Ενα ομόλογο για τους 300 (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Αν νομίζετε ότι οι μοναδικοί «300» που μας απασχόλησαν τις τελευταίες εβδομάδες ήταν αυτοί της ταινίας του Ζακ Σνάιντερ, κάνετε ένα μοιραίο λάθος. Κατ' αρχάς, ως αριθμός και μόνο μας έχει απασχολήσει και συνεχίζει να διαταράσσει την πολιτική ζωή της χώρας από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι «οι μίζες που έβγαλαν ξεπέρασαν το υπέρογκο ποσόν των 300 εκατ. ευρώ, όπως εκτιμούν καλά πληροφορημένες τραπεζικές πηγές». Και το δανειζόμαστε από πρόσφατα δημοσιεύματα των «ειδικών» που μίλησαν για τις «χρυσές δουλειές» της τελευταίας τριετίας από αετονύχηδες, οι οποίοι «φόρτωσαν» στα ασφαλιστικά ταμεία δομημένα ομόλογα με «καπέλο». Σημειολογικά, λοιπόν, το «300» μοιάζει τόσο προσιτό στον Ελληνα, είναι τόσο «δεμένο» με την ιστορία του και την καθημερινότητά του, που δεν αποκλείεται να το συναντήσουμε σε πολλές διαφορετικές εκφάνσεις της ζωής μας.

Και στην περίπτωση της νίκης του ΠΑΟΚ μέσα στο Αλεξάνδρειο συνέβη κάτι παρόμοιο με τη μάχη των Θερμοπυλών. Μιλάμε για τους «300» του Αλεξανδρή που τέθηκαν αντιμέτωποι με έναν Ξέρξη. Τόσο ισχυρός φάνταζε μέχρι το τζάμπολ του προχθεσινού αγώνα ο Αρης. Φαβορί για τη νίκη ο Αρης, ήταν ελάχιστοι αυτοί που θα μπορούσαν να προβλέψουν την επικράτηση του ΠΑΟΚ.

Τελικά, ανακαλύπτουμε δύο ερμηνείες, αν υποθέσουμε ότι προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα... ανεξήγητα, που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τίποτε περισσότερο από το αποτέλεσμα ενός αγώνα μπάσκετ. Και δεν μιλάμε βέβαια για δύο ομάδες τις οποίες χωρίζει χάσμα δυναμικότητας. Ο Αρης έχει ένα σαφέστατο προβάδισμα και ο ΠΑΟΚ βρίσκεται ένα «κλικ» παρακάτω.

Η πρώτη ερμηνεία έχει ως βάση την κακή απόδοση του Αρη. Υποστηρίζουμε ότι ο Αρης ανακάλυψε τον πραγματικά κακό εαυτό του, κάτι που ίσως συνέβη και σε προηγούμενες αναμετρήσεις, αλλά αυτή τη φορά δεν τη… γλίτωσε φθηνά. Πλήρωσε το αντίτιμο. Εγινε η στραβή, όπως λένε. Το κακό με τον Αρη είναι ότι έγινε μια στραβή, αλλά δεν ήταν μια… απλή στραβή. Ηταν βαρβάτη. Χάνει τη δεύτερη θέση, εκτός και αν γίνει κάπου αλλού μια νέα στραβή και επανέλθει κάτω από τον πρωτοπόρο ΠΑΟ.

Η δεύτερη ερμηνεία έχει να κάνει με τον ΠΑΟΚ και την έξυπνη τακτική του. Ομόλογο με σταθερή απόδοση. Μοιάζει πιο πειστική. Μοιάζει να μας πείθει περισσότερο. Και πολύ περισσότερο πειστήκαμε όταν εντοπίσαμε τα σημαντικότερα στοιχεία μιας συντονισμένης προσπάθειας. Ναι, μετρά η «ανάγνωση» του αντιπάλου και η σωστή διαχείριση του υλικού που διαθέτει η ομάδα σου. Δεν έκανε θαύματα αυτός ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, τον οποίο από το βράδυ της Τρίτης εκθειάζουν στη Θεσσαλονίκη, λες και δεν τον γνώριζαν ή νομίζουν ότι με τη νίκη στο Αλεξάνδρειο θα τους οδηγήσει στην Ευρωλίγκα.
Εκείνο που χαίρεται ο ίδιος και αρκετοί ακόμα μαζί του είναι ότι αποκτά ζωή μια ομάδα που έχει ταλαιπωρηθεί και έχει απαξιωθεί από τους οπαδούς της. Ο προκάτοχός του, ο Κώστας Πιλαφίδης, έβαλε τις βάσεις κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Ο Αλεξανδρής, διαθέτοντας μεγαλύτερο αυθορμητισμό για να κερδίσει τον παίκτη του, ίσως εισέπραξε κάτι περισσότερο από άναρχο, αλλά αποτελεσματικό τρόπο παιχνιδιού. Δεν παρουσιάζει τον «ρομποτισμό» που απαιτεί ο προκάτοχός του. Ο καθένας δουλεύει πάνω σε διαφορετικές φιλοσοφίες και ο Αλεξανδρής δίνει περισσότερο χώρο στο «θέλω» του παίκτη.

Τα περί μπάτζετ που... γυρνούν ανάποδα δεν θα τα συμμεριστούμε. Δεν θα κάνουμε αυτό το λάθος, στο οποίο υπέπεσαν αρκετοί μιλώντας για τον συσχετισμό των μπάτζετ και της πορείας, ειδικότερα για την Ευρωλίγκα και την παρουσία του Αρη. Και εξηγούμαστε: θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί στο κατά πολύ μικρότερο μπάτζετ του ΠΑΟΚ που καταφέρνει δύο νίκες επί του Αρη. Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς και για την ουσία του πράγματος, που δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια νίκη του ΠΑΟΚ μέσα στο Αλεξάνδρειο και με την οποία δεν θα αλλάξει δα και ο μπασκετικός χάρτης της Ελλάδας, όπως γινόταν πριν από 20 χρόνια με τους δύο μονομάχους να παίζουν για τον τίτλο.

Οσο για τα πικρόχολα σχόλια για τον Αντρέα Ματσόν, θα περιμέναμε εποικοδομητικότερη κριτική από το «πάρε δρόμο» και το «κοιμάσαι στον πάγκο». Δεν μας λέει τίποτε απολύτως. Ο άνθρωπος μπορεί να «απαντήσει» με την πρόκριση στους «16» της Ευρωλίγκας. Δεν ήταν λίγο. Αν η προχθεσινή απόδοση του Ιταλού κρίνει το μέλλον του, τότε η διοίκηση του Αρη δεν χειρίζεται αυτό το σημαντικό κεφάλαιο που λέγεται «τεχνική ηγεσία» με τρόπο που αναδεικνύει τις ανησυχίες της για το «αύριο».