Made...in Greece (SportDay / Γιώργος Μαζιάς)

H λύση στο πρόβλημα ήταν η διακοπή όλων των αγωνιστικών δραστηριοτήτων. Μια χαρά. Η βία εξαφανίζεται και χαίρεται όλη η Ελλάδα που βρήκε την υγειά της. Και τώρα τι;

Τώρα θα δούμε μπάσκετ. Εκεί υπάρχει ελπίδα για διάκριση. Ευκαιρία για λίγη στάχτη στα μάτια. Ο Παναθηναϊκός (περισσότερο) μαζί με τον Ολυμπιακό (λιγότερο) είναι πλέον οι ομάδες πάνω στις οποίες στηρίζεται όλη η χρονιά του ελληνικού αθλητισμού. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά μετά τον εξοστρακισμό των ποδοσφαιρικών από ΟΥΕΦΑ και Τσάμπιονς Λιγκ, το νοκ άουτ του βόλεϊ, του χάντμπολ, του πόλο, όλων γενικά των ομαδικών και μη αθλημάτων, οι «μπασκετικοί» μάς έχουν απομείνει για να μην τη βγάλουμε στο «ζερό». Τα πλέι οφ για την είσοδο στο φάιναλ φορ ξεκινούν αύριο. Δεν είναι μυστικό ότι το «τριφύλλι» είναι το μεγάλο φαβορί για να βγάλει έξω την Ντιναμό Μόσχας, οι δε Πειραιώτες το αουτσάιντερ (ντεζαβαντάζ έδρας γαρ) απέναντι στην Τάου. Ελπίζουμε να είναι και οι δύο στο ΟΑΚΑ.

Το ελπίζουμε ως φίλαθλοι που θέλουν να βλέπουν τους συλλόγους και τους αθλητές της χώρας τους να διακρίνονται και να φέρνουν επιτυχίες. Δεν τους θέλουμε επειδή υπάρχει πάντα ο φόβος να γίνει και πάλι γης μαδιάμ. Με δέκα εφόδους και είκοσι συλλήψεις δεν νικήθηκαν η βία και τα αρρωστημένα μυαλά. Θα είναι άλλη μια ευκαιρία για νέα ραντεβού θανάτου και «ρεβάνς» για μια κόντρα που έχει ξεκινήσει από το Τελ Αβίβ το '94.

Εξυγίανση δεν έρχεται εύκολα. Δυστυχώς δεν υπάρχει πραγματική ελπίδα ότι θα έρθει ποτέ. Έχουμε βαρεθεί τους εκατοντάδες τραυματίες, τους δεκάδες νεκρούς και τις μανάδες που κλαίνε τα παλικάρια τους. Αντί να θριαμβολογούμε για μετάλλια, κύπελλα, προκρίσεις για όμορφα γκολ και καλάθια κάνουμε μνημόσυνα. Και δεν είναι μόνο στον αθλητισμό ή σε ό,τι κουκουλώνει αυτή η λέξη, αλλά στην ίδια την καθημερινή μας ζωή.

Μια χώρα που διασύρεται. Σκάνδαλα επί σκανδάλων, εγκληματικότητα, διαφθορά, ανεργία, Παιδεία υπό το άρθρο 16 και όχι μόνο, φοιτητές στους δρόμους να τρώνε ξύλο από τα ΜΑΤ. Αυτή είναι η Ελλάδα του 2007. Αυτή η οποία το μόνο που τη νοιάζει είναι η μίζα, η καλοπέραση, τα 2-3 αυτοκίνητα και 5-10 κινητά ανά οικογένεια, το γκλάμουρ, οι αμέτρητες πιστωτικές κάρτες (στο «κόκκινο»), τα όμορφα και πανάκριβα ρούχα, ο φραπές και η ξάπλα.

Αυτοί είμαστε. Κι αν μας βρει κάνα κακό, εμείς θα μετατοπίσουμε τις ευθύνες, η Πολιτεία θα εξαγγείλει μέτρα και όλα θα λυθούν. Ελλαδάρα!