Οταν στη θύρα 21 «τιμάται» το '21 (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Το θυμάστε; Πριν από τον αγώνα του περασμένου Σαββάτου οι παίκτες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είχαν εκφράσει διαφορετικές απόψεις, μιλώντας για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Ορισμένοι, όπως ο Γιαννακόπουλος, δήλωναν πως ο αγώνας προσλάμβανε ιδιαίτερες διαστάσεις για τους Ελληνες, όχι μόνο επειδή αντίπαλοι ήταν οι Τούρκοι, αλλά και λόγω της χρονικής συγκυρίας -παραμονές 25ης Μαρτίου. Αλλοι, όπως ο Κατσουράνης, τόνιζαν πως θα ήταν ένα παιχνίδι όπως τα υπόλοιπα. Εν πάση περιπτώσει, και οι μεν και οι δε ό,τι ένιωθαν έλεγαν -με γεια τους, με χαρά τους.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα διαπίστωσε άραγε κανείς ότι ο Γιαννακόπουλος απέδωσε καλύτερα από τον Κατσουράνη; Δεν νομίζω. Είναι σαν να ακούω την ερώτηση: «Και γιατί θα έπρεπε να συμβεί αυτό, ρε φίλε;». Εμένα ρωτάτε; Ρωτήστε τους λεβέντες της «σύγχρονης» εθνικοφροσύνης, ειδικά δε αυτούς που αναζητούν «το μεγαλείο της Φυλής» πίσω από κάθε αθλητική επιτυχία και οι οποίοι, λογικά, τις αποτυχίες τις θεωρούν... αλήθεια, τι ακριβώς; Παραχάραξη των «εθνικών πεπρωμένων»; Απόρροια ελλιπούς «εθνικής συνείδησης»; Στην επιεικέστερη –για τους ηττημένους αθλητές– περίπτωση, στιγμιαία δυσλειτουργία ενός θαυματουργού μηχανισμού...

Τούτος ο «μηχανισμός», λοιπόν, θα έπρεπε να δράσει -σύμφωνα με τους μικρόνοες που, όπως έλεγε ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, «πιστεύουν ότι η χώρα τους είναι ανώτερη από τις άλλες, επειδή εκείνοι γεννήθηκαν σε αυτή». Ποιος ακριβώς μηχανισμός; Μα εκείνος που αυτομάτως θα αντλούσε εθνική δύναμη και πατριωτική ενέργεια από τα (ξεσηκωμένα, ούτως ή άλλως) γονίδια του Γιαννακόπουλου και θα τη μετέτρεπε –άγνωστο πώς– σε καλή ντρίμπλα, καλό κοντρόλ, καλή σέντρα, καλό σουτ. Ελα όμως που τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβη. Διότι, απλούστατα, για ποδόσφαιρο πρόκειται. Οι άλλοι έπαιξαν πολύ καλύτερα και νίκησαν...

Μην απορείτε: από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όταν η Φανή Χαλκιά απέδωσε την επιτυχία της στα προγονικά κλέη, υποχρεώνοντάς μας να αναρωτηθούμε γιατί οι άσπλαχνοι Ευκλείδης, Πλάτωνας και Περικλής «αποκλήρωσαν» όσους Ελληνες αθλητές δεν θριάμβευαν (τότε, το 2004, ή νωρίτερα), τίποτε δεν προκαλεί εντύπωση. Η αρλουμπολογία της «σύγχρονης» εθνικοφροσύνης έχει αναβαθμιστεί για τα καλά. Θα δούμε στις επόμενες ημέρες πώς, γιατί και με την αρωγή ποιων έγινε αυτό. Επί του παρόντος, ας αποδώσουμε τον δέοντα «φόρο τιμής» στα φιντάνια της θύρας 21 (του Καραϊσκάκη) που θέλησαν –λέει– να τιμήσουν το '21 χαιρετώντας φασιστικά και κραδαίνοντας κέλτικους σταυρούς. Να τους χαίρονται όσοι τους «εκτρέφουν»...