Η…μελετημένη αυτοκρατορία του Ομπράντοβιτς (Νίκος Ζέρβας)

Τις τελευταίες ώρες οι παροικούντες εν την Ιερουσαλήμ του μπάσκετ έχουμε γίνει μάρτυρες σε κάτι που τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαμε συνηθίσει, γιατί πολύ απλά δεν είχε ξανασυμβεί σε αυτή τη μορφή. Αναφέρομαι στον προπονητή του Παναθηναϊκού Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και στην οξυδέρκεια που τον διακρίνει να χειρίζεται τις καταστάσεις προς όφελός του και εν κατακλείδι για το συμφέρον της ομάδας του. Η εξήγηση που θα δώσω παρακάτω θα πείσει και τον κάθε δύσπιστο. Και φυσικά θα ξεδιαλύνω πως η παραπάνω παρατήρηση για τον Σέρβο τεχνικό δεν έχει σε καμία περίπτωση αρνητική έννοια όπως της προσδίδει ο χαρακτηρισμός «συμφεροντολόγος». Βλέποντας τα πρωτοσέλιδα των φίλα προσκείμενων στον Παναθηναϊκό εφημερίδων τις παραμονές αλλά και την επομένη του τελικού του κυπέλλου με το Ρέθυμνο, παρατήρησα ύμνους στον πολύ-τροπαιούχο Φραγκίσκο Αλβέρτη, που με τον 18ο τίτλο που κατέκτησε τη Κυριακή άφησε ακόμη περισσότερο πίσω τους συνολικούς που έχει κατακτήσει όλος ο μπασκετικός Ολυμπιακός στην ιστορία του. Δεν λέω, αρκετά χρήσιμη παρατήρηση για να αποσπάσουμε ένα ακόμη Ευρώ από τον αναγνώστη, συμφωνώ και επαυξάνω ότι η προσωπικότητα -βασικά- και η αξία του αθλητή Αλβέρτη είναι πολύ μεγάλη, αλλά…Στοιχηματίζω πως χωρίς τη παρουσία του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στον πάγκο του Παναθηναϊκού, όλο το ρου της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Οπότε, μήπως θα έπρεπε σε αυτόν να εστιάσουμε τους επαίνους και τις ιαχές του θριάμβου;

Αφορμή για να γράψω αυτές τις λέξεις μου δίνει η υπόθεση της επικείμενης αποχώρησης του Τόνι Ντελκ από το τριφύλλι και η πιθανή αντικατάστασή του από τον Ρόντρικ Μπλάκνεϊ, αλλά και οι όλοι χειρισμοί που έχει κάνει φέτος ο «Ζοτς» στο ρόστερ της ομάδας με παράδειγμα την αλλαγή Γιαβτόκας-Τομάσεβιτς και αυτές που θα ακολουθήσουν. Οι θετικές συνέπειες που θα έχει για τον φετινό κυπελλούχο Ελλάδος Παναθηναϊκό αυτή η κίνηση είναι πολλές, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το καλοκαίρι οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έψαχναν έναν παίκτη «κράχτη» για να δυναμώσουν την ομάδα και να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τον φίλων της ομάδας. Το όνομα αυτού Τόνι Ντελκ. Με επιτυχημένη θητεία στο ΝΒΑ και τους περυσινούς πρωταθλητές Ντιτρόιτ Πίστονς, οι περισσότεροι πίστεψαν πως αυτή ήταν η κίνηση που θα διατηρούσε σίγουρα τους πράσινους στη κορυφή της Ελλάδας και θα έδινε την ώθηση για το κάτι παραπάνω στην Ευρωλίγκα, που τόσο λείπει από την ομάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Όλοι εκτός από έναν, που δεν «καιγόταν» και τόσο πολύ για αυτή τη προσθήκη, αλλά έριξε νερό στο κρασί του. Μη ψάχνετε πολύ. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έχει την συνήθεια να μη θέλει να διαταράσσονται οι ισορροπίες με τα λεγόμενα «ονόματα» ή πιο λαϊκά δεν γουστάρει επ’ ουδενί για τη θέση «1» Αμερικανό πόιντ-γκαρντ. Η ιστορία τον δικαιώνει. Ο Ντελκ δεν δικαιώνει τις προσδοκίες γιατί το ΝΒΑ δεν είναι 100% μπάσκετ και πολύ περισσότερο το ευρωπαϊκό στυλ δεν είναι εύκολο να ταιριάξει σε έναν παίκτη που έχει πατήσει τα 32 χρόνια.

Με οργανωμένες αλλά και δίκαιες κατά τη γνώμη μου διαδικασίες ο Ντελκ πήρε το χρόνο που έπρεπε, δεν έδειξε αυτά για τα οποία αποκτήθηκε και παραγκωνίστηκε. Ο Διαμαντίδης «έφτυνε» και «φτύνει» ακόμη αίμα για να κρατηθεί σε υψηλό επίπεδο ελλείψει δεύτερου αντάξιου παίκτη στο «1» και η πρώτη κίνηση ακούει στο όνομα Βούγιανιτς. Ο Μίλος είναι παικταράς αλλά δυστυχώς οι τραυματισμοί του παρελθόντος και το γεγονός ότι δεν έχει κάνει προετοιμασία με την ομάδα του στερούν τη δυνατότητα να δείξει απόλυτα το ταλέντο του και να βοηθήσει. Η λύση Μπετσίροβιτς σε ρόλο οργανωτή δεν αποδίδει πλήρως και εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο στα κρίσιμα παιχνίδια που ακολουθούν, οπότε ο Ζέλιμιρ έπρεπε να αναλάβει ξανά δράση. Και επειδή οι αλλαγές που δεν μας είχε συνηθίσει -εξ’ ου και η εισαγωγή περί πρωτόγνωρης για τα δεδομένα του Παναθηναϊκού κατάστασης σε ότι αφορά τις αλλαγές παικτών- δεν γίνονται άμεσα και σε βαθμό καρατόμησης, ο «Γκαστόνε» αλλάζει αρχικά τον Τομάσεβιτς με τον…αγωνιστικά απροσάρμοστο Γιαβτόκας για τους ελληνικούς αγώνες μιας και το πρόβλημα στη φρόντ-λαϊν κόντρα στον Ολυμπιακό «βγάζει» μάτια και η σιγουριά του Σέρβου σέντερ το απαιτεί. Αυτόματα ο Ντελκ περιορίζεται στους αγώνες της Ευρωλίγκας και παίρνει το πρώτο μήνυμα. Οι φήμες κάνουν λόγο για περίεργη ζωή του Ντελκ στην Ελλάδα, γεγονός που έχει εκνευρίσει σημαντικά διοίκηση και τεχνική ηγεσία και έρχεται το τέλος του Μάρτη για να βγει η είδηση. Ντέλκ μάλλον τέλος.

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο δεν έχει γίνει ακόμη τίποτε σε επίσημο επίπεδο αναφορικά με το μέλλον του Ντελκ στην Ελλάδα, αλλά το σκεπτικό μου είναι άλλο. Ο Ομπράντοβιτς χτίζει την αυτοκρατορία του και τη δουλεύει συνεχώς, χωρίς να αφήνει τίποτα στη τύχη του. Όντας ισχυρή προσωπικότητα και ο κορυφαίος προπονητής στην Ευρώπη τα τελευταία δέκα χρόνια, μπορεί να καταφέρει τα πάντα αν αυτά ξέρει-οραματίζεται ότι θα του βγουν σε καλό. Άλλωστε έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο ακόμη και για τις βρύσες που θα λειτουργήσουν στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ και για το πώς θα είναι διπλωμένες οι πετσέτες των παικτών του. Αυτό δεν θα κανόνιζε; Από εκεί και έπειτα και αν ο Μπλάκνεϊ φορέσει τα «πράσινα» θα χρειαστεί να κοπεί ένας παίκτης από το ελληνικό ρόστερ και αυτός μάλλον θα είναι ο Βούγιανιτς. Ο Διαμαντίδης θα πάρει επιτέλους «ανάσες» ο Μπλάκνεϊ θα προσφέρει ποιοτικά λεπτά στον «άσο» και βοήθειες στο σκοράρισμα, οπότε σε συνδυασμό και με την αλλαγή Γιαβτόκας-Τομάσεβιτς θεωρώ εξαιρετικά απίθανο ο Παναθηναϊκός να μην κατακτήσει και αυτό το πρωτάθλημα. Έχετε ακόμη αντιρρήσεις για το αν πράττει καλά ο Ομπράντοβιτς αλλά και η διοίκηση που του κάνει τα χατίρια πληρώνοντας 1,8 εκατομμύρια Ευρώ στον Ντλεκ για να απαλλαχτεί από την παρουσία του χωρίς πολύ σκέψη;

Η πρώτη μου γνωριμία με τον Ομπράντοβιτς, έγινε στο κλειστό της Γλυφάδας σε εκείνο το χιονισμένο βράδυ του 2002 όπου ένα μπουκάλι από την εξέδρα των φανατικών φίλων του Ολυμπιακού προσγειώθηκε στο κεφάλι του Μποντίρογκα, εκείνος το επέστρεψε πίσω και ο αγώνας διεκόπη μετά το μπάχαλο που επικράτησε. Όντας συντάκτης της «Ώρας για Σπορ» είχα χάσει τη συνέντευξη Τύπου των προπονητών επειδή το ρεπορτάζ «έτρεχε» περισσότερο στα αποδυτήρια των διαιτητών. Θέλοντας λίγα λεπτά αργότερα να καλύψω το κενό με τετ α τετ δηλώσεις με τους προπονητής, ο μεν Ηλίας Ζούρος των ερυθρόλευκων αρνήθηκε να μου πει λέξη, λέγοντας μου ευθαρσώς «δεν σε ξέρω» ο δε Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς (τρις πρωταθλητής Ευρώπης τότε) που φυσικά και δεν με ήξερε (τρια χρόνια ασκούσα τότε το επάγγελμα) δέχθηκε ευγενικά να μιλήσουμε για αρκετή ώρα, παρότι όπως μου εκμυστηρεύτηκε η γυναίκα του ήταν εγκλωβισμένη με το αυτοκίνητό της στα χιόνια. Ξέρω πως όλα αυτά λίγο ενδιαφέρουν, απλά τα αναφέρω σημειολογικά. Διαφορές πετυχημένων ανθρώπων… Οι αυτοκρατορίες δεν χτίζονται τυχαία. Όλα είναι μελετημένα και σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι ενός συνόλου, αλλά συνάμα και σε ότι αφορά την προσωπικότητα του πραγματικού σταρ και πετυχημένου. Για όλα αυτά όλοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού και όχι μόνο, θα πρέπει να μην ξεχνούν να αναφωνούν: «Thank you Zot’s».


Απορίες, σχόλια, παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com