Βιτσέντζο Παπαρέλι: Ο θάνατος ενός αθώου που έθρεψε το μίσος στο Λάτσιο-Ρόμα

Ένας αγώνας, ένα ντέρμπι μίσους, δυο αιώνιοι αντίπαλοι... Η Λάτσιο θα φιλοξενήσει τη Ρόμα για την 27η αγωνιστική του ιταλικού πρωταθλήματος, αλλά εμείς θα σταθούμε σε μια ιστορία όχι τόσο γνωστή, αλλά αρκετά δυσάρεστη. Πως ξεκίνησε αυτή η έχθρα ανάμεσα στις δυο ομάδες; Πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να πιάσουμε την ιστορία από την αρχή, όταν ένας οπαδός της Λάτσιο πήγε στο γήπεδο να δει την ομάδα του και δυστυχώς δεν βγήκε ποτέ από αυτό ζωντανός... Μέχρι τότε, η κόντρα των δύο ομάδων δεν ήταν, πάντως, όπως την ξέρουμε τώρα. Για πολιτικά θέματα υπήρχε η κόντρα, αφού οι οπαδοί της Λάτσιο έχουν ακροδεξιές απόψεις και αυτοί της Ρόμα, ακροαριστερές.

Ήταν λοιπόν, 28 Οκτωβρίου του 1979 όταν ο Βιτσέντζο Παπαρέλι πήγε μαζί με την σύζυγό του στο Ολίμπικο να δουν το Ρόμα-Λάτσιο. Όλα κυλούσαν ομαλά στο ματς, τίποτα δεν μαρτυρούσε αυτό που θα γινόταν στην συνέχεια. Η αρχή έγινε όταν οι οπαδοί της Λάτσιο κρέμασαν ορισμένα... σκληρά πανό, που κορόιδευαν έναν πιτσιρίκο της Ρόμα που είχε πάθει χιαστό, ενώ έκαναν αναφορές και για το... Άουσβιτς. Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις και κάπου εκεί, αρχίζει η δυσάρεστη ιστορία μας... Ξαφνικά ενώ ο Παπαρέλι έτρωγε ένα σάντουιτς με ομελέτα, μια ναυτική φωτοβολίδα πετάχτηκε από τους οργανωμένους οπαδούς της Ρόμα και του καρφώθηκε στο μάτι. Η γυναίκα του προσπάθησε να του το τραβήξει, ωστόσο στην προσπάθειά της κάηκε στο χέρι καθώς αυτή η φωτοβολίδα ήταν ακόμα αναμμένη και μέσα στο... πρόσωπό του! Ο γιατρός που έσπευσε να βοηθήσει τον άτυχο άντρα ανέφερε ότι τέτοιον σοκαριστικό τραυματισμό δεν είχε δει ούτε στον πόλεμο, με τον Παπαρέλι να αφήνει στις κερκίδες την τελευταία του πνοή.



Την επόμενη μέρα όλες οι εφημερίδες είχαν για πρωτοσέλιδο μια φωτογραφία που τραβήχτηκε λίγους μήνες νωρίτερα, η οποία απεικόνιζε τον Παπαρέλι σε ένα εστιατόριο με τη γυναίκα του, ενώ μόνο η εφημερίδα Il Tempo δημοσίευσε τη σοκαριστική φωτογραφία του, με τον ίδιο να είναι ξαπλωμένος στο έδαφος με ματωμένο πρόσωπο και χωρίς μάτι! Ο Βιτσέντζο Παπαρέλι ήταν ο δεύτερος άνθρωπος που έχασε τη ζωή του σε γήπεδο της Ιταλίας μέχρι τότε. Ο πρώτος ήταν ένας οπαδός της Σαλερνιτάνα που πέθανε το 1963 μετά από καβγά που ξέσπασε στις εξέδρες με οπαδούς της Ποτέντσα. Όταν πέθανε ο Παπαρέλι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, ο πρώτος που πήγε εκεί ήταν ο Φράνκο Καράρο, άλλοτε πρόεδρος της Μίλαν, δήμαρχος της Ρώμης, πρόεδρος της ιταλικής Ομοσπονδίας και πρόεδρος της ιταλικής Ολυμπιακής επιτροπής. Ο αδερφός του άτυχου άνδρα μόλις άκουσε στο ραδιόφωνο τα άσχημα νέα ένιωσε ένοχος καθώς εκείνη την ημέρα του είχε δανείσει το εισιτήριό του και σκέφτηκε ότι έπρεπε να είναι εκείνος στη θέση του αντί για τον Παπαρέλι.



Μετά τον θάνατο του Παπαρέλι, ο αρχηγός της Λάτσιο, Τζουζέπε Γουίλσον τηλεφώνησε στην σύζυγό του για να της εκφράσει τα συλλυπητήρια του. Ο δήμαρχος της Ρώμης επίσης προσφέρθηκε να πληρώσει όλα τα έξοδα της κηδείας και έθεσε μάλιστα μια κοινωνική λειτουργό στη διάθεση της οικογένειας. Ο Λαϊονέλο Μανφρεντόνια επίσης πήγε στο σπίτι του Παπαρέλι και έδωσε στον μικρότερο γιό του μια φανέλα με το νούμερο πέντε. Στην κηδεία του άτυχου άνδρα ήταν όλη η ομάδα της Λάτσιο, ο προπονητής καθώς και ο πρόεδρος. Αντίθετα, κανένας παίκτης από τη Ρόμα δεν πήγε, αλλά είχαν στείλει τους παίκτες της Primavera στη θέση τους.



Χιλιάδες άνθρωποι είχαν πάει στην κηδεία και για εκείνη την ημέρα κηρύχθηκε πένθος στην πόλη. Το ίδρυμα Luciano Re Cecconi δώρισε ένα εκατ. στην οικογένεια του Ιταλού για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Το περιφερειακό συμβούλιο του Λάτσιο επιπλέον διέθεσε το ποσό των 5 εκατ. ως ένδειξη αλληλεγγύης. Ο αδερφός του Παπαρέλι πρότεινε έναν μεικτό αγώνα Λάτσιο-Ρόμα, δηλαδή με ανάμεικτους παίκτες των λατσιάλι και των Ρωμαίων, αλλά τελικά αυτό δε συνέβη ποτέ. Στην συνέχεια έγινε αρκετή συζήτηση για το τι μπορεί να γίνει και τι μέτρα χρειάζεται να παρθούν ώστε να μη γίνει ξανά κάτι ανάλογο. Στην αρχή απαγορευόταν στα γήπεδα κάθε αιχμηρό αντικείμενο και τόνιζαν στους οπαδούς πως άμα ήθελαν να... πικάρουν τον αντίπαλο έχουν μόνο τη φωνή τους.

Πέρασαν λίγες μήνες για να πιαστεί τελικά ο δολοφόνος του Βιτσέντζο Παπαρέλι. Ήταν ένας 18χρονος ο Τζιοβάνι Φιορίγιο. Αμέσως μετά από αυτό το σκηνικό, ο Φιορίγιο έφυγε, εξαφάνισε τα ίχνη του και κρύφτηκε για αρκετό καιρό. Κάποιος έλεγε ότι τον είχαν δει στην Πεσκάρα, άλλος έλεγε στην Μπρεσια, κάποιος άλλος στην Φροζινόνε να ζητάει οδηγίες για το που μπορεί να αγοράσει τσιγάρα. Μετά από 14 μήνες παραδόθηκε. Το 1987 καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Έξι χρόνια και 10 μήνες για τον Φιορίγιο, 4 χρόνια και 6 μήνες για τους άλλους δυο συνεργούς που τον είχαν βοηθήσει να βάλει μέσα στο γήπεδο τη ναυτική φωτοβολίδα. Ο 18χρονος μάλιστα είχε τηλεφωνήσει και στον αδερφό του Παπαρέλι πριν παραδοθεί και ζητούσε συγγνώμη λέγοντας πως δεν ήθελε να σκοτώσει τον άτυχο 33χρονο.

Ο Τζιοβάνι Φιορίγιο πέθανε στις 24 Μαρτίου το 1993 σε ηλικία 33 ετών, χωρίς να έχει γίνει ξεκάθαρος ο λόγος. Άλλοι λένε από υπερβολική δόση, άλλοι λένε από μια αρρώστια. Ο αδερφός του Παπαρέλι τον είχε συγχωρέσει, όπως και η γυναίκα του και τα παιδιά του... Ο Φιορίγιο είχε παραχωρήσει συνέντευξη σε μια εφημερίδα και εξιστορούσε όλα όσα συνέβησαν σε εκείνον τον μοιραίο αγώνα.



«Βρήκα την πρώτη φωτοβολίδα και την άναψα αλλά αναγκάστηκα να την ταρακουνήσω γιατί δεν άναβε. Κάπως έτσι ξέφυγε από τον έλεγχο μου γιατί ήταν πρώτη φορά που την χρησιμοποιούσα. Όταν έμαθα για τον θάνατο του οπαδού της Λάτσιο από τα μεγάφωνα έμεινα στη θέση μου για να δω τον αγώνα. Ήλπιζα ότι δεν το είχα προκαλέσει εγώ. Προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου όμως παρατήρησα ότι με κοιτούσαν και άρχισα να ανησυχώ. Μόλις άνοιξαν οι πύλες του γηπέδου κατάφερα να φύγω στα κρυφά», αναφέρει αρχικά και συνεχίζει αρνούμενος ότι κάποιος τον βοήθησε να αποδράσει.

«Όχι είμαι άτυχος. Έπρεπε να δουλεύω μεροκάματα για να συντηρώ τον εαυτό μου. Έπλενα πιάτα, δούλεψα ως υδραυλικός, μηχανικός. Αποφάσισα να βάλω ένα τέλος. Σε είκοσι ημέρες, σε έναν μήνα το πολύ είπα θα παραδοθώ, θα επιστρέψω στην Ιταλία και θα αντιμετωπίσω τη δίκη. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι. Έχω ήδη επικοινωνήσει με τους δικηγόρους μου».


Όταν αποφυλακίστηκε ο Φιορίγιο δεν φάνηκε να έβαλε μυαλό, καθώς γύρισε άλλες δυο φορές στη φυλακή για κατοχή ναρκωτικών, τόσο χασίς όσο και ηρωίνης. Το 1990 μάλιστα και ενώ βρισκόταν έξω με εγγύηση συνελήφθη ξανά για ληστεία. Τελικά όπως αναφέραμε και νωρίτερα, τρία χρόνια αργότερα πέθανε στην ίδια ηλικία που δολοφόνησε πριν από λίγα χρόνια τον Βιτσέντζο Παπαρέλι. Ο γιος του άτυχου Ιταλού έδωσε μια συνέντευξη το 2014 λέγοντας πως με τα χρόνια ήρθε η συγχώρεση.

«Η συγχώρεση έφτασε με τα χρόνια. Καθώς ωριμάζεις, σκέφτεσαι ξανά σκέφτεσαι. Είμαι σίγουρος ότι δεν βγήκε εκείνη την ημέρα έξω για να σκοτώσει. Η ζωή μου καταστράφηκε, όπως και η δική του. Σίγουρα υπέφερε με όσα έκανε».