«Tabda almubaraa»... ή αλλιώς, αρχίζει το ματς στα αραβικά, όπως λέει και η καμπάνια της Novibet για το Μουντιάλ.
Το Μαρόκο, η «αφανής» απειλή του έκτου γκρουπ, έφερε τα «πάνω κάτω» παίρνοντας ιστορική πρόκριση για τους «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου τερματίζοντας στη πρώτη θέση! Μπορεί αρχικά να μοιράστηκε βαθμούς απέναντι στην ομάδα του Λούκα Μόντριτς, όμως η συνέχεια ήταν εκπληκτική. Με «σφαλιάρα» 2-0 στο νούμερο «δύο» της κατάταξης, Βέλγιο και 1-2 επί του Καναδά, πήρε το «εισιτήριο» για τη φάση των «νοκ-αουτ».
Η παρέα του Ζιγιές ωστόσο έγραψε ιστορία ανεξάρτητα με τη συνέχεια της χώρας του στη φετινή διοργάνωση. Το Μαρόκο έγινε η πρώτη αφρικανική ομάδα στο θεσμό που παίρνει πρόκριση με «πρωτιά» στον όμιλο της για τον 21ο αιώνα. Παράλληλα έγινε η πρώτη ομάδα από την Αφρική που τερματίζει στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα σε φάση ομίλων, μετά τη Νιγηρία στο Μουντιάλ του 1998 στη Γαλλία. Τότε οι «σούπερ αετοί» άφησαν «πίσω» τους Παραγουάη, Ισπανία και Βουλγαρία συλλέγοντας έξι βαθμούς.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, «κόμμα» και όχι «τελεία»
Τα «λιοντάρια του Ατλάντα» χρειάστηκε να παραμείνουν σιωπηλά για 36 ολόκληρα χρόνια μέχρι να «βρυχηθούν» και πάλι. Στο Μεξικό και το Μουντιάλ του 1986 έφτασαν ως τη φάση των «16», γνωρίζοντας εν τέλει τον αποκλεισμό από τη Δυτική Γερμανία του Μπέκενπάουερ. Στο σήμερα, το Μαρόκο διασταυρώνεται με την Ισπανία για τους «8» της διοργάνωσης και με σημαντικά «βέλη» στη φαρέτρα του θα διεκδικήσει με αξιώσεις το «θαύμα». Πηγαίνοντας την ιστορία του ένα βήμα παραπέρα.
Μπορεί ο Χακίμ Ζιγιές να αποτελεί τον «αστέρα» για την ομάδα του Ουαλίντ Ρεγραγκί, όμως το σύνολο του απαρτίζεται από αρκετούς ταλαντούχους και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Χακίμι, Μπόνο, Μαζαρουί, Σάις, Άμραμπατ, Εν Νεσίρι, Μπουφάλ μερικοί εξ΄αυτών που θα «πολεμήσουν» μέχρι τέλους για να δώσουν παράταση στο ταξίδι τους στα γήπεδα του Κατάρ.
Πώς να μη πολεμήσουν άλλωστε, μετά τη νίκη επί του Καναδά ο Ασράφ Χακίμι ξέσπασε σε κλάματα.
«Ούτε είχα ονειρευτεί να πετύχω κάτι τόσο σπουδαίο με την εθνική ομάδα για τη χώρα μου. Τόσος καιρός… τόσα χρόνια, η επιτυχία με το εθνόσημο είναι σημαντικότερη απ΄ότι με οποιαδήποτε ομάδα». δήλωσε εν μέσω δακρύων πριν φιλήσει τη μητέρα του που βρισκόταν στην κερκίδα για χάρη του.
Λόγια ενός παίκτη που στα 24 του έχει ήδη πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός Champions League. Όντας συμπαίκτης του Λιονέλ Μέσι στην Παρί Σεν Ζερμέν και του Ρονάλντο στη Ρεάλ Μαδρίτης παλαιότερα, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί συγκριθεί με επιτυχία για τη χώρα του.
Μαρακές, έρημος, Καζαμπλάνκα και… Game of Thrones
Το Μαρόκο είναι κάτι το ξεχωριστό, μπορεί και συνδυάζει άψογα το παρελθόν, την ιστορία και την αφρικανική κουλτούρα στο σήμερα δίχως να χάνεται η «μαγεία» του.
Το Μαρακές ή αλλιώς η «χώρα του Θεού», είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς. Η τεράστια μεδίνα του πλημμυρίζεται από κόσμο που συρρέει από κάθε γωνιά του κόσμου περιπλανώμενος στα σοκάκια και τις υπαίθριες λαϊκές αγορές. Από τα «highlights» της πόλης είναι και η θεολογική σχολή «Ben Youssef Madrasa», που μετράει σχεδόν μια χιλιετία ζωής όντας η μεγαλύτερη Ισλαμική σχολή. Συναρπάζει με την αρχιτεκτονική της και τις ιβηρικές-αραβικές επιρροές της.
Η έρημος Σαχάρα που υπάγεται στην επικράτεια του Μαρόκο λέγεται πως αποτελεί και την καλύτερη εμπειρία ενός επισκέπτη με αυτή συγκριτικά με τις υπόλοιπες αφρικανικές χώρες. Βαθμοί που ξεπερνούν τους 50 βαθμούς κελσίου την ημέρα, αλλά με μεγάλη πτώση τις βραδινές ώρες που φτάνουν έως και τους τέσσερις σε λογικά πλαίσια. Ωστόσο το θέαμα είναι εντυπωσιακό και η βόλτα με τις καμήλες πρέπει να βρίσκεται στο «to do list» κάθε επισκέπτη.
Η Καζαμπλάνκα είναι το απόλυτο παράδειγμα μιας πόλης που «περνάει» στη νέα εποχή διατηρώντας το παρελθόν της. Μπορείς να δεις την παλιά πόλη, όμως λίγο παραπέρα κάλλιστα μπορείς να αντικρίσεις μια άκρως εκβιομηχανισμένη περιοχή με ουρανοξύστες νομίζοντας για κλάσματα του δευτερολέπτου πως δε βρίσκεσαι στο Μαρόκο.
Το Game of Thrones έχει την τιμητική του, με αρκετά επεισόδια της γνωστής σειράς να έχουν γυριστεί στην αφρικανική χώρα. Η πόλη Άιτ Μπεν Χαντού «μεταμορφωνόταν» σε Γιουνκάι και τον «κόλπο των δούλων» που επισκέφτηκε η Καλίσι στη 3η σεζόν. Εντυπωσιακή είναι και η Εσαουίρα με τα τείχη της, που αποτέλεσε έμπνευση για το επεισόδιο «Astapor: Walk of Punishment» με τη Νταενέρις να αγοράζει-απελευθερώνει 8.000 σκλάβους.
Κους-κους, χάριρα, κοτόπουλο ταζίν και τσάι μέντας «in that order»
Αφού μιλήσαμε για ποδόσφαιρο και κάναμε και μια γρήγορη βόλτα στις ομορφιές του Μαρόκο, ήρθε η ώρα για να γεμίσουμε «μπαταρίες». Η χώρα δε φημίζεται μόνο για το πλήθος των μυρωδικών και μπαχαρικών που μπορεί κανείς να συναντήσει στα σοκάκια των πόλεων, αλλά και για τα μοναδικά «signature dishes» που είναι παγκοσμίως γνωστά για την ένταση τους σε γεύσεις και αρώματα.
Το κους-κους είναι ένα από τα πιο γνωστά πιάτα που έχει να επιδείξει η χώρα. Από την αρχαιότητα μάλιστα είναι κάτι σαν το εθνικό τους φαγητό το οποίο συνήθως οι Μαροκινοί τρώνε τις Παρασκευές σύμφωνα με την παράδοση τους, φέρνοντας ενότητα στα μέλη των οικογενειών. Αρκετές είναι οι φορές όπου μαθητές ή οικογενειάρχες θα κάνουν ένα διάλλειμα από το σχολείο ή τη δουλεία τους αντιστοίχως προκειμένου να το απολαύσουν. Το κους-κους έχει ως βάση το σιμιγδάλι όμως σε παραλλαγές αυτού μπορεί να αντικατασταθεί από ρύζι, κριθάρι η polenta. Συχνά περιέχει ποικιλία λαχανικών και κομμάτια κοτόπουλου ή πρόβειου κρέατος. Σερβίρεται με κόκκινο πιπέρι και αρκετό ζωμό έτσι ώστε το σιμιγδάλι να μουλιάσει.
Χάριρα, η σούπα που «τιμάται» ιδιαίτερα από τους ντόπιους κατά το Ραμαζάνι και τον χειμώνα είναι μια «επίδειξη» της γαστρονομικής κουλτούρας του Μαρόκο. Με βάση ζωμό ντομάτας σε συνδυασμό με ρεβίθια, φακές και λαχανικά για όλα τα γούστα, μαγειρεύεται μαζί με αρνίσιο κρέας. Η παρασκευή του περιλαμβάνει πληθώρα μπαχαρικών, πάπρικα, κύμινο, μαύρο πιπέρι, καγιέν και κουρκουμά. Ότι πρέπει για να ζεσταθεί το «μέσα» σου μετά από μια βόλτα στη… «σιβηρική» Σαχάρα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Συνήθως τρώγεται μετά από μια ημέρα όπου τα μπαχαρικά έχουν απελευθερώσει όλα τα αρώματα και τις γεύσεις τους.
Κοτόπουλο ταζίν, ένα πιάτο το οποίο φτιάχνεται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Παραδοσιακά χρησιμοποιείται ένα φαρδύ κυκλικό πύλινο σκεύος με την ονομασία… ταζίν σε σχήμα κώνου ως κατσαρόλα, όπου εκεί μέσα βράζουν τα λαχανικά και το κρέας. Τα μπαχαρικά δεν γίνεται να λείπουν ούτε από εδώ με αυτά της Χάριρα να μας ακολουθούν και σε αυτό το πιάτο προσθέτοντας επιπλέον σαφράν, κανέλα και τσίλι. Το βούτυρο σε συνδυασμό με το λεμόνι κατά τη διάρκεια του βρασμού έρχονται να συνθέσουν μια ανεπανάληπτη γλυκιά-αλμυρή εμπειρία. Σερβίρεται με ψωμί και κους-κους.
Και αφού φάγαμε, μπορούμε να χαλαρώσουμε πίνοντας κάτι. Το αλκοόλ δεν έχει την τιμητική του μιας και μιλάμε για μια μουσουλμανική χώρα, όμως το πράσινο τσάι μέντας αποτελεί σήμα κατατεθέν παγκοσμίως για το Μαρόκο. Το μαροκινό «ουίσκι» όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι, καταναλώνεται σχεδόν μετά από κάθε γεύμα τους μέσα στη μέρα. Σερβίρεται συνήθως με παραδοσιακά γλυκά.
Το «Τζουζέπε Μεάτσα» στη «χώρα του Θεού» και ένα Μουντιάλ με αρκετή δουλειά
Εάν το Μουντιάλ λάμβανε χώρα στο Μαρόκο θα μιλάγαμε και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με ξεχωριστή ομορφιά και διαφορετική αύρα, όπως άλλωστε αυτό της Νοτίου Αφρικής το 2010. Η κουλτούρα αυτών των ιδιαίτερων λαών είναι που «ντύνει» με όμορφες εικόνες και αναμνήσεις μια διοργάνωση. Από την άλλη βέβαια θα απαιτούσε πολύ δουλειά τόσο από άποψη δημιουργίας σύγχρονων σταδίων, όσο και της διαμόρφωσης του περιβάλλοντα χώρου γύρω από αυτά για μια φιλική ως προς τον θεατή εμπειρία.
«Stade Mohammed V» ή αλλιώς το μαροκινό... «Τζουζέπε Μεάτσα» αποτελεί στέγη των δύο ορκισμένων «εχθρών», της Ράζα Καζαμπλάνκα και της Γουιντάντ καθώς επίσης και της εθνικής ομάδας. Είναι το παλαιότερο αλλά και το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας έχοντας ολοκληρωθεί το 1955 με χωρητικότητα 67.000 θεατών. Βέβαια το ρεκόρ όσον αφορά την προσέλευση φτάνει τους 110.000 σε δύο περιπτώσεις, το ντέρμπι της Καζαμπλάνκα το 1997, και σε αναμέτρηση της εθνικής Μαρόκο απέναντι στη Γκάνα το ίδιο έτος. Έχει φιλοξενήσει τρείς τελικούς του CAF Champions League (2017, 2021, 2022), αλλά κατά κύρια βάση διεξάγονται αγώνες του εθνικού πρωταθλήματος.
«Prince Moulay Abdellah Stadium», ήταν από τα υποψήφια γήπεδα σε περίπτωση που το Μαρόκο διοργάνωνε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, ωστόσο «προετοιμάζεται» εκ νέου σε περίπτωση συνδιοργάνωσης του Μουντιάλ μαζί με Ισπανία και Πορτογαλία το 2030. Με χωρητικότητα της τάξης των 53.000 θεατών αποτελεί το «σπίτι» της Φαρ που εδρεύει στη πρωτεύουσα της χώρας, Ραμπάτ. Χτίστηκε το 1983 και πέραν των ποδοσφαιρικών δραστηριοτήτων, έχει χρησιμοποιηθεί και τους Αφρικανικούς Αγώνες το 2019.
Το ιδιαίτερης ομορφιάς λόγω της εξωτερικής αρχιτεκτονικής του «Stade de Marrakech» θα ήταν ένα από τα στάδια του Μουντιάλ αν αυτό λάμβανε χώρα στην αφρικανική χώρα. Απ΄έξω δύσκολα θυμίζει ποδοσφαιρικό γήπεδο ωστόσο οι κήποι και τα σιντριβάνια προσδίδουν κάτι το ξεχωριστό. Είναι από τα πιο καινούρια ποδοσφαιρικά οικοδομήματα έχοντας ολοκληρωθεί το 2011, με τη δυνατότητα φιλοξενίας έως και 42.240 θεατών. Αντικατέστησε το «Stade Al Harti» ως έδρα της τοπικής Κοκάμπ, έχοντας τη δυνατότητα να λάβουν χώρα Ολυμπιακοί Αγώνες μελλοντικά. Αξίζει να σημειωθεί πως το στάδιο ολοκληρώθηκε σε βάθος επταετίας, με πολύ κουβέντα να γίνεται σχετικά με την κακή ορατότητα από ορισμένα σημεία των κερκίδων αλλά και τον στίβο.
Επιμέλεια: Γιώργος Αυλακιώτης
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
