Παρηγοριά στον άρρωστο... (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Eχω δουλέψει για τόσα αφεντικά, που, αν είχα περισσότερες τρίχες, θα έπρεπε να φοράω κολάρο και να με φωνάζουν Φλοξ. Εχοντας λοιπόν δουλέψει για γύφτους και για νούμερα, αλλά και για αβέρτικους και ξηγημένους, έχω καταλάβει ένα πράγμα. Για μερικούς μπορείς να κοιμηθείς στο γραφείο, ενώ για άλλους, όταν την κοπανάς μεσημέρι από το γραφείο, αφήνεις τη βρύση του νιπτήρα ανοιχτή.

Ετσι, από κακία, για να πληρώσουν κάτι παραπάνω στην ΕΥΔΑΠ. Πάμε λοιπόν σε κάποια συμπεράσματα για το Αιγάλεω-Ηρακλής, ένα ματς που περισσότερο από τις ικανότητες κρίθηκε στη διάθεση για προσφορά. Κανένας παίκτης του Αιγάλεω δεν υστέρησε εσκεμμένα για να υποβιβαστεί η ομάδα του, αλλά και κανένας δεν ήταν πρόθυμος να θυσιαστεί για μια ομάδα που ποτέ δεν θυσίασε κάτι για πάρτη του. Ο Κιουμορτζί έδωσε φυσικά την ιστορική καρατιά στον σβέρκο του Πουρσανίδη, ο οποίος είναι τυχερός που συνεχίζει να βρίσκεται στον κόσμο των ζωντανών, μετά την ακύρωση του γκολ του Αιγάλεω ο επόπτης πήγε μια μικρή κωλοφεράντζα, αλλά τίποτα δεν ξεπερνούσε τα προβλεπόμενα και τυπικά.

Ο λογικός, φυσικά, αντίλογος είναι: «Καλά, ο Σπανουδάκης του Ηρακλή είναι πιο δημοφιλής στους παίκτες του από τον Θωμά;». Και η απάντηση είναι: «Κατά έναν τρόπο, ναι». Γιατί, αντίθετα με τον Θωμά, που είναι το σκληρό αφεντικό, ο «αρχηγός» όπως έλεγαν στην εποχή της παράγκας, ο Σπανουδάκης, δεν είναι παρά ένας ποδοσφαιρικός poorbines που προσπαθεί να βγάλει κάποια φράγκα. Μπορεί να πηγαίνει για πρόεδρος του συνδέσμου κατασκευαστών φεσιών Σούπερ Λίγκας, αλλά ποτέ δεν προσπάθησε να εκβιάσει ποδοσφαιριστή να υπογράψει καινούργιο συμβόλαιο δίνοντας εντολή στον προπονητή του ότι μέχρι να υποχωρήσει θα τον καθίζει στον πάγκο ή να τιμολογεί παίκτες καλαθιού με τιμές μπουτίκ. Συμπερασματικά, ο Ηρακλής αποτελείται από έναν αριθμό παικτών που ο κίνδυνος τους έχει ενώσει, ενώ το Αιγάλεω είναι μια ομάδα παικτών που ο πιο δυστυχισμένος θα είναι ο τελευταίος που κλείνει την πόρτα. Και το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν απόλυτα φυσικό.

Οπως φυσική ήταν και η απόδοση του Ολυμπιακού. Το μόνο που δεν έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν να σκίσουν τα βιβλία τους πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές. Οι Ολυμπιακοί μπήκαν λυσσασμένοι στο παιχνίδι, τρέχοντας για να πρεσάρουν σαν τους τρελούς, συνέχισαν να τρέχουν μέχρι να βάλουν το δεύτερο γκολ, αλλά από εκεί και πέρα έμοιαζε σαν να έπαιζαν με το πλαφόν των δύο γκολ στο κεφάλι. «Δύο γκολ διαφορά να μην ανησυχούμε, αλλά όχι και να σκοτωθούμε». Διαδικαστικές καταστάσεις τις οποίες η κερκίδα αντιλαμβάνεται και, αντί να πανηγυρίζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αποδοκιμάζει. Οσο υπάρχουν οπαδοί που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους άμισθους χειροκροτητές, όπως θα τους ήθελε ο Σάββας Θεοδωρίδης, ο «δεκαεξάχρονος άσος Ρουμελιώτης» δεν θα είναι αρκετός. Ο Θεός να με συγχωρέσει, αλλά μπορεί να μην είναι ούτε ο Μπαμπούδης. Ο Ολυμπιακός παραδοσιακά είναι ομάδα που αξιοποιεί ώριμους ποδοσφαιριστές. Εάν ο Ολυμπιακός περάσει το καλοκαίρι με ιστορίες 16χρονων άσων και με ένα μεγάλο όνομα τύπου Σαβιόλα, που τη μία μέρα θα πλησιάζει στου Ρέντη και την επόμενη θα απομακρύνεται, ο Σάββας Θεοδωρίδης ας κρατήσει το κείμενο για το πώς πρέπει να μοιάζει ο καλός οπαδός. Θα χρειαστεί να το ξαναπεί μετά τα φιλικά του καλοκαιριού.
Στον Παναθηναϊκό η ευτυχία που θα έπρεπε να νιώθουν οι οπαδοί επειδή η ομάδα θα παίξει στον τελικό του Κυπέλλου δεν ήταν αρκετή. Φυσικά, το να φτάσεις στον τελικό του Κυπέλλου δεν είναι αποτυχία και ακόμα περισσότερο αν το κατακτήσεις. Αλλά εδώ το πρωτάθλημα δεν είναι αρκετό για να κάνει τους Ολυμπιακούς ευτυχισμένους, το Κύπελλο πρέπει να κάνει τους Παναθηναϊκούς; Το Κύπελλο στην Ελλάδα είναι παρηγοριά της μιας εβδομάδας και το απέδειξαν τα εννέα «πέτρινα χρόνια» του Ολυμπιακού. Τα Κύπελλα στην Ελλάδα δεν αλλάζουν τις εντυπώσεις από τις σεζόν των μεγάλων ομάδων, αλλά το πρωτάθλημα. Και καμιά φορά ούτε αυτό φτάνει. Οσο για την ΑΕΚ, από τη μία κλείνει τη χρονιά σκοτώνοντας με «πεντάρες» τους πεθαμένους, αλλά από την άλλη οι παίκτες της μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν. Στο φίνις η ΑΕΚ είναι η ομάδα που τερματίζει πιο φρέσκια.

Αλλά σε μία χώρα που οι οπαδοί μπορούν να αποδοκιμάσουν τον πρωταθλητή και να σνομπάρουν τον υποψήφιο κυπελλούχο, αν η φρεσκάδα είναι αρκετή, ο κόσμος της ΑΕΚ έχει υποβαθμίσει τις απαιτήσεις του.