Μήπως να ανοίξει επιτέλους καμία θέση και για άλλες ομάδες στην Ευρωλίγκα;

Το 2004, ο γράφων ήταν έντεκα ετών και λίγους μήνες αφότου είχε δει την Εθνική να κατακτά το Euro, είχε πολύ συγκεκριμένες απορίες παρακολουθώντας Ευρωλίγκα.

Γιατί έπαιζε ο Ολυμπιακός στην κορυφαία μπασκετική διοργάνωση της Ευρώπης, ενώ την προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει μόλις στην 8η θέση της Α1 μπάσκετ. Ήταν η δύσκολη περίοδος πριν αναλάβουν τις τύχες του συλλόγου οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, με τους Πειραιώτες να κάνουν ρεκόρ 4-10 στον Α’ γύρο και να μένουν εκτός συνέχειας.

Εκ των πιο μελανών σημείων της χρονιάς εκείνης, η βαρύτερη ήττα στην ιστορία της ομάδας στην Ευρώπη –ίσως και εντός συνόρων- με 110-59 απέναντι στην Εφές Πίλσεν.

Στην παιδική και αθώα απορία λοιπόν, «μα γιατί παίζει ο Ολυμπιακός Euroleague, αφού δεν είναι τόσο καλός τώρα», η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Γιατί έχει συμβόλαιο».

Πιο σωστά, είχε πάρει wild card, όπως και η 4η ΑΕΚ και η... 11η Βιλερμπάν από τη Γαλλία. Τα πράγματα θα άλλαζαν άρδην τα επόμενα χρόνια, με την Ευρωλίγκα να εξελίσσεται ουσιαστικά σε κλειστή λίγκα, εσχάτως με 18 ομάδες – δώδεκα εκ των οποίων έχουν συμβόλαιο, με άλλες έξι να μπαίνουν μέ άλλους τρόπους.

Κι ενώ εννοείται πως το θέαμα είναι υψηλού επιπέδου στη μεγάλη πλειοψηφία των αγώνων της Euroleague, έρχεται η εν λόγω απορία, με τα μπόλικα παρακλάδια της: Μήπως έχει παραγίνει το θέμα με τα συμβόλαια;

Είναι δυνατόν να συμμετέχουν στο κορυφαίο ευρωπαϊκό τουρνουά ομάδες μονάχα από εννέα χώρες της Ευρώπης; Είναι δυνατόν να ανταγωνίζονται ετησίως οι ίδιες ομάδες, λες και δεν υπάρχουν άλλες σε ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο;

Η έννοια του αθλητικού ανταγωνισμού έχει καταργηθεί. Πέρυσι, στη Γερμανία, η Ουλμ κατέκτησε το πρωτάθλημα νικώντας στους τελικούς τη Βόννη. Ποιες ομάδες εκπροσωπούν την πρωταθλήτρια κόσμου στην Euroleague; Η Μπάγερν Μονάχου και η Άλμπα Βερολίνου!



Και δεν είναι μονάχα η Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια, στο Ισραήλ έχουν κατακτήσει τον τίτλο ομάδες όπως η Μακάμπι Χάιφα, η Χάποελ Ιερουσαλήμ, η Μακάμπι Ρισόν ΛεΖιόν και η Χάποελ Χολόν. Ποιος εκπροσωπεί μονίμως τη χώρα; Η Μακάμπι Τελ Αβίβ, που προφανώς και αποτελεί την ιστορικότερη ομάδα από το Ισραήλ, ωστόσο προφανώς δεν είναι κάθε χρόνο η καλύτερη.

Κι άλλα παραδείγματα βρίσκει κανείς, σε Ιταλία, σε Γαλλία, ακόμα και στη Λιθουανία το 2022, με τη Ζάλγκιρις να μην φτάνει καν στους τελικούς!
Πώς λογίζεσαι εκ των κορυφαίων της Ευρώπης, όταν δεν είσαι καν ο κορυφαίος στη χώρα σου; Συν τοις άλλοις, πιστεύει κανείς ότι ακόμα και άνοιγαν όλα τα συμβόλαια, ομάδες πως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Φενέρμπαχτσε και οι δύο «αιώνιοι» θα δυσκολεύονταν να εξασφαλίσουν τα εισιτήριά τους;

Προφανώς και δεν θα ήταν εύκολο να αλλάξει άρδην το φορμάτ και ξαφνικά να γίνει ανοιχτή διοργάνωση, αλλά μια αρχή θα ήταν να ανοίξουν 1-2 εισιτήρια και να δίνονται μέσω προκριματικών, όπως γινόταν και στο παρελθόν. Μοναδική όαση είναι το εισιτήριο του Eurocup, που φέτος θα πάει σε... Γαλλίδα Σταχτοπούτα, Παρί ή Μπουργκ!

Να δοθεί η ευκαιρία και σε άλλες ομάδες να κοντραριστούν απέναντι στους καλύτερους, να γεμίσουν το γήπεδό τους, να μπορούν να αποτελούν πιο ελκυστικό προορισμό για παίκτες και προπονητές.

Φανταστείτε μικρούς τελικούς στη Stoiximan Basket League, με την ομάδα που θα κατακτήσει την τρίτη θέση να έχει την ευκαιρία να ανταγωνιστεί για μια θέση ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Φενέρμπαχτσε. Αντ’ αυτού, εδώ και πολλά χρόνια, αποτελούν ματς γοήτρου...

Και μέσα σε όλα αυτά, έχουμε μία ομάδα από το εντελώς... ξεκάρφωτο Ντουμπάι να ετοιμάζεται για την είσοδό της σε Αδριατική λίγκα και Euroleague. Ναι, προφανώς το θέμα είναι οικονομικό, προφανώς υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που λαμβάνονται υπόψιν από τους ιθύνοντες της λίγκας, όμως μήπως να επιστρέψουμε σιγά σιγά και λίγο στα βασικά;

Γιατί αδυνατώ να πιστέψω πως δεν υπάρχουν καλύτερες ομάδες αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη από την Άλμπα Βερολίνου και τη Βιλερμπάν...