Ανασύνταξη ή «ληγμένη συνταγή» αυτή του Μπάγεβιτς (SportDay /Διονύσης Ελευθεράτος)

Τι στην ευχή μαστίζει το ποδόσφαιρό μας;

Εάν το αθλητικό μας στερέωμα χρειάζεται μία λέξη-κωδικό, η ενδεδειγμένη είναι: «ληγμένο»! Στο ποδόσφαιρο πρωταθλήτρια αναδεικνύεται -άνετα- μια «ληγμένη» ομάδα, όπως είναι η σημερινή του Ολυμπιακού: σκεφθείτε το χάλι των άλλων.

Στα γήπεδα μπάσκετ η Αστυνομία ρίχνει ληγμένα χημικά: αφήνω στον Πανούτσο την ενδελεχή μελέτη της διαφοράς των «φρέσκων» από τα «μπαγιάτικα» και εξαίρω απλώς το θαυμαστό πνεύμα οικονομίας της ΕΛ.ΑΣ. Ιδού, τέλος, οι ομηρικές συζητήσεις για το αν ο Παναθηναϊκός θα προκρίνει τη «ληγμένη συνταγή» Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Προσέξτε, το ληγμένο δεν είναι κατ' ανάγκην και άχρηστο: ληγμένα χημικά εκκενώνουν -ταχύτατα- γήπεδα μπάσκετ. Λίγο από το προσφάτως ληγμένο γάλα, ριγμένο σε καφέ, δεν «εγγυάται» στομαχικές παρενέργειες.

Εάν ο Παναθηναϊκός κάνει το καλοκαίρι τις ενδεδειγμένες κινήσεις, θα διεκδικήσει τον τίτλο. Μπορεί να τον χάσει ή να τον κερδίσει, με τον τάδε ή τον δείνα προπονητή. Ούτε το ένα θα είναι πρωτοφανές ούτε το άλλο, εκτός αν λησμονήσαμε το «πράσινο» νταμπλ, επί Σουμ. Αλλο είναι το θέμα...

Το τι μπορούν να σου προσφέρουν τα «ληγμένα» είναι ερώτημα της στιγμής -ή της συγκυρίας. Το τι σε ωθεί στα ληγμένα είναι ερώτημα και πρόβλημα μαζί. Διαχρονικό. Το πρόβλημα δεν είναι ο Μπάγεβιτς, αλλά η ποδοσφαιρική μας αποτελμάτωση: το όνομά του «στοιχειώνει» ακόμη το ποδόσφαιρό μας κι ας κοντεύει να παρέλθει δεκαετία από τότε που ήταν, πράγματι, κάτι ξεχωριστό για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά μέτρα. Λες και χάθηκαν οι προπονητές από τη Γη...
Φοβίζει το καινούργιο; Σπανίζει η τόλμη; Θεωρείται ανέφικτη η διεύρυνση των οριζόντων; Τι στην ευχή μαστίζει το ποδόσφαιρό μας; Προσυπογράφω την απορία του Χαραλαμπόπουλου: ποιες είναι οι νέες ιδέες του Μπάγεβιτς, ποια η φρεσκάδα της δουλειάς του τα τελευταία χρόνια;

Ποιος ξέρει, μπορεί τελικά η εξήγηση να είναι πεζή: λέγεται ότι ο Μπάγεβιτς, εν αντιθέσει με τον Μουνιόθ ή κάποιον άλλο ξένο προπονητή, δεν θα απαιτούσε πολλές μεταγραφές. Εάν στον ΠΑΟ πρυτανεύσει αυτό το κριτήριο, θα δικαιωθεί απολύτως το παλιό ρητό: «Το να ζεις στο παρελθόν σού έρχεται πιο φθηνά». Θα δικαιωθούν όμως και όλα τα προαναφερθέντα περί αποτελμάτωσης. Χώρια ο πιθανός διχασμός των «πράσινων» οπαδών. Αξίζει τον κόπο;

Οσοι απαντούν καταφατικά μετρούν τα τρόπαια των ομάδων τού -πολυνίκη, όντως- Μπάγεβιτς. Λησμονούν όμως ότι υποδειγματικές ομάδες έπλασε μόνο στις πρώτες θητείες του, σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Ακόμη κι αν κάποιος κοιτάζει μόνο τα τρόπαια, ας απαντήσει: αρχής γενομένης από τη θητεία του στον ΠΑΟΚ, ποια ομάδα του Μπάγεβιτς κέρδισε κάτι που δεν κατέκτησε -λίγο νωρίτερα ή λίγο αργότερα- με άλλον τεχνικό;

Μήπως δεν κατέκτησε και πέρυσι τον τίτλο ο Ερυθρός Αστέρας -κι άλλους τρεις από το 2000; Μήπως ο Ολυμπιακός δεν έκανε νταμπλ επί Σόλιντ, πανεύκολα και με νίκες σε όλα τα ντέρμπι -κάτι που είχε να συμβεί από το 1972-73; Μήπως ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε και επί Αγγελου Αναστασιάδη Κύπελλο, καθ' οδόν προς το οποίο, μάλιστα, επικράτησε δύο φορές -όχι μία- του Ολυμπιακού;

Να ξεχάσουμε πόσο καταλυτική συμβολή είχαν στην κατάκτηση του «ερυθρόλευκου» νταμπλ (2004-05) τα... «λάτιν μιάσματα», τα οποία ο ανασφαλής Μπάγεβιτς ούτε ζωγραφιστά ήθελε να βλέπει; Να λησμονήσουμε πόσες νίλες είχε υποστεί ο ΠΑΟΚ επί Ντούσαν ή όλα τα «σκεπάζει» η κατάκτηση ενός Κυπέλλου; Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε στον Εμβολιάδη, τον προπονητή που οδήγησε τον Πανιώνιο στο Κύπελλο του 1998, αρμόζει ανδριάντας 15 μέτρων!

Ξεχωριστό κεφάλαιο είναι οι επιδόσεις του Μπάγεβιτς στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Θα εστιάσουμε σε αυτές στο εγγύς μέλλον. Διότι τα «ληγμένα» δεν είναι (απαραιτήτως) ξεχασμένα...