Η κατάντια που χτύπησε τον Αχιλλέα (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Κι όμως, όλοι αυτοί θα έχουν απαιτήσεις από τον ΠΑΟΚ, τον Αρη, ακόμη κι από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, να νικήσουν τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ που έχουν αποκτήσει ήδη τη μισή εθνική Βραζιλίας και ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Αν το επικοινωνιακό στοιχείο προσμετρούσε στο πρωτάθλημα, ο πρωταθλητής Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ θα είχαν δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη διαφορά από τους υποτιθέμενους «διώκτες» τους.

Μια χαρά τα έχουν καταφέρει. Εμάς, εδώ πάνω, μας έχουν αποθαρρύνει, όπως ακριβώς είχαν σκοπό να κάνουν. Καλά, δεν σοβαρολογούμε. Επανερχόμαστε για να εξετάσουμε όλο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί εδώ και έναν μήνα περίπου, λίγο μετά τις μεταγραφές του Ιανουαρίου και εν όψει του «μεταγραφικού» Ιουλίου, με τους τρεις από το «κέντρο» να μοιράζουν προτάσεις εκατομμυρίων ευρώ και:
- τον ΠΑΟΚ να μοιράζει υποσχέσεις για εκατομμύρια ευρώ,
- τον Αρη να κρατά επτασφράγιστο μυστικό τις μεταγραφές που ήδη έχουν αποφασισθεί,
- τον Απόλλωνα Καλαμαριάς να μη γνωρίζει ακόμη αν θα έχει τον ίδιο προπονητή (μα καλά, είστε σοβαροί;),
- τον Ηρακλή να ελπίζει στο θαύμα της παραμονής, αλλά, έτσι κι αλλιώς, ακόμη και αν σώσει την παρτίδα, οι παίκτες του θα φωνάξουν «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα».

Αυτό το κοντράστ εικόνων από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, που αφιερώνουν τους πηχυαίους τίτλους τους -δικαίως- στα μεγάλα ονόματα που φλερτάρει ο Ολυμπιακός (και αν περισσεύει χώρος βολεύουμε λίγο από τον αγώνα επιβίωσης του ΠΑΟΚ, την ισχνή μεταγραφική κινητικότητα του Αρη και τα παρατράγουδα του Ηρακλή) σου δημιουργεί μια θλίψη.

Φτωχομάνα, όνομα και πράμα. Και δεν θα είμαστε εμείς που θα εμφυσήσουμε σε όσα γεγονότα την έφεραν σε αυτό το σημείο, γιατί ποτέ δεν ήταν τόσο ισχυρή που να καθορίζει την τελική κατάταξη, εκτός από αποσπασματικές εντυπωσιακές συμμετοχές, με την κατάκτηση τίτλου ανά 15ετία. Ε, τι να λέμε τώρα; Για ποια σταθερή πορεία πρωταθλητισμού ή τέλος πάντων πορεία καταξίωσης στις πρώτες θέσεις μπορούμε να μιλάμε;

Τέτοιες μέρες που ο Ολυμπιακός έχει «κλειδώσει» πρωτάθλημα και οι διώκτες του μοιράζονται τα περισσεύματα, μελαγχολεί ο οπαδός της ομάδας από την -υποτίθεται- ισχυρή Θεσσαλονίκη. Αναστενάζει σαν να πρόκειται για υπόδουλο σε αθηναϊκό ζυγό, λες και δεν αποτελεί δική του ευθύνη -αρχικά- η κατάντια του. Απωθημένα του παρελθόντος από μια γενιά (είναι οι περισσότεροι) που γαλουχήθηκε με το… φάντασμα του αθηναϊκού κατεστημένου να καταδιώκει και να κατασπαράζει οποιαδήποτε ισχυρή ομάδα έμπαινε σφήνα στους πρωταγωνιστές της Αθήνας.
Σταματάμε εδώ για τα αμαρτήματα των Θεσσαλονικέων που δεν φαίνεται να βάζουν μυαλό, ακόμη και τώρα που βλέπουν, παράδειγμα, τον ΠΑΟΚ να πνίγεται στα οικονομικά του προβλήματα και να επαιτούν την πολιτεία για να βοηθήσει μπας και σωθεί. Και κάποιοι αλήτες σήκωσαν το χέρι τους στον Αχιλλέα Καραλή για να του δώσουν μια μπουνιά, δυο σφαλιάρες και τελικά κατάφεραν περισσότερο να τον τρομοκρατήσουν παρά να τον τραυματίσουν, γιατί… υποβιβάζει τον Ηρακλή. Τον «ρίχνει» στη Β' Εθνική. Για το ποιος πραγματικά «όπλισε» το αμαρτωλό τους χέρι και «προσγειώθηκε» στο πρόσωπο του δημοσιογράφου δεν θα χρειαστεί να πούμε πολλά. Είναι οι ίδιοι που δεν άκουσαν τον συναγερμό που χτύπησε στην αρχή της περιόδου, γιατί το μόνο που επεδίωκαν ήταν να διώξουν τον Σπανουδάκη. Ξαφνικά ανακάλυψαν ότι η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό και επανήλθαν για να κάνουν γύρα στα πολιτικά γραφεία (άραγε τι θα πετύχουν;) και πάλι με τον ίδιο σκοπό, να «φάνε» τον Σπανουδάκη. Ενας εξ αυτών είπε σε πολιτικό που επισκέφτηκε προσφάτως, «ας πέσουμε, αρκεί να τον διώξετε». Ετσι που λέτε. Κατάντια.