Δεν είναι απλώς παίκτες (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Για τη διοίκηση του Ηρακλή έχουν γραφεί τόσα πολλά που ελάχιστοι διατηρούν την άποψη ότι ο Γιώργος Σπανουδάκης είναι επαρκής για να αντιμετωπίσει ακόμα και στοιχειώδη προβλήματα. Οι περισσότεροι δε τον κατατρέχουν και ένα υποτυπώδες γκάλοπ ανάμεσα στους «κυανόλευκους» θα τον αναδείξει ως τον υπαίτιο της «κατηφόρας» του Ηρακλή.

Σε τέτοιες στιγμές, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο εσωτερικό της ομάδας, διαπιστώνει ότι υπάρχουν τελικά αρκετοί και σοβαροί λόγοι για να διατηρηθεί η συνοχή των παικτών. Κι αυτοί οι λόγοι έχουν ονόματα. Λέγονται Ηλίας Πουρσανίδης, Τάσος Κατσαμπής και ενδεχομένως ένας ή δύο ακόμα παλιότεροι, μεγαλύτεροι σε ηλικία από τους μικρούς της ομάδας και οι οποίοι έχουν αναλάβει έναν τουλάχιστον παραπάνω ρόλο από αυτόν του επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Ξεφεύγουν από τα στενά όρια του συμπαίκτη, αντιλαμβάνονται ότι με τις δυνάμεις που διαθέτουν μπορούν να καθοδηγήσουν τους υπόλοιπους και μπαίνουν μπροστά σε μια ύστατη προσπάθεια για να σωθεί η παρτίδα.

Η κατρακύλα δεν έχει σταματήσει οριστικά και αυτό είναι κάτι που φαίνεται να το έχουν εμπεδώσει όλοι τους. Μετά τη νίκη επί του Αιγάλεω, κέρδισαν μερικές μέρες παράταση ζωής. Και παίκτες σαν τους δύο που προαναφέραμε, χρεώνονται με μια δύσκολη αποστολή, πολύ πιο δύσκολη από το να μείνουν σταθεροί στην απόδοσή τους και απλώς να δείξουν την απαιτούμενη σοβαρότητα λόγω των καταστάσεων, όταν γίνει η σέντρα σε αγώνες επιβίωσης.

Τον Τάσο δεν τον υπολόγιζε κανείς μετά τον σοβαρό του τραυματισμό. Τελικά επανήλθε πολύ νωρίτερα για να βοηθήσει. Βοηθούσε κι όσο ήταν τραυματίας και πήγαινε στις προπονήσεις. Ο Ηλίας έμοιαζε με λιοντάρι στο Αιγάλεω. Δεν είναι ο Ροναλντίνιο. Είναι, όμως, κι αυτός ηγέτης μιας ομάδας που χρειάζεται περισσότερο από καθετί άλλο παίκτες με προσωπικότητα. Χρειάζονταν κι άλλοι σαν αυτούς στο σημείο που έφτασε ο Ηρακλής ή τον έφτασαν όσοι -και οι παίκτες- φέρουν ευθύνες. Ορισμένοι έφυγαν νωρίς… Ή τους έδιωξαν… Στον Ηρακλή διανύουν μια περίοδο έντονης δοκιμασίας κι όλοι δίνουν εξετάσεις. Αν υποβιβαστεί, δεν θα πρέπει κανείς να σβήσει μονοκονδυλιά την προσφορά όσων στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων κι ας μην κατάφεραν τη σωτηρία. Ας μην τους βάλουμε όλους στο ίδιο καζάνι. Ορισμένους θα τους αδικήσουμε.