Οι ηθικοί αυτουργοί είναι το πρόβλημα (Sportday/Αντώνης Καρπετόπουλος)

Χθες, όταν κύκλοι της Αστυνομίας έκαναν γνωστό ότι μεταξύ των συλληφθέντων υπάρχουν υπάλληλοι της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός έβγαλε ανακοίνωση ότι τα άτομα που συμμετείχαν στα επεισόδια αυτά δεν ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια του συλλόγου. Σημειώνω την ανακοίνωση απλώς για να καταδείξω την αμηχανία. Ο Ολυμπιακός δεν απαντάει «οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι υπάλληλοί μας και δεν τους ξέρουμε», απλώς ψελλίζει ότι δεν τους αναγνωρίζει ως οπαδούς της ομάδας. Λες και αυτοί χρειάζονται πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.

Ευθύνες

Δεν κατάλαβα επίσης για ποιον λόγο ο Καραμανλής συγκάλεσε χθες σύσκεψη του μισού υπουργικού συμβουλίου. Κάνοντάς το, εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται ότι υπάρχουν ευθύνες της κυβέρνησης για όσα συμβαίνουν. Σαφώς και υπάρχουν. Μόνο που τις ευθύνες αυτές δεν τις έχουν οι υπουργοί: τις έχει ο ίδιος. Κυρίως γιατί υιοθετεί ένα πρόβλημα αντί να ζητήσει από αυτούς που το δημιούργησαν να το λύσουν. Η δράση των συνδέσμων σχετίζεται με τις ΠΑΕ: η ανικανότητα της Αστυνομίας να αντιμετωπίσει τα επεισόδια δεν δικαιολογεί πολεμικές συρράξεις. Ας δώσουν οι ΠΑΕ κανένα «μπουμπούκι» στον εισαγγελέα, όπως έκανε ο Ντέμης, για να δούμε το δράμα τους με συμπάθεια.

Ευθύνη

Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας: ποδοσφαιρική είναι η βία -σιγά μην πλακώθηκαν για το γυναικείο βόλεϊ. Χρόνια ολόκληρα οι ΠΑΕ έλεγαν ότι η απόλυτη ευθύνη για την κλιμάκωση της γηπεδικής βίας ανήκει στο κράτος που δεν σέβεται τα αιτήματά τους και στραγγαλίζει τις προσπάθειές τους με την παρεμβατικότητά του. Από πέρυσι το καλοκαίρι το κακό κράτος δεν υπάρχει πια. Ολα τα προβλήματα του ποδοσφαίρου πέρασαν στα χέρια της ομοσπονδίας και κατ' επέκταση των ομάδων. Κι ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του αυτοδιοίκητου φτάσαμε να μαζεύουμε νεκρούς από τον δρόμο! Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν η πολιτεία, ως όφειλε, έπαιρνε και την Αστυνομία από τα γήπεδα!

Τρύπα

Τι έκαναν οι πρόεδροι για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα; Μια μεγάλη τρύπα για να βάλουν μέσα το κεφάλι τους! Η πρώτη απόφαση της νεοσύστατης Σούπερ Λίγκας (και της ΕΠΟ φυσικά) ήταν να απαλείφουν από τον ΚΑΠ οι τιμωρίες των ΠΑΕ: το μόνο που απέμεινε είναι τα πρόστιμα, αλλά όχι για πολύ ακόμα. Με βάση το πρακτικό του τελευταίου Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκας που έχω στα χέρια μου, οι πρόεδροι συμφωνούν ότι και αυτά είναι υπερβολικά! Γράφει χαρακτηριστικά: «Ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης παρατήρησε ότι το πρόβλημα των οικονομικών υποχρεώσεων των ΠΑΕ προς τον Συνεταιρισμό πηγάζει από τα υψηλά πρόστιμα που επιβάλλονται από την Πειθαρχική Επιτροπή σε εφαρμογή του ΚΑΠ. Ο κ. Βαρδινογιάννης συμφώνησε και σημείωσε ότι θα πρέπει να γίνει μία συνολική αναθεώρηση του ΚΑΠ σε ό,τι αφορά το θέμα των προστίμων». Τόμπολα!

Αναβολή

Υποτίθεται ότι η αναβολή έγινε για να υπάρξει την Τρίτη μια μεγάλη σύσκεψη των φορέων του επαγγελματικού Αθλητισμού με την Πολιτεία. Είμαι περίεργος ποιοι θα κάτσουν στο ίδιο τραπέζι. Πριν από δύο μέρες η ΕΠΟ έβγαλε ανακοίνωση εναντίον του γενικού γραμματέα Αθλητισμού που ολοκληρώνεται με την ειρωνική φράση: «Κύριε Δουβή, θερμά συγχαρητήρια. Αξιος ο μισθός σας»! Οι άμισθοι με τα Jeep και τις βίλες, που ειρωνεύονται ένα κρατικό λειτουργό γιατί τους κοινοποίησε την απόφαση του Ελεγκτικού Συμβουλίου, την Τρίτη θα καθίσουν μαζί του; Και καλά αυτοί, δεν έχουν πρόβλημα: μέχρι χθες κοιμόταν τα μεσημεράκια στην Παράγκα, γιατί το γραφείο του Βίκτωρα είχε ωραίο καναπέ... Ο γ.γ. Α. γιατί να το κάνει;

Νόμος

Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος συμβουλεύει τον Καραμανλή. Νόμος υπάρχει -διάθεση εφαρμογής του δεν υπάρχει από τους αρμόδιους που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο: αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί των όσων γίνονται, γιατί δεν έχουν αιδώ. Το περασμένο Σάββατο στο Καραϊσκάκη στο ματς Ελλάδα-Τουρκία είχαμε τέσσερις διαφορετικές εστίες επεισοδίων. Δόθηκαν από τους διοργανωτές τα ονόματα των κάφρων που έδερναν; Χρησιμοποιήθηκαν οι κάμερες; Μάζεψαν κανέναν τα σεκιούριτι που οι διοργανωτές του αγώνα χρησιμοποίησαν; Τίποτα απολύτως δεν έγινε. Και τώρα αναρωτιόμαστε ποιος φταίει που οι φρικαρισμένοι πιτσιρικάδες πλακώνονται μεταξύ τους: μα προφανώς φταίει αυτός που τους επιτρέπει να πιστεύουν ότι στο γήπεδο και στον σύνδεσμο θα βρουν ένα περιβάλλον ανομίας για να κάνουν ό,τι γουστάρουν.

Σύνδεσμοι

Να κλείσουμε, λέει, τους συνδέσμους. Καμία αντίρρηση -αν αυτοί είναι το πρόβλημα να το κάνουμε. Ομως, προφανώς το ψάρι βρομάει από το κεφάλι και οι συνδεσμίτες είναι μικρά ψάρια. Ανεργα και απαίδευτα είναι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά που τα τσουβαλιάζουν σε αυτό το θερμοκήπιο παρανομίας, που είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, και τα χρησιμοποιούν αποκαλώντας τα «περήφανο λαό». Ψυχιατρική υποστήριξη χρειάζονται και όχι φυλακή. Δεν είναι αυτοί το πρόβλημα: το πρόβλημα είναι τα σκουριασμένα μυαλά που κρατούν αιχμάλωτο το ελληνικό ποδόσφαιρο στη αναξιοπιστία, την ανυποληψία, τη μιζέρια και τη βία.

Σύσκεψη

Ποια σύσκεψη φορέων και κουραφέξαλα; Πάλι δηλαδή θα γίνει η πολιτεία συνομιλητής των Κατάπτυστων; Για ποιον λόγο; Για να απειλούν ότι θα πάνε στη ΦΙΦA κάθε φορά που σφίγγει ο κλοιός του ελέγχου; Μία και μόνη κίνηση έπρεπε να κάνει ο Καραμανλής: να φωνάξει τους προέδρους των ΠΑΕ και να τους πει ότι, αν δεν αλλάξουν μυαλά και δεν συνεργαστούν σοβαρά με την πολιτεία, θα πάει αυτός στη ΦΙΦA να της ζητήσει να διώξει τις ελληνικές ομάδες από την Ευρώπη για καμιά δεκαριά χρόνια, μπας και επιτέλους σοβαρευτούν. Αν επιζήσουν.

Καιρό είχε να μου στείλει μια επιστολή ο φίλος μου και αναγνώστης Αντώνης Οικονόμου, με τον οποίο σε πολλά συμφωνούμε.

Στη χθεσινή τελευταία που μου έστειλε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) επισημαίνει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Η αντίδραση που οδηγεί σε βίαιες συμπεριφορές στα γήπεδα μπορεί να οφείλεται σε χίλιους δύο λόγους: "αγωνιστικούς" (αδικία, αίσθηση ή σύμπλεγμα μόνιμης αδυναμίας απέναντι στους "μεγάλους", κακή απόδοση της ομάδας, επεισόδια μέσα στον αγωνιστικό χώρο κ.λπ.) ή εξωαγωνιστικούς (ανάγκη εκτόνωσης, κοινωνική ή οικογενειακή καταπίεση, δεν έχουμε μάθει να χάνουμε ή να... νικάμε κ.ά.).

Ακόμα και αν οι κοινωνιολογούντες εντοπίσουν εξαντλητικά όλα αυτά τα αίτια και τα εξαλείψουν, ένα πράμα δεν μπορούν να καταργήσουν: την αντιπαλότητα ανάμεσα στις ομάδες.

Αυτή θα γεννά πάντα εχθρότητα, διαχωρισμούς και σύγκρουση, που, είτε θέλουμε είτε όχι, δεν τελειώνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το ίδιο το θέαμα ενός αγώνα γεννάει τη διάθεση να παλέψει και ο οπαδός. Και αυτό το έκανε, το κάνει και θα το κάνει δυστυχώς και με μέσα που είναι βίαια.

Απαλλαγμένοι από τις παραπάνω -ενδεχομένως και άλλες- συγχύσεις, νομίζω ότι μπορούμε να εντοπίσουμε με πιο καθαρό μυαλό το "πραγματικά νέο" πρόβλημα.

Εκείνο που διαφοροποιεί τη σημερινή βία μέσα και γύρω από το γήπεδο είναι η εμφάνιση λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένων συμμοριών. Αυτές ακριβώς είναι που μπορεί και πρέπει να απομονωθούν και εξοβελισθούν από τα γήπεδα.
Γι' αυτό και με δεδομένο φυσικά ότι κανένας εναλλακτικός τύπος δεν θα με πείσει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα με δαύτες χρησιμοποιώντας την... πειθώ, οτιδήποτε άλλο εκτός από καταστολή των συμμοριών (μου) φαντάζει φαιδρό. Εκτός αν στόχος δεν είναι να εκδιωχθεί η συμμοριακού τύπου βία από τα γήπεδα, γιατί εκεί ελέγχεται καλύτερα.

Αλλά τότε θα πρέπει να ασχοληθούμε ξανά με την πονηρία και τη δήθεν διάθεση όσων κόπτονται ότι επιδιώκουν ριζική λύση στο πρόβλημα, ενώ την ίδια στιγμή η βασική σκέψη τους είναι ότι οι συμμορίες, εκδιωκόμενες από τα γήπεδα, θα μεταφερθούν φυσικά κάπου αλλού, όπου φοβούνται ότι δεν θα μπορούν να τις ελέγχουν και να τις εκτονώνουν τόσο εύκολα. Ας μας το πουν τουλάχιστον κατάμουτρα».