Το τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου ΔΕΝ είναι το χειρότερο χρονικό σημείο για να δεχτείς γκολ!

Είναι παρεξηγημένα τα ποδοσφαιρικά κλισέ. Μερικά απ' αυτά είναι αξιολάτρευτα. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια που, πέρα από χιλιοφορεμένα, πάνε κόντρα και στην (όποια) λογική.

Για παράδειγμα, όπως και να το κάνουμε, εάν υπάρχει ένα χρονικό σημείο σε μια αναμέτρηση που είναι το χειρότερο για να δεχτείς γκολ, τότε αυτό σίγουρα ΔΕΝ είναι το τελευταίο λεπτό του πρώτου ημίχρονου. Άποψη που, θέλοντας και μη, τείνει να εξελιχθεί σε… ποδοσφαιρικό θέσφατο. Και, δυστυχώς, υπαίτιοι γι' αυτό δεν άλλοι από -εκλεκτούς κατά τ' άλλα- δημοσιογράφους που σε σχετικές περιπτώσεις δεν ξεχνούν να υπογραμμίσουν το τι κακό βρήκε την εκάστοτε ομάδα που δέχτηκε το τέρμα.

Είναι όμως έτσι;

Δεν χρειάζεται να μπούμε σε κουραστικές στατιστικές αναλύσεις για το πότε ένα σύνολο έχει μεγαλύτερο περιθώριο αντίδρασης.

Απλή λογική: Είσαι ποδοσφαιριστής (αγωνίζεσαι και ως βασικός) και η ομάδα σου τρώει το γκολ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου. Μετά τι ακολουθεί; ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΕΤΑΡΤΟ στα αποδυτήρια, κατά το οποίο αφενός μπορεί να «καθαρίσει» το μυαλό σου (έχεις και κάποια λεπτά για τον εαυτό σου), αφετέρου -και πιο σημαντικό- ο προπονητής σου έχει την ευκαιρία να δώσει αναλυτικά τις απαραίτητες οδηγίες που πιθανώς να βοηθήσουν εσένα και τους συμπαίκτες σου να αντιδράσετε.

Με ήρεμο ή και με άγριο ύφος...



Μάλιστα, για να περάσουμε και στην αντεπίθεση, ίσως είναι και το καλύτερο (δεδομένου ότι δεν μπορείς να το αποφύγεις)!

Πόσο απίθανο είναι ένα γκολ στο 2', στο 15', στο 30' (και πάει λέγοντας) να «κόψει» τα πόδια των παικτών της ομάδας που το δέχεται και εν συνεχεία να ακολουθήσει καθίζηση (λαϊκιστί… κατηφόρα); Ενώ, αν σημειωθεί το τέρμα στο 45'+1', τότε και να θέλουν οι αντίπαλοι, λογικά δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν το όποιο μομέντουμ τους.

Κι αν όχι αυτό τότε ποιο (είναι το χειρότερο);

Πολλές οι πιθανές απαντήσεις. Θα αποφύγουμε την προφανή (στην τελευταία φάση του ματς), αλλά και άλλες 2-3 (που θα μπορούσαν να αναλυθούν στον επόμενο καφέ με την παρέα σας) και θα πάμε στη σωστή: Μα φυσικά το πρώτο λεπτό του δεύτερου ημιχρόνου!

Είσαι ο ίδιος παίκτης (συνεχίζεις βασικός) και ο κόουτς κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας δεν έχει επικεντρωθεί στο πώς θα πείσει τον Μπαλοτέλι να μην αποβληθεί στο δεύτερο μέρος, αλλά αντίθετα καταστρώνει ολόκληρο σχέδιο νίκης. Και ξαφνικά, βγαίνεις από τα αποδυτήρια και βλέπεις τα δίχτυα της εστίας σου να παραβιάζονται σχεδόν αμέσως μετά το σφύριγμα του διαιτητή. Όλες οι οδηγίες στον κάλαθο των αχρήστων, εκτός κι αν ο μάγκας ο προπονητής έχει προνοήσει και υπάρχει και κάνα Plan B. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το disadvantage είναι γερό και ο χρόνος αντίδρασης λιγοστεύει.

Λατρεμένα, λοιπόν, τα πάσης φύσεως κλισέ, αλλά καλό θα ήταν μερικά να αρχίσουν να εκλείπουν...

Υ.Γ.: Η κεντρική φωτογραφία είναι από το Λαμία-Ατρόμητος (2-2, 31/10), για την 8η αγωνιστική της αγαπημένης Super League 1. Η τελευταία, δηλαδή, αναμέτρηση της εγχώριας Λίγκας, στην οποία είχε σημειωθεί γκολ στο «χειρότερο χρονικό σημείο» (45'+1'). Μάλιστα, ήταν και αυτογκόλ (Κυριάκος Παπαδόπουλος), με το οποίο η Λαμία ισοφάρισε σε 1-1. Πόσο χειρότερο πια; Ε, οι Περιστεριώτες τα είπαν στα αποδυτήρια, βγήκαν στο δεύτερο μέρος και στο 58' ανέκτησαν το προβάδισμα. Η συνέχεια, βέβαια, γνωστή (αλλά δεν μας αφορά στην προκειμένη περίπτωση).