Δεν έφυγε, τον έδιωξαν (SportDay / Σταύρος Κόλκας)

Σαλπιγγίδης έλυσε τη σιωπή του ύστερα από σχεδόν οκτώ μήνες. Αρχικά μίλησε στην εφημερίδα «Μακεδονία» και μία μέρα μετά στον ραδιοφωνικό σταθμό Libero 107,4, με σκοπό να τοποθετηθεί για όλα όσα τον κατηγόρησαν στο διάστημα της σιωπής του. Η ωριαία δημόσια τοποθέτησή του κινήθηκε κυρίως γύρω από τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό και τα όσα συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι. Το γεγονός της φυγής του από τον ΠΑΟΚ είναι αυτό που πρέπει να αναλυθεί. Ουδείς ασχολήθηκε με το γιατί συμβαίνει αυτό.

Δεν είναι ο πρώτος και βέβαια δεν θα είναι ο τελευταίος. Στη Θεσσαλονίκη των «μετρίων» όσοι ξεχωρίζουν θέλουν να φύγουν. Ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές κ.ά…
Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης είχε προειδοποιήσει τον ΠΑΟΚ από την προετοιμασία στο Αμντενάου της Αυστρίας της περασμένης περιόδου. Στις εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού αρνήθηκε να βάλει υποψηφιότητα, τη στιγμή που ήταν δεδομένο πως ο «φρέσκος» στην ομάδα Ζαγοράκης θα γινόταν ο πρώτος και ο Σαλπιγγίδης, που είχε φορέσει το περιβραχιόνιο, ο δεύτερος. Ο ρόλος του αρχηγού στον ΠΑΟΚ τον είχε κουράσει. Αυτός που φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, εκτός από το να κάνει δημόσιες σχέσεις με τον διαιτητή την ώρα του παιχνιδιού και να υπογράφει το φύλλο αγώνα, έχει κι άλλους ρόλους: πρέπει να πείθει τους συμπαίκτες του ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, είναι υπεύθυνος για να κρατά τις ισορροπίες της... ανισόρροπης κατάστασης που επικρατεί στην ομάδα και πολλές φορές αναγκάζεται να καλύψει τη διοικητική αδυναμία. Τελικά, καλείται να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από το να παίζει ποδόσφαιρο. Ο Σαλπιγγίδης έπαιξε τον ρόλο αυτόν για ένα χρόνο και το κόστος ήταν μεγάλο. Σε μία προσπάθειά του να αντιμετωπίσει το μένος της κερκίδας από την κόντρα με τον τότε μεγαλομέτοχο, του κρέμασαν την ταμπέλα του «υποστηρικτή του Γούμενου». Αυτό τον πλήγωσε και φτάσαμε στην περίοδο που αποσύρθηκε από το «αρχηγιλίκι». Τότε, στην Αυστρία, το διακρίναμε όλοι στο βλέμμα του. Δεν ήθελε να έχει αυτόν τον ρόλο και η παρουσία του Ζαγοράκη τον βοήθησε να γλιτώσει το... μαρτύριο. Ηδη είχε σημαντική φθορά.

Σε πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή του ο επιθετικός του Παναθηναϊκού σύγκρινε τον τρόπο λειτουργίας της σημερινής ομάδας του με αυτόν της πρώην. Οσο και να πληγώνει τους ΠΑΟΚτσήδες, είναι μία αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσουν -έστω και καθυστερημένα- σε αυτή την κρίσιμη καμπή που βρίσκεται η ομάδα τους.
Στη σύγκριση που έκανε ο 26χρονος φορ διαπίστωνε κάποιος πως, ό,τι και να συμβεί στον Παναθηναϊκό, ο παίκτης θα συνεχίσει να κάνει απερίσπαστος τη δουλειά του. Σε αντίθεση με τα όσα αντιμετώπιζε στον ΠΑΟΚ, στον οποίο ήταν εκτεθειμένος ανά πάσα στιγμή. Εκτεθειμένος εξαιτίας της αδυναμίας του ΠΑΟΚ να ελέγξει τα τοπικά, κυρίως, ΜΜΕ που προπαγανδίζουν πεπαλαιωμένες και άσκοπες πολιτικές μέσω των ερτζιανών στους οπαδούς της ομάδας. Κανένας από όλους όσοι έπληξαν τον ΠΑΟΚ ή περιουσιακά στοιχεία του όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε το παραμικρό κόστος. Ο Παναθηναϊκός απλά προστατεύει την επένδυσή του, σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ, που μάλλον συνειδητά τη μειώνει και τελικά την ξεπουλά. Η σημερινή εικόνα του ΠΑΟΚ δικαιώνει όποιον ποιοτικό ποδοσφαιριστή επέλεξε τη φυγή. Ο μηχανισμός που λειτουργεί γύρω από τον σύλλογο βολεύεται από την εμφάνιση αποδιοπομπαίων τράγων για να κυλήσει ο χρόνος, να παραμείνουν οι μέτριοι στις θέσεις τους και να... κονομήσουν αυτοί που δεν έχουν κανένα απολύτως όραμα για την ομάδα. Η μάζα θα βγάλει το μένος της στον επαγγελματία ποδοσφαιριστή που επέλεξε καλύτερες εργασιακές συνθήκες και όταν ηρεμήσουν τα πνεύματα, θα επιστρέψει στη μίζερη καθημερινότητα.

Το καλοκαίρι του 2003 η φυγή Οκκά τον έφερε στην πρώτη ομάδα, αφού είχε κάνει το αγροτικό του σε Λάρισα και Καβάλα κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και άθλιες συμπεριφορές από παράγοντες του ΠΑΟΚ. Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης, στο ίδιο δωμάτιο τότε με τον Φώτη Κισκαμπάνη, κεντρικό αμυντικό σήμερα του Μεσσηνιακού, έβλεπε ότι ερχόταν η μεγάλη ευκαιρία του. Στην πρώτη συμμετοχή του στην Κρήτη εναντίον του ΟΦΗ πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ και άρχισε να υπολογίζεται από τον Αγγελο Αναστασιάδη. Είχε αφήσει πίσω του τις μίζερες μέρες του... αγροτικού και το πρόσωπό του έλαμπε. Δύο χρόνια μετά, παρά την καταξίωση στον ελληνικό χώρο, την κατάκτηση της θέσης του πρώτου σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος και την παρουσία του στην Εθνική Ανδρών, τίποτα δεν έλαμπε. Τα όσα συνέβαιναν στα πέριξ του συλλόγου, η πρόθεση Γούμενου να τον πουλήσει και η πίεση που δεχόταν από το περιβάλλον του για να γίνει η μεταγραφή τον οδήγησαν στη πόρτα της εξόδου. Ηταν μία απόφαση που πήρε ο ίδιος. Ωστόσο πολλοί προσπάθησαν να τον οδηγήσουν σε αυτή.

Εκανε αυτό που επέβαλε η επαγγελματική, και όχι η οπαδική του, συνείδηση. Το συναίσθημα άλλωστε στο ποδόσφαιρο του 2007 ακούγεται σαν κάτι γραφικό. Οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες του ΠΑΟΚ φρόντισαν για τη σημερινή εικόνα της ομάδας, εκμεταλλευόμενοι το συναίσθημα του κόσμου. Χωρίς να έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν συνθήκες που θα κρατούσαν τον κάθε Σαλπιγγίδη, επικαλέστηκαν δεκάδες φορές το συναίσθημα του κόσμου ώστε να ικανοποιήσουν τους δικούς τους σκοπούς. Εκατομμύρια ευρώ μαζεύτηκαν από το υστέρημα του κόσμου για να πλουτίσουν αυτοί που ουσιαστικά διέλυσαν την ομάδα.

Σε περιπτώσεις όπως αυτές του Σαλπιγγίδη και του Γεωργιάδη, παικτών που αγαπήθηκαν όσο λίγοι στην Τούμπα, ο μηχανισμός του ΠΑΟΚ θα έπρεπε να λάβει τα μηνύματα που στέλνουν, επιλέγοντας να φύγουν από την ομάδα. Απ' ό,τι φάνηκε, κανένα μήνυμα δεν ελήφθη και καμία εξέλιξη δεν παρατηρήθηκε. Υπό αυτές τις συνθήκες ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να δει τα χειρότερα που έρχονται και όχι να θυμάται αυτούς στους οποίους έδωσε τόσα πατήματα για να φύγουν. Τα «περί προδοσίας» είναι μία προσέγγιση επιφανειακή, η οποία δεν βοηθάει πουθενά και ανήκει σε λογικές του παρελθόντος.

Η δημόσια τοποθέτηση του Δημήτρη Σαλπιγγίδη έδωσε απλώς την ανθρώπινη διάσταση του θέματος. Το δικαίωμα να τοποθετηθεί δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς. Ολοι βέβαια έχουν δικαίωμα να αξιολογήσουν τα λεγόμενά του. Εστω και έπειτα από οκτώ μήνες, ο Σαλπιγγίδης, προσπαθώντας να κάνει καλό στον εαυτό του, μιλώντας για τα όσα κατηγορήθηκε δίνει την ευκαιρία στον κόσμο του ΠΑΟΚ να καταλάβει πως πρέπει να αλλάξουν πάρα πολλά για να επιστρέψει η ομάδα εκεί που ανήκει. Και ο δρόμος θα είναι μακρύς...