Όταν η ΑΕΚ σήκωσε το Κύπελλο Σαπόρτα στην Λοζάνη υπό το βλέμμα του Γιώργου Αμερικάνου

Στις 11 Απριλίου του 2000 η ΑΕΚ αντιμετώπισε στον τελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα μία βαθύτατη πληγή με κωδικό όνομα Κίντερ Μπολόνια στην Λοζάνη. Δύο χρόνια πριν η ομάδα του Έτορε Μεσίνα στην Βαρκελώνη είχαν επικρατήσει στην τελευταία εκστρατεία του Γιάννη Ιωαννίδη σε Final 4 με 58-44 και με τον "Σοφό" στον πάγκο έψαχναν την ευρωπαϊκή αναγέννηση μέσα από τις στάχτες.

Στο "Πατινουάρ Ντε Μαλέ" ταξίδεψαν 3.500 φίλαθλοι της ΑΕΚ, δίνοντας τον δικό τους τόνο σε έναν αγώνα που οι ιταλικές φωνές χάθηκαν στην ελληνική λαοθάλασσα. Εξάλλου, για τις ανάγκες του τελικού το παγοδρόμιο μετατράπηκε σε γήπεδο για να φιλοξενήσει τους δύο φιναλίστ.

Η ΑΕΚ είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα χάρη στην καλή της άμυνα από την δεύτερη περίοδο και έπειτα, ενώ στο πρώτο ημίχρονο βρίσκονταν μπροστά με διψήφια διαφορά (46-33). Η συνέχεια ήταν εξίσου ίδια, αλλά στα τελευταία λεπτά η Κίντερ κίνησε γη και ουρανό για να επιστρέψει στην διεκδίκηση του τροπαίου. Τρία λεπτά πριν από το τέλος, τα τρίποντα των Στομπέργκας, Αμπιο έφεραν την Κίντερ σε απόσταση βολής (76-74). Εκεί η ΑΕΚ έπρεπε να δείξει χαρακτήρα. Ο Μιούρσεπ ευστόχησε στις κρίσιμες βολές και 140" πριν το τέλος η ΑΕΚ ξέφυγε με 79-74 και ο ηλεκτρονικός πίνακας προς τέρψη των υποστηρικτών του "Δικεφάλου" έγραψε 83-76

Στις πλάτες του κουβάλησε την Κίντερ ο Σάσα Ντανίλοβιτς, ο οποίος στο πρώτο μέρος συγκεκριμένα έμοιαζε βγαλμένος από άλλο ανέκδοτο και προσπαθούσε διαρκώς να υπερβεί τις πιθανότητες που κατά πολύ στρέφονταν εναντίον της ιταλικής ομάδας. Δεν του έφταναν οι αμυντικές προσαρμογές της ΑΕΚ, η απουσία του Αντουάν Ριγκοντό λόγω τραυματισμού συνόδευε το περιτύλιγμα μίας συνθήκης που ούτε ο δαιμόνιος Σέρβος ανέμενε να βρει στο διάβα του. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έστειλε τον Νίκο Χατζή πάνω του στο δεύτερο ημίχρονο με αποτέλεσμα ο επιθετικός πόλος του Έτορε Μεσίνα να εξασθενίσει.

Προς υπενθύμιση της ορθής ροής των πραγμάτων, ο Θοδωρής Παπαλούκας ήταν ο δεύτερος Έλληνας που βάλθηκε να χαλάσει ελληνικό γλέντι σε μία αναμέτρηση που ο κορυφαίος αθλητής της διοργάνωσης αποδοκιμάστηκε έντονα στο ΟΑΚΑ στον ημιτελικό μεταξύ Παναθηναϊκού και ΤΣΣΚΑ Μόσχας για το βαρύτιμο τρόπαιο το 2007.

Η αρχή του νήματος μας κατευθύνει στον Νίκο Οικονόμου στην πρώτη – και μοναδική – χρονιά του στην Κίντερ, στάθηκε απέναντι σε ολάκερο τον ελληνισμό, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα με απόλυτο επαγγελματισμό ζύγισε το... αζύγιστο. Όσο να ‘ναι, οκτώ χρόνια κόσμησε την φανέλα του Παναθηναϊκού, η κόντρα της πόλης μέσα του δεν ξεθώριασε ποτέ και μηχανικά λειτούργησε σαν διπλός πράκτορας.

Μπορεί και στον γυρισμό, με το 83- 76 να ακούγεται σε κάποιο ραδιόφωνο την ώρα που οι παλμοί πέφτουν, να ψιθύρισε στην ασφάλεια του αυτοκινήτου του και στην απομόνωση των κλειστών τζαμιών «Ναι ρε ΑΕΚ».

Κάπου έπρεπε να δοθεί ο τίτλος του πολυτιμότερου παίκτη του τελικού για μία ομάδα που αψηφούσε τους θεσμούς και δημιουργούσε δικούς της. Εμποτισμένη με πειθαρχία, καθαρό μυαλό και τρομερή ποιότητα οι ιθύνοντες το έριξαν στα ζάρια. Δάφνες δέχθηκε ο Άντονι Μπούι, ο οποίος σημείωσε 15 πόντους και παράλληλα των3 ασίστ είχε αφήσει τον Μεσίνα να αναρωτιέται ποιον να επιστρατεύσει στην αποστολή αυτοκτονίας. Εκείνη τη μέρα πολλοί Ιταλοί έφυγαν από το γήπεδο κατσουφιασμένοι και αμέτρητοι πέταξαν το τηλεχειριστήριο με οργή στο πάτωμα ως αντίδραση στην κακοτυχία τους: όλοι σκέφτηκαν το ίδιο αναστενάζοντας στις τρεις μοίρες. Πάνω μας έπεσε ο ριμαδιασμένος θαυματουργός της Ζάλγκιρις στον δρόμο για την κορυφή;



Ήταν γραφτό ποτέ να μην χτιστεί το γήπεδο που ζητούσε το Περιστέρι από τον Παύλο για τον Άγγελο Κορωνιό και για καλή τύχη της ΑΕΚ… ο πολυμήχανος γκαρντ διέθετε ζεστές χούφτες. Εξάλλου, όταν κατέβαζε χειρόφρενο από τα 9 μέτρα και βομβάρδιζε ασύστολα από την περιφέρεια… τον περνούσαν για ανωμαλία του συστήματος. Εκ των πρωταγωνιστών της αναμέτρησης σημείωσε 11 πόντους με 3/5 τρίποντα, πρόσφερε τον δικό του ξεχωριστό ιδρώτα σε όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ αυτό.

Και για να εξηγήσουμε περαιτέρω σχετικά με το γήπεδο: Η ηγετική μορφή της παντοκρατορίας του «τριφυλλιού» καψουρευόταν τον Κορωνιό χρόνια για την αλήτικη μπασκετική του περσόνα, έφερνε λίγο σε Ντράζεν και τον ονειρευόταν στα πράσινα σε μία εποχή που οι παίκτες-σύμβολα δεν το κουνούσαν ρούπι. Έτσι, το Περιστέρι σε μία πρωτόγνωρη απαίτηση για τα δεδομένα της μεταγραφικής αγοράς θέλησαν ως αντάλλαγμα ένα νέο κλειστό γυμναστήριο… τόση αξία είχε ο Κορωνιός!

Επιτέλους, η δικαίωση στεκόταν έξω από την πόρτα του!

Ατάραχος όπως το συνηθίσαμε στην καριέρα του, πράος και κυνικός με τη μπάλα στα χέρια του. Ο Μιχάλης Κακιούζης γεννήθηκε για τα δύσκολα και γεννημένος για την νίκη. Οι 11 πόντοι που έγραψε η προσωπική του στατιστική μοιάζουν λιγοστοί μπροστά στην αμέτρητη συνεισφορά του στο παρκέ.

Φυσικά, το επιδόρπιο σερβίρεται στο τέλος και ο Νίκος Χατζής στην Λοζάνη είχε σουτ γλυκό… σαν τούρτα! Οι φωνές του κόσμου ακουγόντουσαν μέχρι τα αποδυτήρια της ένωσης, την προετοίμαζε για το πανηγύρι που θα ακολουθούσε, μολονότι ουδείς αψήφησε τις ρητές εντολές του Ίβκοβιτς ενόψει Μπολόνιας. Συγκέντρωση και πειθαρχία. Στοιχεία που προσωποποιήθηκαν στην εμφάνιση του Καλαματιανού γκαρντ, ο οποίος με το ρολόι να σφίγγει τους συμπαίκτες του, την επίθεση ενίοτε να κολλάει και τα ερωτήματα να αυξάνονται… έβγαζε λαγό από το μανίκι του. Αδικήθηκε, αδικήθηκε δεόντως από τον φίλαθλο κόσμο και ατύχησε στην πιο παραγωγική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας να ανταμώσει με ημίθεους. Ανήκει και αυτός μαζί με τους υπόλοιπους, απλώς αργοπόρησε η αναγνώριση.



Υποκλινόμενος στους παίκτες του, ο μαθητής του Ράνκο Ζέραβιτσα τόνιζε περήφανα «οι παίκτες μου έγιναν μάγκες μέσα στο γήπεδο»!

Ακόμα και αν πέταξε υπό την συνοδεία των αγαπημένων του περιστεριών τον Σεπτέμβριο, οι επιτυχίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς μένουν μαζί μας σαν αρχαίες σοφές περγαμηνές και μας οδηγούν στα σκοτεινά τούνελ. Αναμορφωτής με τα όλα, ουδείς στην πλατεία ξέχασε το παρκέ που έτρεμε στο κλειστός της Αρτάκης, γιγάντωσε τον ΠΑΟΚ και σήκωσε ανάχωμα στους νόμους του "Παλέ", κατέβηκε στον Πειραιά δις: την πρώτη οδήγησε τον λαβωμένο Ολυμπιακό που κουβάλαγε στο σώμα του σαν τατουάζ τις αποτυχίες στα Final 4, στην απογείωση της Ρώμης και οι δαίμονες ξορκίστηκαν στους καπνούς από το πούρο που άναψε ο θεοπάλαβος Παναγιώτης Φασούλας πριν ηχήσει η κόρνα της λήξης. Και την δεύτερη; Πιστέψτε με, ο Έτορε Μεσίνα έχει να διηγηθεί ιστορίες αντάξιες με εκείνες με πρωταγωνιστή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Στην αυτοβιογραφία του ελπίζω να έχουμε περισσότερες ζουμερές λεπτομέρειες πίσω από μία φράση που σταδιακά πήρε διαστάσεις μύθου. Ο “Ξανθός” δήλωνε εκκωφαντικά ενοχλημένος από τις κατακτήσεις του Ντόυντα... πως «κέρδιζε με τις ομάδες του Ιωαννίδη».

Και αν κάποτε "έκοψε" τον Νίκο Γκάλη… το έγκλημα παραγράφτηκε!

Το Καλλιμάρμαρο δεν φιλοξενούσε πλέον Ευρωπαϊκούς τελικούς, όμως στην ατμόσφαιρα επικρατούσε η μυρωδιά από τις ιδρωμένες κάλτσες, οι φανέλες που κόλλαγαν στα κορμιά των Τρόντζου, Ζούπα, Χρηστέας, Βασιλειάδη, Λαρεντζάκη, Τσάβα. Και ο Αμερικανός ήταν εκεί, να ζήσει έστω και από την κερκίδα τους σπόρους που φύτεψε να ανθίζουν σε νέες πολιτείες. Η ΑΕΚ που μετατράπηκε σε πραγματική Βασίλισσα και επέβαλε την τάξη στην κρύα Λοζάνη, έπειτα από την ήττα στην Βαρκελώνη δύο χρόνια νωρίτερα, που έριξε αυλαία στο πολυδιαφημισμένο έργο του "Ξανθού" σε Final 4 . Με την κούπα ανά χείρας ο Νίκος Χατζής έτρεξε προς την εξέδρα με τα χειροκροτήματα να ηχούν παντού, το βαρύτιμο τρόπαιο γνώριζε τον προορισμό του… άλλωστε τα 32 χρόνια που πέρασαν δεν έκοψε τον δεσμό τους. Σεβασμός στους πρωτοπόρους, στους ευεργέτες… σε εκείνους που έπιασαν το φτυάρι και άνοιξαν τον δρόμο για τους επόμενους. Ο Χατζής απέδωσε σεμνά το τρόπαιο στον αείμνηστο Γιώργο Αμερικάνο και για ελάχιστες στιγμές μεταφερθήκαμε εκεί που το πρώτο παράσημο ράφτηκε στην γαλανόλευκη στολή!

ΑΕΚ (Ίβκοβιτς): Χάνσελ (1ριμπ., 3λ.), Ο' Σάλιβαν (0/1δίπ., 1ριμπ., 1ασ., 1κλ., 1λ.), Χατζής 16 (2/4δίπ., 2/3τρ., 6/7β., 2ασ., 1ριμπ., 1κλ.), Κορωνιός 11 (1/1δίπ., 3/5τρ., 3ασ., 2ριμπ., 2κλ., 1λ.), Ντικούδης 7 (3/4δίπ., 1/2β., 1λ.), Τσακαλίδης 7 (2/3δίπ., 3/5β., 2ριμπ., 1κλ., 3λ.), Μιούρσεπ 15 (5/9δίπ., 0/2τρ., 5/8β., 6ριμπ., 1ασ., 1κλ. 2λ.), Μπόουι 15 (5/5δίπ., 1/2τρ., 2/3β., 4ριμπ., 3ασ., 1κλ., 2λ.), Κακιούζης 12 (4/6δίπ., 1/1τρ., 1/2β., 3ασ., 2ριμπ., 3κλ., 2λ.)

Κίντερ Μπολόνια (Μεσίνα): Ντανίλοβιτς 18 (5/8δίπ., 1/3τρ., 5/5β., 4ασ., 1ριμπ., 1κλ., 6λ.), Άμπιο 16 (4/6δίπ., 2/3τρ., 2/3β., 3ριμπ., 3ασ., 1κλ., 5λ.), Οικονόμου 16 (4/4δίπ., 1/2τρ., 5/6β., 3ριμπ., 1κλ., 1λ.), Στομπέργκας 13 (2/6δίπ., 2/4τρ., 3/5β., 1ριμπ., 2ασ., 3κλ., 4λ.), Φροζίνι 2 (1/3δίπ., 3ριμπ., 1ασ., 2κλ.), Άντερσεν 2 (1/1δίπ., 3ριμπ., 1κλ., 2λ.)

Η πορεία της ΑΕΚ προς το τρόπαιο


Α’ Φάση: Χόνκα 88-51, 76-64
Τσερνομόρε 103-75, 103-81
Χάποελ Ιερ. 69-53, 82-77
Σαρλερουά 83-63, 62-80
Σαράτοφ 83-59, 78-60

Β’ Φάση: Πολζέλα 68-44, 86-51

Γ’ Φάση: Ταουγκρές 85-65, 71-67

Προημιτελικά: Ηρακλής 84-73, 70-73

Ημιτελικά: Ζαντάρ 82-67, 70-75

Τελικός: Κίντερ 83-76