1988 ΓΑΝΔΗ: Η Φίλιπς Μιλάνο των Μάκαντου, Μενεγκίν, Μπράουν, Ντ' Αντόνι κέρδισε το τρόπαιο και ο κόσμος του Αρη, με τη μεγαλειώδη παρουσία του, τις εντυπώσεις. Το μικρό απόμερο ξενοδοχείο που είχε φιλοξενήσει τον Αρη περνάει στην ιστορία, διότι είχε ως έμβλημά του μια μαύρη γάτα -δηλαδή ό,τι πιο γρουσούζικο κατά τον προληπτικό Γιάννη Ιωαννίδη, προπονητή τότε του Αρη. Μετά τον τελικό, δύο πιτσιρικάδες δεν αφήνουν με τα παιχνίδια τους τους δημοσιογράφους να δουλέψουν. Ο ένας ήταν ο γιος μου Γιώργος, 12 χρόνων τότε, και ο άλλος ο κατά πολύ μικρότερος γιος του Μάκαντου, ο οποίος όμως λόγω γονιδίων ήταν –σχεδόν– ψηλότερος από τον δικό μου.
1989 ΜΟΝΑΧΟ: Η Γιουγκοπλάστικα των Ράτζα, Κούκοτς, Ιβάνοβιτς και Μάλκοβιτς στέφεται βασίλισσα. Ο Αρης χάνει την ευκαιρία ενός τελικού, όταν στο κρισιμότερο σημείο του ημιτελικού με τη Μακάμπι και ενώ προηγείται καθαρά στο σκορ, πέφτει θύμα προβοκάτσιας του Μαγκί και μετά όλα αλλάζουν. Στον μικρό τελικό με την Μπαρτσελόνα πετυχαίνει την πρώτη και τελευταία νίκη του σε φάιναλ φορ και κατατάσσεται τρίτος. Στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκη κάποιοι τον υποδέχθηκαν με ένα τεράστιο πανό, που έριχνε τις ευθύνες στο... κράτος της Αθήνας, στον τότε πανίσχυρο Κοσκωτά και στους τσάτσους του, με πρώτο και καλύτερο... εμένα!
1990 ΣΑΡΑΓΟΣΑ: Ο δεύτερος θρίαμβος της Γιουγκοπλάστικα, η τρίτη και τελευταία φορά του Αρη. Τα πράγματα αγριεύουν. Ο «υπέροχος λαός του Αρη» τα βάζει με τους παίκτες και τον προπονητή. Αποδοκιμάζει ακόμα και τον Γκάλη. Την ημέρα του τελικού είχα δημοσιεύσει προφητικό άρθρο στην «Ελευθεροτυπία», με τίτλο «Το τέλος της αυτοκρατορίας». Οι υπεύθυνοι του Αρη το φωτοτύπησαν και το μοίρασαν στους οπαδούς. Δύο από αυτούς μου επιτέθηκαν μέσα στο γήπεδο και τους έκανε μαύρους η Αστυνομία. Κάποιοι άλλοι κυνηγούσαν, λίγο μετά, το ταξί που με πήγαινε από το γήπεδο στο ξενοδοχείο! Μπράβο σας, κύριε Χρήστο Μιχαηλίδη.
1991 ΠΑΡΙΣΙ: Τα παιδιά από το Σπλιτ παίρνουν το τρίτο συνεχές τρόπαιο, αυτή τη φορά με τον Ζε Πα (Ζέλικο Παυλίσεβιτς) στον πάγκο! Ο Αρης είναι στη Θεσσαλονίκη. Στην «πόλη του φωτός» επικρατεί ησυχία... Μεγάλοι ηττημένοι του φάιναλ φορ, η Μπαρτσελόνα με ένα γαλαξία αστέρων και ο προπονητής της Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο οποίος χάνει από τους παίκτες τους οποίους ο ίδιος ανέδειξε.
1992 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ: Αξέχαστο φάιναλ φορ. Γεμάτο ανεμελιά, πλάκες και φοβερό φαγητό. Η Παρτίζαν, με αμούστακους τους Τζόρτζεβιτς, Ντανίλοβιτς, Ρέμπρατσα, ρούκι προπονητή τον Ομπράντοβιτς και σύμβολο από την εξέδρα τον Ιβκοβιτς, κάνει το θαύμα. Μοναδικός στενοχωρημένος από την πολυμελή ελληνική αντιπροσωπία ο Κώστας Ρήγας, επειδή δεν έπαιξε στον τελικό. Είχε σφυρίξει τον ημιτελικό Ολίμπια Μιλάνο - Παρτίζαν και όπως πάντα με αυτόν διαιτητή, νίκησαν οι Σέρβοι. Ηταν τότε που του έβγαλα το παρατσούκλι «Ρίγοβιτς». Μια και είχε κάνει το... καθήκον του στον ημιτελικό, εξεπλάγην όταν έμεινε εκτός τελικού και τα έβαλε με τον Στάνκοβιτς. Ο Βασιλακόπουλος βάλθηκε να τον τρελάνει: «Ο Συρίγος φταίει που δεν έπαιξες -του είπε. Αυτός σε διέβαλε στον Στάνκοβιτς, επειδή αδίκησες τους φίλους του τους Ιταλούς στον ημιτελικό». Ο Ρήγας το πίστεψε! Και το πιο αστείο είναι ότι το πιστεύει ακόμα...
1993 ΑΘΗΝΑ: Κερδίζει η Λιμόζ του Μάλκοβιτς και από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, οι οποίοι έλαμψαν διά της απουσίας τους από τον τελικό, γεννιέται το σύνθημα «ΦΙΜΠΑ, ΦΙΜΠΑ, φακόφ»!.. Ακόμα τότε, έφταιγαν οι ξένοι για ό,τι κακό μας συνέβαινε, γι' αυτό και ο κόσμος του ΠΑΟΚ φρόντισε να τινάξει στον αέρα το φάιναλ φορ.
1994 ΤΕΛ ΑΒΙΒ: Ανοίγει η μαύρη βίβλος του ελληνικού μπάσκετ. Τα εκστρατευτικά σώματα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού συγκρούονται στη στεριά και στη θάλασσα. Η «ναυμαχία» της Χάιφα περνάει στην ιστορία. Ο Ολυμπιακός κερδίζει τον εμφύλιο ημιτελικό και παίζει ως σούπερ φαβορί με την... ετοιμοθάνατη Μπανταλόνα. Προς γενική κατάπληξη και μέγιστη αγαλλίαση των «πρασίνων» χάνει το τρόπαιο, παρ' ότι στο πλευρό του ήταν όλο το παπαδαριό από τα Ιεροσόλυμα, με πρώτο και καλύτερο τον Πατριάρχη. Πένθος...
1995 ΣΑΡΑΓΟΣΑ: Η δεύτερη ελληνική... σταυροφορία. «Ερυθρόλευκοι» και «πράσινοι»... ιππότες συγκρούονται παντού. Στη Βαρκελώνη, στη Μαδρίτη και φυσικά στη Σαραγόσα. Ο κ. Κόκκαλης ερωτάται για τα αίσχη και δίνει την ιστορική απάντηση: «Αυτό είναι ο λαός του Ολυμπιακού. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να τον αλλάξουμε». Στο γήπεδο τα ίδια. Ο Ολυμπιακός νικά τον Παναθηναϊκό και χάνει από τη Ρεάλ του Σαμπόνις.
1996 ΠΑΡΙΣΙ: Ο... θεός Βράνκοβιτς βάζει το χέρι του και ο Παναθηναϊκός κατακτά την πρώτη ελληνική «κούπα». Στον Ολυμπιακό, που έλειψε από αυτό το φάιναλ φορ, οργανώνουν ειδικές περιποιήσεις για όσους δεν στενοχωρήθηκαν από τον θρίαμβο του «αιώνιου» αντιπάλου. Στις επόμενες μέρες είχαμε μια σειρά επιθέσεων, κυρίως εναντίον δημοσιογράφων που τόλμησαν να... βεβηλώσουν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
1997 ΡΩΜΗ: Ο Ρίβερς, ως άλλος Μωυσής, οδηγεί τον Ολυμπιακό στη γη της επαγγελίας. Ηττημένη όπως και το '96 και όπως πάντα, μέχρι το 2003 (ποια άλλη;), η Μπαρτσελόνα -προσωποποίηση της ηττοπάθειας. Στον πάγκο του Ολυμπιακού όχι πια ο Ιωαννίδης, αλλά ο Ιβκοβιτς! Ομως με την ομάδα που είχε δημιουργήσει ο «ξανθός»!.. Παιχνίδια που κάνει αλήθεια η ζωή...
1998 ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ: Το έκτο και τελευταίο φάιναλ φορ του Ιωαννίδη. Το πιο ηρωικό! Με μια ΑΕΚ που αποτελείται μόνο από γερόντια και πιτσιρίκια φθάνει στον τελικό και το παλεύει για 35 λεπτά απέναντι στην πανίσχυρη Βίρτους Μπολόνια των Ντανίλοβιτς, Σάβιτς, Νεστέροβιτς. Με αυτό το φάιναλ φορ, ο πιο πολυσυζητημένος προπονητής του ελληνικού μπάσκετ συμπλήρωσε 12 αγώνες, 8 ήττες, 4 νίκες (και κανένα τρόπαιο...) με τρεις διαφορετικές ομάδες (Αρης, Ολυμπιακός, ΑΕΚ).
1999 ΜΟΝΑΧΟ: Το τελευταίο φάιναλ φορ του Ολυμπιακού. Με προπονητή τον Ιβκοβιτς, πέφτει ανυποψίαστος πάνω στη φοβερή και τρομερή Ζαλγκίρις του Καζλάουσκας και μένει, με συντριπτικά... κατάγματα, εκτός τελικού. Στον άλλο ημιτελικό, οι οπαδοί του παίρνουν το μέρος της λαϊκής Φορτιτούντο που αναμετράται με την αριστοκράτισσα Βίρτους (και οι δύο αυτές ιταλικές ομάδες από την Μπολόνια) και το γεγονός μένει χαραγμένο στη μνήμη των τιφόζι. Απόδειξη, η παραπάνω από φιλική υποδοχή που επιφύλαξαν στους «ερυθρόλευκους» όταν πήγαν πριν από λίγους μήνες στην Μπολόνια.
2000 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Αρχίζει η εποχή Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, ο οποίος με αυτόν νέο προπονητή και παίκτες τους Μποντιρόγκα, Κάτας, Ρέμπρατσα, Αλβέρτη, Φώτση, Ρότζερς κατακτά το δεύτερο τρόπαιό του με αντίπαλο στον τελικό τη Μακάμπι. Το φάιναλ φορ σημαδεύεται από τις άγριες επιθέσεις οπαδών του ΠΑΟΚ εναντίον των φίλων του Παναθηναϊκού, που γιόρταζαν τη νίκη της ομάδας τους στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
2001 ΠΑΡΙΣΙ: Η «πόλη του φωτός» αυτή τη φορά δεν φέρνει γούρι στον Παναθηναϊκό. Δέκα χιλιάδες Ισραηλινοί στο «Παλέ ντε Μπερσί» επιβάλλουν τον νόμο της Μακάμπι, που έτσι παίρνει τη ρεβάνς από τον πρωταθλητή Ευρώπης.
2002 ΜΠΟΛΟΝΙΑ: Ο Παναθηναϊκός παίζει για πρώτη χρονιά στην Ευρωλίγκα και φτάνει στο φάιναλ φορ ως αουτσάιντερ. Παρ' όλ' αυτά, στον ημιτελικό εκδικείται... τη Μακάμπι και στον τελικό υπερισχύει του μεγάλου φαβορί, της Βίρτους Μπολόνια των Γκρίφιθ, Ριγκοντό, Μπετσίροβιτς, Σμόντις. Είναι ο τρίτος ευρωπαϊκός θρίαμβος για το «τριφύλλι», υπογεγραμμένος και πάλι από τους Ομπράντοβιτς (5ος τίτλος), Μποντιρόγκα, αλλά και από τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, ο οποίος μάλλον απρόβλεπτα έκανε τη διαφορά. Και κάτι πρωτοφανές: ο θρίαμβος του Παναθηναϊκού μεταδόθηκε από το κανάλι του Ολυμπιακού, σε περιγραφή του υπεύθυνου Τύπου των «ερυθρολεύκων»!
2003 ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ: Ο πρώτος τίτλος της Μπαρτσελόνα, μονίμως ηττημένης από το 1984 (τελικός με Μπανκορόμα στη Γενεύη). Για να αλλάξει η μοίρα της πιο λούζερ ομάδας στην Ευρώπη χρειάσθηκε να επιστρατευθούν οι Μποντιρόγκα, Γιασικεβίτσιους, ο παράγων έδρα και τα παλικάρια του κ. Ρήγα...
2004 ΤΕΛ ΑΒΙΒ: Το μαγικό τετράγωνο της Μακάμπι (Γιασικεβίτσιους, Πάρκερ, Βούισιτς, Μπαστόν) κάνει θραύση υπό την καθοδήγηση του Πίνι Γκέρσον. Ενα φάιναλ φορ περίπατος για την «ομάδα του λαού».
2005 ΜΟΣΧΑ: Ο Μπράουν αστοχεί σ' ένα τσουβάλι βολές και ο Τσανίδης, διαιτητής του ημιτελικού ΤΣΣΚΑ - Τάου, χάνει την ευκαιρία να γίνει άγαλμα στην Κόκκινη Πλατεία. Στον τελικό επικρατεί ο νόμος της Μακάμπι, ενώ ο Παναθηναϊκός αφήνει υποσχέσεις με τη νίκη του επί της ΤΣΣΚΑ.
2006 ΠΡΑΓΑ: Η ΤΣΣΚΑ επιστρέφει ύστερα από τρεις και πλέον δεκαετίες! Ηγέτης της, αντί του λατρεμένου Μπέλοφ, ένας Ελληνας, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, νέος τσάρος του ρωσικού μπάσκετ και ολόκληρης της Ευρώπης. Την ώρα των πανηγυρισμών, ο Θοδωρής, MVP του φάιναλ φορ, κρατάει την ελληνική σημαία, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στην πατρίδα, που λίγους μήνες πριν τον έχει αποθεώσει ως πρωταθλητή Ευρώπης με την Εθνική ομάδα.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
