Για προσέξτε, παίζει ωραία μπάλα!

Της ΑΕΚ τα παλικάρια σουτάρουν και σπάνε τα δοκάρια. Μέχρι τώρα πετυχαίνουν τις δοκούς περισσότερες φορές από όσες στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα. Δεν παρακολουθώ πολύ στενά τα στατιστικά στοιχεία του Κώστα Γαλάνη. Φαντάζομαι όμως ότι συμφωνούν με όσα βλέπουν τα μάτια μας. Η ΑΕΚ φτιάχνει πολλές ευκαιρίες σε κάθε ματς. Μάλλον κομμάτι περισσότερες από εκείνες που φτιάχνουν οι αιώνιοι αντίπαλοί της.

Η αδυναμία των επιθετικών της να τις κάνουν γκολ είναι που την καθηλώνει στην τέταρτη θέση και με τόση διαφορά από τους προπορευόμενους. Ετσι είναι κρίμα κι άδικο να της φορτώνονται τόσα πολλά αγωνιστικά κουσούρια. Εδώ φταίει ο Μπάγεβιτς. Την έχει μετατρέψει σε «κέντρο διερχομένων». Τραβάει το σκοινί περισσότερο από όσο επιβάλλουν οι τραυματισμοί και οι τιμωρίες.

Οι τόσο συχνές αλλαγές στο βασικό σχήμα αλλά και στη διάταξη μέσα στο γήπεδο μπερδεύουν τους οπαδούς στην κερκίδα αλλά και τους παίκτες. Κάποτε επί Μπάγεβιτς ξέραμε τι θα δούμε. Τώρα ο κόουτς εμφανίζεται αναποφάσιστος και προβληματισμένος.

Το ένα δεν του αρέσει, το άλλο δεν τον ικανοποιεί. Η ΑΕΚ έχει πολλούς παίκτες στο ρόστερ, αλλά στον κόουτς λείπουν εκείνοι που αποτελούν σημείο αναφοράς. Να μας συγχωρεί η χάρη του, αλλά το φταίξιμο είναι κυρίως δικό του. Τέλη καλοκαιριού παράγγελνε παίκτες «με το κιλό» και τους έφερνε στους Θρακομακεδόνες. Ομως καμία από τις καθυστερημένες αφίξεις δεν του «γέμισε» το μάτι.

Εφαρμόζοντας το «φύγε εσύ, έλα εσύ» προβληματίζει ως και εκνευρίζει. Μέσα σε όλα αυτά ήρθαν και οι αποδοκιμασίες από μεγάλη μερίδα της «Ορίτζιναλ» για να «δέσει το γλυκό». Μπαρουτοκαπνισμένοι τεχνικοί λένε πως ομάδα που κάνει ευκαιρίες μην τη φοβάσαι. Κάποια στιγμή θα βρει τον δρόμο της. Κρίνοντας από το χθεσινό παιχνίδι, μπορεί να 'ναι κι έτσι.

Η ΑΕΚ της έδωσε και κατάλαβε της Λάρισας. Υποτίθεται πως η ΑΕΚ είναι ομάδα με καλή κυκλοφορία που σου λιγοστεύει τα περιθώρια να την «τρομάξεις». Να την «πατήσεις». Κι όμως χτες στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ «πάτησε» τη Λάρισα. Την κατατρόπωσε αγωνιστικά και δεν της άφησε κανένα περιθώριο να νομίσει ότι θα πάρει κάτι από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Εισέπραξε τρία και ήταν τυχερή που το σκορ δεν διπλασιάστηκε. Το γκολ του Ρομέου δημιούργησε προς στιγμήν την εντύπωση επανόδου στο ματς. Η εντύπωση διαλύθηκε γρήγορα με την ανατροπή και το πέναλτι. Η ΑΕΚ κυριάρχησε, δημιούργησε κι έχασε ευκαιρίες, τη σταμάτησαν πάλι τα δοκάρια.

Ποιος μπορεί να εγγυηθεί σε αυτή την ομάδα ηρεμία ώστε να συγκεντρωθεί στα αγωνιστικά καθήκοντά της; Η διοίκηση όχι. Δεν μπορεί να «βρεθεί» για να εξασφαλίσει μία εγγυητική για να τη βγάλει από τα αδιέξοδα. Ο Χατζηχρήστος, όχι. Τώρα θυμήθηκε το μίσος του για τον Μπάγεβιτς πιστεύοντας ότι, αν βάλει το χεράκι του ο Μπομπ Κοζώνης, θα του δώσει φύλλο πορείας...

Ετσι δεν φτιάχνονται ομάδες...