Οταν σε δαγκώσει το φίδι... (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Για όσα θα γίνονταν το βράδυ του Σαββάτου στο γήπεδο Καραϊσκάκη, λόγω ονόματος ιδανικό για όσους ονειρεύονται επαναστάσεις και τουρκοφαγία, σας είχα προειδοποιήσει έγκαιρα. Οι εθνικόφρονες νοσταλγοί είχαν δώσει ραντεβού από εβδομάδες, με πεδίο συντονισμού τα φόρα που έχουν να κάνουν με την ταινία «300». Το εργάκι είναι κατά τ' άλλα συμπαθητικό (ως μεταφορά κόμικ), ωστόσο τα φασιστοειδή έδωσαν τη χροιά που ήθελαν και ξεσπάθωσαν ενάντια σε ο,τιδήποτε αντίθετο με τη δική τους, φαιάς απόχρωσης, «ιδεολογία». Επιασαν πόστο πίσω από την εστία του Νικοπολίδη και βάλθηκαν να φωνάζουν «φωτιά στα κόκκινα σκυλιά» και «Τούρκοι, θα πεθάνετε σε χώμα ελληνικό».

Θα μου πείτε, πρόκειται περί μειοψηφίας. Μήπως ήταν μειοψηφία και αυτοί που γιουχάισαν τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας; Τραντάχτηκαν και τα τσιμέντα από τα σφυρίγματα και τις κατάρες...Εξάλλου, το δηλητήριο των ολίγων είναι αρκετό για να ποτίσει το DNA της κοιμώμενης μάζας. «Οταν σε δαγκώσει φίδι, γίνεσαι κι εσύ δηλητηριώδης», έγραψε κάποτε ο Μπρους Σπρίνγκστιν.

Για όσα συνέβησαν το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ δεν προειδοποίησα ποτέ κανέναν ούτε εγώ (που επέτρεψα, ο αφελής, να πάνε δικοί μου άνθρωποι στο ΟΑΚΑ) ούτε κάποιος άλλος από αυτούς που γνωρίζουν τον χώρο. Πίστεψα, ήλπισα μάλλον, ότι το εορταστικό κλίμα σε συνδυασμό με το άχρωμο χρώμα των απέναντι λαβάρων θα ράντιζαν τις κερκίδες με αγιασμό. Αλλά ούτε εδώ υπάρχει σωτηρία. Το μυαλό που κουμαντάρει τους τραμπούκους της πολιτικής δεν είναι διαφορετικό από αυτό των τραμπούκων των γηπέδων. Η μισαλλοδοξία είναι το Α και το Ω του κόσμου τους. Οι φανατικοί οπαδοί του Παναθηναϊκού πήγαν στο γήπεδο όχι για να καμαρώσουν την ομάδα τους κυπελλούχο Ελλάδας, αλλά για να εντοπίσουν... Ολυμπιακούς κρυμμένους ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό της κρητικής εξέδρας. Αν δεν υπήρχαν τέτοιοι, ήταν θέμα χρόνου να εφευρεθούν και να γίνουν τόπι στο ξύλο.

Θα μου πείτε, ήταν μια κακή μειοψηφία αυτή που προκάλεσε τα επεισόδια. Μήπως ήταν μειοψηφία αυτή που στόλισε ολόκληρο το α' ημίχρονο του τελικού με απερίγραπτο υβρεολόγιο; Σείστηκε συθέμελα το ΟΑΚΑ από το σύνθημα για την «κωλάρα», με το συμπάθιο...

«Επιτέλους! Σταματήστε!», κραύγαζε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος από το μικρόφωνο του Σταδίου. Οταν πάψει να χαϊδεύει τον «υπέροχο κόσμο», θα γίνει το πρώτο βήμα ώστε να αναφωνήσουμε εμείς «επιτέλους».

«Please, stop», εκλιπαρούσε τους ταραξίες -χωρίς μικρόφωνο αυτός- ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Πριν από λίγο καιρό, ο Σέρβος πέταξε μια κορώνα που μας έκανε να νομίσουμε ότι υπάρχει ελπίς: «Εάν προκαλέσει επεισόδια ο κόσμος του Παναθηναϊκού, θα πάρω την ομάδα μου και θα φύγω». Δεν θα βρει ευκαιρία καλύτερη από τον προχθεσινό τελικό. Ούτε θα ίσχυε το γνωστό αντεπιχείρημα «αν αποχωρήσουμε θα γίνει σκοτωμός» ούτε θα τολμούσε κανένας να μηδενίσει ολόκληρο Παναθηναϊκό απέναντι στο Ρέθυμνο (που σιγά την καταστροφή εδώ που τα λέμε). Μια γενναία κίνηση μπροστά στα μάτια ολόκληρης της φίλαθλης Ελλάδας (όσων τουλάχιστον αντέχουν να δουν ΕΡΤ) θα ήταν ιδανική επίδειξη αποφασιστικότητας, σπορά γόνιμη σε έδαφος χέρσο.

Δεν είναι βέβαια δουλειά του Ομπράντοβιτς να διδάξει αθλητικό πολιτισμό στους Ελληνες. Αφού όμως έπραξαν αυτό ακριβώς οι δήθεν «απολίτιστοι» και «καθυστερημένοι» Τούρκοι, γιατί όχι κι ένας Σέρβος...