«Δεν ξέρω αν πρέπει να τον βάλω να παίξει ή να τον…»: Ο Ντάνι δεν έκανε καριέρα λόγω ομορφιάς!

Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων, η Σπόρτινγκ Λισαβόνας αποτελεί το τρίτο μέγεθος της Πορτογαλίας μετά τις Μπενφίκα και Πόρτο (ή Πόρτο και Μπενφίκα, αν προτιμάτε).

Ωστόσο και τα «λιοντάρια» έχουν να θυμούνται μεγάλες βραδιές και τίτλους, ενώ από τα σπλάχνα τους έχουν βγει και θρύλοι όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο αλλά και ο Λουίς Φίγκο.

Ο τελευταίος μάλιστα ανήκε σε μία δυνατή φουρνιά στα μέσα της δεκαετίας του ’90, από την οποία ξεπήδησαν και άλλοι ποδοσφαιριστές, όπως ο Νούνο Βαλέντε και ο Ντάνι.

Ο τελευταίος ίσως δεν σας λέει και πολλά σαν όνομα, όμως εκείνα τα χρόνια, αποτελούσε μεγάλη ελπίδα για το πορτογαλικό ποδόσφαιρο.

Ντάνι ντα Κρους Καρβάλιο το πλήρες όνομα του γεννηθέντα το 1976 μεσοεπιθετικού, ο οποίος κλείνει σήμερα τα 47 του. Ο παλαίμαχος πια ποδοσφαιριστής, πέρασε όλα του τα παιδικά και εφηβικά χρόνια στα τμήματα υποδομής της Σπόρτινγκ και έκανε το ντεμπούτο του το 1995.

Την ίδια χρονιά είχε κλέψει την παράσταση μετέχοντας και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων, με την Πορτογαλία του Νούνο Γκόμες, του Κιμ και φυσικά του Ντάνι να φτάνει μέχρι την 3η θέση του τουρνουά.



Ωστόσο, ο τότε προπονητής της Σπόρτινγκ, Κάρλος Κεϊρός, έβλεπε τον ταλαντούχο πιτσιρικά να κάνει... νερά.

Βλέπετε, ο νεολαίος Ντάνι ήταν... υπερβολικά όμορφος, όπως διαβάζει κανείς σε πορτογαλικά αφιερώματα. Οι νύχτες του ήταν γεμάτες από βραδινές εξόδους και ρομαντικές περιπέτειες, με αποτέλεσμα η προσοχή του να μην εστιάζεται όσο θα έπρεπε στο ποδόσφαιρο.

Κάπως έτσι, περιορίστηκε σε αριθμό συμμετοχών που μπορούν να καταμετρηθούν στα δάχτυλα των χεριών με τους πρωτευουσιάνους...

Τον Ιανουάριο του 1996 λοιπόν, η Γουέστ Χαμ κινήθηκε με απόλυτη μυστικότητα και εξασφάλισε τον δανεισμό του από τη Σπόρτινγκ.



«Κλειδώστε τις κόρες σας» έγραφαν τα αγγλικά ταμπλόιντ, αναφερόμενα στο εντυπωσιακό παρουσιαστικό του Ντάνι, με τον προπονητή των Λονδρέζων, Χάρι Ρέντναπ, να κάνει μία από τις πιο αλησμόνητες, όπως και να το δει, κανείς, δηλώσεις για μεταγραφή.

«Αρέσει στη γυναίκα μου. Είναι τόσο ωραίος που δεν ξέρω αν πρέπει να τον βάλω να παίξει ή να τον γ@@@ω» είχε πει ο πρώην προπονητής...

Στο ντεμπούτο του με τα «σφυριά», σκόραρε και τους έδωσε τη νίκη ενάντια στην Τότεναμ, με το ασυνήθιστο δίδυμο που έφτιαξε μαζί με τον... ασχημάντρα, Ίαν Ντάουι, να αποτελεί ένα από τα viral της εποχής. «Ο πεντάμορφος και το τέρας», θα διάβαζε κανείς στα σχετικά πρωτοσέλιδα.



Το ελπιδοφόρο ξεκίνημα όμως δεν είχε συνέχεια. Αρχικά, το νεαρό της ηλικίας του δεν βοήθησε. «Τις πρώτες εβδομάδες έκλαιγα κάθε μέρα.
Μιλούσα με τις ώρες στο τηλέφωνο με τους γονείς μου, δεν οδηγούσα, έμενα μακριά από το κέντρο» θα σχολίαζε, προτού βρει διέξοδο στο... μόντελινγκ. Ξαφνικά, ο μαζεμένος Πορτογάλος πιτσιρικάς βρισκόταν σε πρεμιέρες ταινιών όπως οι «Δώδεκα Πίθηκοι», μαζί με τον Μπραντ Πιτ και τον Μπρους Γουίλις. Είχε δε στη διάθεσή του μια Τζάγκουαρ με οδηγό 24 ώρες το 24ωρο, για να πηγαίνει όπου ήθελε...

Σταδιακά, η γκλαμουράτη νυχτερινή ζωή του Λονδίνου ξεμυάλισε τον Ντάνι, που περνούσε τα βράδια του στα κλαμπ της πρωτεύουσας, αναγκάζοντας σε μία περίπτωση τον Ρέντναπ να τον ψάξει μαγαζί-μαγαζί για να τον μαζέψει.



Σε μία μίνι προετοιμασία στην Ισπανία, ο Ντάνι ζήτησε άδεια για να αφήσει για ένα απόγευμα το ξενοδοχείο, ωστόσο δεν εμφανίστηκε για προπόνηση το επόμενο πρωί. «Η ώρα είχε πάει μία και μισή και ακόμα δεν τον είχαμε δει. Αράζαμε στην πισίνα όταν εμφανίστηκε ξαφνικά μία μαυρισμένη, αψεγάδιαστη φιγούρα, με γυαλί ηλίου, κανονικός σταρ του σινεμά. Δεν μπορούσε και δεν ήθελε να μου εξηγήσει. Όλοι ήξεραν πως είχε βρεθεί με μία, ίσως και δύο ή τρεις γυναίκες, όμως δεν μου έλεγε τίποτα», τα λόγια του Ρέντναπ.

Οι προειδοποιήσεις ήταν αρκετές αλλά ο Πορτογάλος ομορφάντρας δεν χαμπάριαζε. Σύντομα, έμεινε χωρίς ομάδα, με τον σπουδαίο τότε Άγιαξ να εμφανίζεται και να του δίνει πάτημα να σώσει την καριέρα του. Ήταν, άλλωστε, μόλις 20 ετών και διεθνής πλέον με την εθνική ομάδων των Ανδρών της Πορτογαλίας.

Στο πιο πειθαρχημένο περιβάλλον που διατηρούσε ο Λουίς Φαν Χάαλ, ο Ντάνι όντως κατάφερε να κάνει τα καλύτερά του χρόνια. Έμεινε στο Άμστερνταμ για μια τετραετία, μετρώντας συνολικά 17 γκολ και εννέα ασίστ σε 98 συμμετοχές. Στο τεράστιο 3-2 επί της Ατλέτικο Μαδρίτης για τα προημιτελικά του Champions League μάλιστα, το 1997, θα συνέβαλε στην πρόκριση με ένα καταπληκτικό γκολ στην παράταση.



Με τον Φαν Χάαλ όμως να αποχωρεί ήδη μετά από έναν χρόνο για την Μπαρτσελόνα, ο Πορτογάλος άρχισε να ξεστρατίζει σιγά σιγά. Κάτι οι νυχτερινές έξοδοι, κάτι μια σειρά από τραυματισμούς, το 2000 πήρε την απόφαση, στα 24 του, να επιστρέψει στην πατρίδα για χάρη της Μπενφίκα του Ζοσέ Μουρίνιο.

Το πιο οικείο περιβάλλον πίστευε πως θα του έκανε καλό, όμως ο Ντάνι είδε την έντονη εξωγηπεδική ζωή του να ξεφεύγει για μία ακόμη φορά. Οι απουσίες από τις προπονήσεις έδιναν και έπαιρναν, μέχρι οι άνθρωποι του συλλόγου να βαρεθούν τα καμώματά του και να τον απομακρύνουν μετά από πέντε συμμετοχές μέχρι τα μισά της σεζόν.

Τον Ιανουάριο του 2001, πήρε την τελευταία μεταγραφή της σύντομης καριέρας του, αποφασίζοντας να αποδεχτεί την πρόταση της Ατλέτικο Μαδρίτης – ομάδα που είχε πληγώσει μερικά χρόνια πριν με τον Άγιαξ. «Θες να μετατρέψεις το “Βιθέντε Καλντερόν” σε μπ@@@ο» ρώτησε έξαλλος ο Χεσούς Χιλ τον Πάουλο Φούτρε όταν εκείνος του προσέφερε τον Πορτογάλο. Παρ’ όλα αυτά, η μεταγραφή έγινε.



Στη Segunda Division τότε οι «ροχιμπλάνκος», με τον Ντάνι να πανηγυρίζει μετά από ενάμιση χρόνο και 60 συμμετοχές την άνοδο στα σαλόνια με την ομάδα της πρωτεύουσας, έχοντας συμπαίκτες όπως ο Χερμάν Μπούργος, ο Φερνάντο Κορέα, ο Χοσέ Μαρία Μοβίγια και ο νυν προπονητής της Σεβίλλης, Ντιέγκο Αλόνσο.

Η σεζόν 2002/03 τον βρήκε στη La Liga, όπου όμως θα μετρούσε μονάχα οκτώ συμμετοχές. Ο Λουίς Αραγονές ήθελε όπως και να 'χει να τον ξεφορτωθεί από τη στιγμή που εξασφαλίστηκε η επιστροφή στα σαλόνια. Άλλωστε και στη Μαδρίτη, ο Ντάνι δεν είχε ξεχάσει τα ξεπορτίσματα. Σε κάποια φάση, είχε εξοργίσει τόσο πολύ τον Φούτρε, που είχε εγγυηθεί γι’ αυτόν, που ανάγκασε τον τότε τεχνικό διευθυντή της Ατλέτικο να τον απειλήσει πως θα τον πυροβολήσει στο γόνατο εάν δεν συμμορφωνόταν.

Λίγο καιρό αργότερα, κόντεψε να πραγματοποιήσει την απειλή του. «Τον έφερα στο γραφείο, έβγαλα ένα πιστόλι και το κόλλησα στο γόνατό του. Τον ρωτούσα, ποιο ήθελε, το δεξί ή το αριστερό. Πρέπει οι φωνές μου να ακούστηκαν σε όλη τη Μαδρίτη, ο Ντάνι έκλαιγε και έλεγε πως θα μαζευτεί» τα λόγια του Φούτρε, που όμως δεν μπόρεσε να σταματήσει το αναπόφευκτο.



Το καλοκαίρι του 2003, αδυνατώντας να βρει ομάδα και δίχως ιδιαίτερη όρεξη για μπάλα, ο Ντάνι αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ήταν μόλις 27 ετών και μια καριέρα που υποσχόταν πολλά στο ξεκίνημά της, σταμάτησε σε μια ηλικία που για άλλους ποδοσφαιριστές είναι η χρυσή τους εποχή.

«Ο ποδοσφαιριστής που δεν εκανε καριέρα επειδή ήταν υπερβολικά όμορφος» διαβάζει κανείς για τον Ντάνι, που τα επόμενα χρόνια θα εργαζόταν στην πορτογαλική τηλεόραση. Κάτι που ίσως του ταιριάζει περισσότερο. «Το ποδόσφαιρο είναι ένας περίπλοκος κόσμος, οι άνθρωποι μερικές φορές πρέπει να πάρουν αποφάσεις για να προστατέψουν την ανθρώπινη πλευρά τους» θα έλεγε ο Πορτογάλος, που πιθανότατα έζησε σε μερικά βράδια στο Λονδίνο ή τη Μαδρίτη, όσα ζουν άλλοι σε μια ολόκληρη ζωή. Και ενδεχομένως δεν μετάνιωσε ποτέ για τίποτα...