Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Μουρίνιο υπογράμμισε ότι οι εποχές της σπατάλης στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πέρασαν ανεπιστρεπτί. Οι τιμές των ποδοσφαιριστών και το ύψος των αμοιβών και των συμβολαίων ανέβαιναν διαρκώς από το 1992 και μετά, εξαιτίας των όλο και μεγαλύτερων ποσών που κέρδιζαν οι ομάδες από τις συμφωνίες για την πώληση των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων.
Στα τέλη του 2000 η κατάσταση είχε ξεφύγει τόσο πολύ, ώστε δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προειδοποιούσαν για τις οδυνηρές συνέπειες που θα είχε το σκάσιμο της φούσκας που είχε δημιουργηθεί. Οι φωνές αυτές δικαιώθηκαν έναν χρόνο μετά, όταν η κατάρρευση της ITV και του τηλεοπτικού οργανισμού του Kirch στη Γερμανία δημιούργησαν ένα ντόμινο. Επί μία διετία, περίπου, η αγορά άρχισε να ορθολογικοποιείται με ορισμένες εξαιρέσεις που εντοπίζονται στην πολιτική των Galacticos της Ρεάλ, ώσπου έκανε την εμφάνισή του ο Αμπράμοβιτς.
Πολλές ομάδες που είχαν ακολουθήσει συνετή οικονομική πολιτική άρχισαν πάλι να ξοδεύουν, αν και όχι τόσο πολλά και για τόσο πολλούς, όπως ο Ρώσος που έκανε άνω κάτω όχι μόνο το αγγλικό ποδόσφαιρο, αλλά και την υπόλοιπη ευρωπαϊκή αγορά.
Στο κλίμα που άρχισε να δημιουργείται στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική αγορά, θα πρέπει να συνυπολογίσει κάποιος τα πολλά χρήματα που άρχισαν να «επενδύονται» στο ρωσικό ποδόσφαιρο, αν και η συντριπτική πλειονότητα των κεφαλαίων που ξόδευαν οι Ρώσοι για μεταγραφές κατευθύνθηκε στη Λατινική Αμερική. Εκεί «ξεπλένονται» πιο εύκολα. Τον τελευταίο χρόνο οριστικοποιήθηκαν οι δύο μεγάλες τηλεοπτικές συμφωνίες των αγγλικών και των γαλλικών ομάδων.
Οι Αγγλοι, δηλαδή οι ομάδες της Πρέμιερσιπ, για τα επόμενα 3 χρόνια θα μοιραστούν ένα ποσόν που αγγίζει τα 4 δισ. ευρώ, οι δε γαλλικές ομάδες θα μοιράζονται 600 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Σε αυτή την εικόνα προσθέστε τα περισσότερα χρήματα που μοιράζει η ΟΥΕΦΑ και τις τηλεοπτικές συμφωνίες-μαμούθ που υπέγραψαν για την επόμενη επταετία η Ρεάλ και η Μπάρτσα, αντί του ποσού του 1 δισ. 50 εκατομμυρίων ευρώ.
Μία βιαστική οικονομική εκτίμηση της κατάστασης του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι ομάδες ετοιμάζονται να ζήσουν ένα ακόμη καλοκαίρι τρελής σπατάλης, όπως αυτά που είδαμε στη δεκαετία του '90. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καθόλου έτσι. Οι ομάδες ή τουλάχιστον όσες από αυτές έχουν τις οικονομικές δυνατότητες, δεν μπαίνουν στη λογική της σπατάλης, αφού ενδιαφέρονται να σταθεροποιήσουν την οικονομική τους κατάσταση και να βελτιστοποιήσουν την ποδοσφαιρική επένδυση. Είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι αρκετές μεγάλες ομάδες επενδύουν στην ανέγερση καινούργιων γηπέδων, στην καλύτερη οργάνωση των τμημάτων υποδομής και στο αποτελεσματικότερο σκάουτινγκ.
Το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να αποβεί μία πολύ παραγωγική επένδυση, φαίνεται και από το γενναίο μπάσιμο Αμερικανών επιχειρηματιών στην αγγλική αγορά. Οι εξαγορές των Αμερικανών, πέρα από όλες τις άλλες πτυχές που έχουν, στοχεύουν να λειτουργήσουν ως γέφυρα με το αμερικανικό ποδόσφαιρο που αρχίζει να αναπτύσσεται διαρκώς.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το ποδόσφαιρο που θα αποτυπωθούν στη «λευκή βίβλο», το καλοκαίρι, θα επηρεάσουν την εικόνα σε μεγάλο βαθμό αφού οι προτεινόμενες ρυθμίσεις φθάνουν μέχρι την επιβολή ενός είδους σάλαρι καπ το οποίο σε συνδυασμό με την ολοκλήρωση του σχεδίου αδειοδότησης θα διαμορφώσει τελείως διαφορετικά την επιχειρηματική συμπεριφορά των ομάδων.
Ισως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Ζοσέ Μουρίνιο στη συνέντευξη Τύπου πριν από το ματς με τη Βαλένθια, υπογράμμισε ότι οι εποχές της σπατάλης στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και για να το λέει ο προπονητής που ξόδεψε τα περισσότερα χρήματα τα τελευταία 17 χρόνια στο ποδόσφαιρο, κάτι θα ξέρει.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
