Ο ουρανός των Αστούριας είναι πλέον πιο γαλανός…

Ήταν η 17η του Ιούνη το 2001. Το τοπίο «καταθλιπτικό», ο καιρός βροχερός. Ο «βούρκος» του «Mallorca Son Moix» περίμενε καρτερικά για να καταπιεί τη Ρεάλ Οβιεδο. Η νίκη της Μαγιόρκα με 4-2 ήταν η αρχή μιας καταιγίδας που θα κρατούσε για 24 χρόνια. Ήταν η ημέρα που ο ουρανός των Αστούριας χλόμιασε, σκοτείνιασε. Ο χρόνος πάγωσε, κυλούσε απελπιστικά αργά και η πορεία της επιστροφής ήταν επώδυνη. Με κυρίως άσχημες στιγμές και λιγότερο ευχάριστες. Βλέποντας στην άλλη μεριά της πόλης, τη μισητή αντίπαλο Σπόρτινγκ Χιχόν να αγωνίζεται στα σαλόνια για μερικά έτη. Την ώρα που οι ίδιοι βολόδερναν στις χαμηλότερες κατηγορίες.

Στην άκρη του πάγκου μετά το φινάλε του αγώνα που καταδίκασε την Οβιέδο, βρισκόταν καθιστός, απογοητευμένος, κλαμένος ο Σέρβος στράικερ της ομάδας, Βέλικο Παούνοβιτς. Ποιος να του το έλεγε πως μετά από αρκετά χρόνια θα έπαιρνε πίσω το αίμα του, ως προπονητής. Από το ναδίρ στο ζενίθ… Στο σπίτι του, στη γειτονιά της Γιανέρα, ο Καθόρλα έβλεπε σπίτι του βουρκωμένος παρέα με την οικογένειά του μια μαύρη στιγμή να εκτυλίσσεται. Ο ίδιος έπαιζε στις ακαδημίες της μεγάλης του αγάπης τότε, αλλά έμελε να αποχωρήσει λίγα χρόνια αργότερα…

?????? ???????? ????????????????? ???? ?????????? ?????? ?????? ???? ?????????????? ???? ???????????????.#OviedoSiempreDePrimera#HoyEsReal#RealOviedo ???? pic.twitter.com/Qkw9sugFsE

— Real Oviedo (@RealOviedo) June 21, 2025

Ο Σάντι Καθόρλα είχε δώσει μια υπόσχεση. Μια υπόσχεση στην ομάδα που τον ανέδειξε, στον κόσμο της, αλλά και στον εαυτό του. Να την ανεβάσει στα μεγάλα σαλόνια. Και πραγματοποίησε την υπόσχεσή του στα 40 του χρόνια. Παίζοντας σχεδόν αφιλοκερδώς τη βοήθησε να προβιβαστεί στην πρώτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Άραγε πώς να ένιωσε όταν αυτό επετεύχθη; Μα θα μπορούσε να νιώσει κάτι άλλο πέρα από ευτυχία;

«Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Στα 40 μου χρόνια, νομίζω ότι αυτό ήταν το πιο όμορφο που έχω ζήσει. Είχα την τύχη να ζήσω σπουδαία πράγματα, να παίξω στην Εθνική Ισπανίας, σε σπουδαίους συλλόγους, να κατακτήσω τίτλους. Αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό. Το συναίσθημά μου για αυτό τον σύλλογο είναι μοναδικό. Από 9 ετών παίζω στην ακαδημία του, εδώ μεγάλωσα, εδώ είναι οι φίλοι και η οικογένειά μου. Θα είμαι Οβιεδίστας για όλη μου τη ζωή. Και αυτό κάνει τη στιγμή ακόμα πιο ξεχωριστή. Το είπα και στους συμπαίκτες μου μετά τον αγώνα: τους ευχαριστώ που με βοήθησαν να ζήσω αυτή τη μοναδική στιγμή. Τώρα το μόνο που μένει είναι να το χαρούμε».

Ένα συναίσθημα μοναδικό, μα πριν φτάσει στην απόλυτη ευτυχία, ο θρύλος της Ρεάλ Οβιέδο πέρασε δύσκολα. Πολύ δύσκολα που τα άφησε όλα πίσω και έκανε ένα όνειρό του πραγματικότητα. Δίδαξε πως στη ζωή όλα είναι εφικτά, ακόμα κι όταν νιώθεις πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Έδειξε σε όλους ότι τα όνειρα είναι για να πραγματοποιούνται, όχι για να μένουν απλά όνειρα. Ωστόσο, μαζί με τον Καθόρλα, το ίδιο δύσκολα περνούσε και η Οβιέδο, η οποία βούλιαζε όλο και περισσότερο. Είχε πέσει στην 4η κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, είχαν κηρύξει πτώχευση και ήταν στα όρια της διάλυσης. Για να σωθεί ο μόνος τρόπος ήταν να αγοράσουν τις μετοχές οι οπαδοί, όπως και έγινε. Δεν στήριξε την ομάδα μόνο ο κόσμος της, αφού αγόρασαν μετοχές άνθρωποι από 41 διαφορετικές χώρες, ενώ και η Ρεάλ Μαδρίτης προσέφερε 100 χιλιάδες ευρώ για να βοηθήσει τον σύλλογο. Φυσικά, ο Σάντι ήταν ανάμεσα σε αυτούς που προσέφερε την περιουσία του για να βγει από το αδιέξοδο η ομάδα της καρδιάς του.



Πάμε πίσω, στο 2013, όπου ο Καθόρλα αγωνιζόταν στην Άρσεναλ και σε ένα παιχνίδι με την εθνική Ισπανίας τραυματίστηκε σοβαρά στον αστράγαλό του. Δυο χρόνια μετά πέρασε την πόρτα του χειρουργείου καθώς υπέστη ρήξη χιαστού, ενώ τα προβλήματα με τον αστράγαλό του συνεχίζονταν. Οι γιατροί του έκοψαν κάθε ελπίδα για να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο, αλλά εκείνος ήξερε πως έκαναν λάθος. Και το απέδειξε.

«Εάν μπορέσεις και περπατήσεις με το γιο σου στον κήπο, να είσαι ικανοποιημένος», του είχαν πει. Ένα χρόνο μετά τραυματίστηκε στον τένοντα στην πελματιαία περιοχή. Αρχικά η διάγνωση ήταν τρεις εβδομάδες απουσίας, αλλά το τραύμα άνοιγε συνεχώς και μέσα σε ένα χρόνο έκανε επέμβαση οκτώ φορές!

«Συνέχιζα να παίζω, μου έλεγαν ότι είμαι καλά. Το πρόβλημα δεν είχε επουλωθεί, οι πληγές άνοιγαν ξανά, ή μολύνονταν ξανά». Μετά από αυτή την απίστευτη ταλαιπωρία, ο Καθόρλα αποφάσισε να πάει στη Βιτόρια και στον γιατρό Μικέλ Σάντσεθ. «Είδε ότι είχε τρομερή μόλυνση, ότι είχε πάθει ζημιά στα οστά. Οι μολύνσεις είχαν φάει μέρος του Αχίλλειου τένοντα. Μου έλειπαν οκτώ εκατοστά!», ανέφερε ο 40χρονος για την πρώτη προσπάθεια του χειρουργείου του.

Λίγο αργότερα η επέμβαση ολοκληρώθηκε και ο Σάντι Καθόρλα ξεκίνησε την αποθεραπεία του. Στιγμή ωστόσο όπως παραδέχεται και ο ίδιος δεν απογοητεύτηκε και δεν τα παράτησε. Είχε πίστη στον εαυτό του, ίσως και λίγη… τρέλα, αφού δεν άκουσε κανέναν γιατρό και έγινε καλά.

Πριν από δυο χρόνια, αποφάσισε να γυρίσει στην Ρεάλ Οβιέδο, εκεί όπου ζήτησε να έχει τον χαμηλότερο μισθό στην ομάδα και της υποσχέθηκε να την ανεβάσει. Πήρε τον μικρότερο δυνατό μισθό στη La Liga 2, ενώ το 10% από τις πωλήσεις των φανελών του το προσφέρει για την ενίσχυση της ακαδημίας.

«Η γυναίκα μου μου είπε να μην πάρω ούτε ένα ευρώ από την Οβιέδο, να μην τολμήσω να το κάνω. Να επιστρέψω μόνο και μόνο επειδή την αγαπάω», είχε δηλώσει ο ρομαντικός Σάντι. Το παιδί που δεν είχε παίξει ποτέ στην πρώτη ομάδα και ήταν μόνο ένα ball boy. Αυτός ο τύπος που άφησε τα πετροδόλαρα και αποφάσισε να μην αποσυρθεί σε κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής, βάζοντας εκατομμύρια ευρώ στους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του, να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να σβήσει τις άσχημες παιδικές αναμνήσεις της 17ης Ιουνίου του 2001.



Η πρώτη απόπειρα ήταν ανεπιτυχής, αφού η Εσπανιόλ λύγισε την Οβιέδο στους τελικούς. Δεν μάσησε, δεν τα παράτησε. Έπρεπε να φανεί κύριος του λόγου του, να εκπληρώσει την μεγαλύτερη υπόσχεση της ζωής του. Το έκανε εμφατικά. Σκοράροντας το καθοριστικό γκολ στα ημιτελικά κόντρα στην Αλμερία, που έφερε τη Ρεάλ στον τελικό. Στο δεύτερο ματς, ήταν αυτός που δεν «κώλωσε». Παρότι η ομάδα του βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο και με δύο γκολ πίσω στο συνολικό σκορ, βγήκε μπροστά. Τον έβλεπες πώς μαχόταν, πώς έμπαινε στις φάσεις, πόσο το ήθελε. Την ώρα που τα πόδια των συμπαικτών του είχαν κοπεί από το άγχος, ο ίδιος προσπαθούσε να τους τραβήξει από το χέρι.

Αφού δεν αγωνίστηκε λόγω προβλήματος στον πρώτο τελικό, δεν θα έχανε και το δεύτερο. Σκόραρε με πέναλτι, έγραψε το 1-1 και το γκολ στο «Κάρλος Ταρτιέρε» από 30 χιλιάδες οπαδούς ακούστηκε ως την… άλλη πλευρά της πόλης, εκεί όπου ο κόσμος της Χιχόν παρακαλούσε για άλλη μια αποτυχία της μισητής αντιπάλου. Ήταν γραφτό όμως να γίνει. Όταν βγήκε αλλαγή, στο 72o λεπτό, γνώρισε μυθική αποθέωση. Δεν κάθισε λεπτό στον πάγκο, ήταν μόνιμα όρθιος. Για να έρθει το 3-1 του Πορτίγιο στην παράταση και ο κοντορεβιθούλης μάγος να μπουκάρει στο χορτάρι, πανηγυρίζοντας σαν τρελός. Το σφύριγμα της λήξης ήταν το σφύριγμα της λύτρωσης, της εξιλέωσης... Ο κόσμος μπούκαρε στον αγωνιστικό χώρο, όλοι έτρεξαν πάνω στον δικό τους Σάντι για να πανηγυρίσουν αγκαλιά. Ο ίδιος, μετά το φινάλε πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδά με το πλήθος. Τι; Μα φυσικά τον ύμνο της αγαπημένης του ομάδας.

«Έχω κοπεί και το αίμα μου κυλά μπλε, από την ημέρα που ο πατέρας μου με πήγε στο Carlos Tartiere. Θα επιστρέψουμε στην Πρώτη Κατηγορία γιατί το αξίζει η ομάδα και οι οπαδοί. Θα επιστρέψουμε, θα επιστρέψουμε, θα φωνάζω ξανά το όνομά σου. Hala Oviedo, Real Oviedo, ο λαός σου δεν κρύφτηκε ποτέ.

Δεν μπορούμε να ζούμε έτσι, να βλέπουμε την ομάδα μας να υποφέρει. Σε κουβαλάμε στις καρδιές μας και είναι δύσκολο να σε βλέπουμε έτσι. Με πάθος, με… cojones. Βάλαμε τις καρδιές μας σε αυτό. Ονειρεύτηκα ότι ξαναγεννηθήκαμε. Είμαστε υπερήφανοι για τα χρώματά μας, για το χρώμα της παιδικής μου ηλικίας, για το χρώμα της ζωής μας, για το μπλε που μας είδε να μεγαλώνουμε»…

???????>???

“???? ????????? ???? ???????????????, ???????? ???? ?????????? ?????? ????????????????? ?????? ??????????????”#OviedoSiempreDePrimera#HoyEsReal#RealOviedo ???? pic.twitter.com/yu3Z3ZYuN2

— Real Oviedo (@RealOviedo) June 21, 2025

Ρεάλ Οβιέδο και Σάντι Καθόρλα βάδιζαν πάντοτε μαζί. Και στα καλά και στα άσχημα. Και έτσι έκαναν και τώρα. Όποτε έπεφτε ο ένας, έπεφτε και ο άλλος και ύστερα σήκωναν ξανά το κεφάλι τους και προχωρούσαν. Μια σχέση αγάπης, μια σχέση που δεν θα τελειώσει ποτέ… Μια ρομαντική αγάπη από αυτές που όσες δυσκολίες και να έρθουν δεν θα χαλάσουν για κανέναν και τίποτα. Η χθεσινή βραδιά μας θύμισε πως το ποδόσφαιρο είναι το πιο αγνό άθλημα και το πιο ρομαντικό σε ολόκληρο τον κόσμο! Γιατί όσο υπάρχουν τέτοιες ιστορίες, τίποτα δεν έχει σημασία…

Sorride il calcio: il Real Oviedo di Santi Cazorla torna nella massima serie a 25 anni di distanza dall'ultima volta. LaLiga ritrova una piazza storica e una delle tifoserie piu calde di Spagna. ??pic.twitter.com/VY6tBWCmRA

— Ricardo Rubio ???????? (@ricardorubio44) June 21, 2025