιστα, τα απαιτεί και η διοίκηση! Αν στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ είχε λίγους φίλους, στον ΠΑΟ –στην καλύτερη– τον περιμένουν άνθρωποι που μπορεί να τον ανεχθούν ως αναγκαίο κακό. Ηδη υπάρχει μια διασπορά ειδήσεων που μαρτυρά το κλίμα. Καλός και άγιος ο Βέλιτς, αλλά αν αυτός κρίνει τον Μπάγεβιτς ως προπονητή, μάλλον υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας: εκτός αν ο Βέλιτς έχει αποκτήσει ειδικότητα στις επιλογές προπονητών και δεν το θυμάμαι –ας με συγχωρήσει.

Περιβάλλον

Γίνεται πολύς λόγος για την εξέδρα του ΠΑΟ και τις πιθανές δυσκολίες που περιμένουν τον προπονητή. Πριν από την εξέδρα, όμως, υπάρχει κάτι άλλο, σημαντικότερο: ο εργασιακός χώρος. Οποιος γνωρίζει πώς είναι δομημένος ο ΠΑΟ καταλαβαίνει ότι στον συγκεκριμένο χώρο είναι αδύνατο να λειτουργήσει ο Μπάγεβιτς. Ο κόουτς όπου πήγαινε ήθελε να είναι απόλυτο αφεντικό και να έχει απευθείας σχέση με τον ιδιοκτήτη. Στον ΠΑΟ γύρω από τον μεγαλομέτοχο υπάρχει ένα σωρό κόσμος. Ο Μήτσου που είναι πρόεδρος. Ο Βέλιτς που ξαφνικά έγινε τεχνικός διευθυντής. Ο Λιβαθηνός που είναι τεχνικός υποδιευθυντής. Ο Φάνης Κλωνόπουλος, που είναι ο μάνατζερ που αγαπάει ο Τζίγκερ. Ο Γιάννης Ευαγγελόπουλος, που είναι ο μάνατζερ που προτιμάει ο Λιβαθηνός. Ολοι αυτοί –και δεν ξέρω πόσοι ακόμα– μπορεί και να θέλουν να συνεργαστούν με τον Ντούσαν. Ο Μπάγεβιτς, όμως (που θυμίζω ότι έδιωξε μέχρι και τον Θωμά από τη διοίκηση του Ολυμπιακού!), αμφιβάλλω αν ονειρεύτηκε ποτέ του να γίνει ο «πρίγκιπας» μιας μεγάλης αυλής.

Στήριξη

Το μεγαλύτερο παραμύθι της ιστορίας είναι η επικοινωνιακή στήριξη του Μπάγεβιτς. Είμαι περίεργος από ποιον θα γίνει. Οχι, πάντως, από όσους για χρόνια τον έβριζαν. Γενικώς, εγώ φίλους του δεν βλέπω. Ενώ π.χ. όλοι έγραψαν ότι από τον Αστέρα έφυγε γεμάτος νευρά, κανείς δεν επισήμανε ότι είχε την ομάδα 7 πόντους μπροστά στη βαθμολογία κι ας του πούλησαν το καλοκαίρι τους καλύτερους!

Τζίγκερ

Φυσικά, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ονειρεύεται μια ΠΑΕ με πιο τεχνοκρατική λειτουργία –δύσκολα ο Μπάγεβιτς θα χωρούσε σε κάτι που λέγεται οργανόγραμμα. Επιπλέον, αν υπάρχει κάτι που ο Τζίγκερ δεν αντέχει και δεν συγχωρεί, είναι η μουρμούρα. Πώς, διάολε, θα συνεργαστεί με κάποιον που αποδεδειγμένα δυσκολεύεται να κρατήσει τα νεύρα του; Θα γίνει νταντά του Μπάγεβιτς ο μεγαλομέτοχος; Να το δω κι αυτό κι ας πεθάνω.

Κοινές

Για να υπάρξει μια αποδοτική σχέση, οι ανάγκες πρέπει να είναι κοινές –στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι. Ο Μπάγεβιτς έκανε σπουδαία δουλειά όταν συνεργάστηκε με προέδρους που έψαχναν ένα απόλυτο αφεντικό διότι ο ίδιος ως απόλυτο αφεντικό έχει μάθει να λειτουργεί. Κανένας Μπάγεβιτς δεν μπορεί να εγγυηθεί στον ΠΑΟ το πρωτάθλημα και κανένας προπονητής δεν μπορεί να είναι χρήσιμος όταν δει την επόμενη δουλειά του σαν βεντέτα.

Εφημερίδες

Περιττό να πω ότι μια πιθανή πρόσληψή του θα έκανε ευτυχισμένες, κυρίως, τις εφημερίδες. Ο Ολυμπιακός θα αποκτούσε ένα νέο εχθρό και το κοινό του θα συνασπιζόταν μπροστά στην απειλή. Στην ΑΕΚ οι «οριτζινάλες» θα έβγαζαν τους Κέρμιτ από τη ναφθαλίνη: το επόμενο πρωτάθλημα θα είχε μεγαλύτερη ένταση και βία και αυτά πουλάνε. Το κέρδος όλων είναι προφανές: το μόνο που δεν βλέπω είναι το κέρδος του Μπάγεβιτς και του Τζίγκερ…