Ο Πλεσί και το Hummer της Παιανίας

Μια μετεγγραφή της τελευταίας στιγμής, είναι πιθανό να λύσει, έστω και διά της… πλαγίας οδού, ένα από τα χρόνια προβλήματα του Παναθηναϊκού. Ναι, πάλι γι’ αυτό στο κέντρο της άμυνας γίνεται κουβέντα. Και όχι άδικα. Ασφαλώς η προσθήκη του Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ είναι πολύ σημαντική για τους πράσινους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί πανάκεια.

Γράφει ο Σωτήρης Κωσταβάρας

Είναι σαφές πως για ακόμα μία μετεγγραφική περίοδο δεν αποκτήθηκε ο στόπερ που έχουν στο μυαλό τους οι υπεύθυνοι της ομάδας εδώ και… χρόνια. Ο Μπουμσόνγκ είναι «μανούλα» στο ένας εναντίον ενός, μπορεί να κάνει τη ζωή του κάθε κυνηγού δύσκολη στην προσπάθεια του να γυρίσει μέτωπο προς την εστία κολλώντας στην πλάτη του σαν βδέλλα, παραμένει ικανότατος στο ψηλό παιχνίδι, αλλά το «μυαλό» της οπισθοφυλακής, ο άνθρωπος που θα οργανώσει το παιχνίδι από πίσω και θα βγάλει σωστά τη μπάλα μπροστά εξακολουθεί να λείπει. Ο Γάλλος δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά. Άλλωστε, δεν του έχει ζητηθεί να την κάνει ποτέ μέχρι τώρα στην καριέρα του. Στα 31 του πλέον, δεν γίνεται να μάθει… νέα κόλπα. Είναι σα να προσπαθείς να «βαφτίσεις» ξανά, στα 30 του, τον Εντσο Μαρέσκα… Βίκτορ Βιτόλο και να απαιτείς απ’ αυτόν να κάνει τη «χαμαλοδουλειά» στην μεσαία γραμμή τρέχοντας δεξιά και αριστερά σαν τρελός. Το αποτέλεσμα θα είναι η αποπομπή του ως «αποτυχημένος».

Τα δείγματα γραφής του Μπουμσόνγκ και επί ελληνικού εδάφους δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αμφισβητήσεις. Με παρτνέρ τον Σεντρίκ Καντέ, ήταν ο πρώην ποδοσφαιριστής της Λιόν που πήγαινε συνήθως σε παίκτη για να μαρκάρει ακολουθώντας το ένστικτό του, ενώ όσες φορές επιχείρησε να φτιάξει παιχνίδι ήταν φανερό πως το έκανε με τεράστια δυσκολία.

Στο δια ταύτα τώρα. Δεν ξέρω αν ο Νίκος Νιόπλιας ήθελε να έχει μία ακόμα λύση στους ανασταλτικούς χαφ πλην του Ζιλμπέρτο Σίλβα, του Κώστα Κατσουράνη, του Σιμάο και του Στέργου Μαρίνου (σ.σ. χλωμό το βλέπω), αλλά η απόκτηση του ποιοτικού και αδικημένου στη Λίβερπουλ, Νταμιάν Πλεσί, του δίνει τη «χρυσή» ευκαιρία να βρει στην… Παιανία τον κεντρικό αμυντικό που έψαχνε τόσο καιρό στην ευρωπαϊκή αγορά. Κατσουράνης λέγεται και έχει όλα τα στοιχεία που δεν βρίσκουν μαζεμένα οι πράσινοι σ’ έναν. Αυτή τη στιγμή θεωρώ πως είναι ο ιδανικός για να πλαισιώσει τον Μπουμσόνγκ. Χάρη στην εμπειρία του μπορεί να δώσει ηρεμία στα μετόπισθεν, η οξυδέρκεια του τον βοηθά να καλύπτει γρήγορα κενά και χώρους και αποτελεί και εγγύηση για την ανάπτυξη από πίσω.

Εκτός των άλλων, ο Νιόπλιας θα έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει και τις ισορροπίες στο εσωτερικό της ομάδας χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα στο αρχικό σχήμα Κατσουράνη και Ζιλμπέρτο Σίλβα. Οι δυο τους στον άξονα της μεσαίας γραμμής δεν φαίνεται να έχουν τα «τρεξίματα» που απαιτεί ο χώρος, με αποτέλεσμα η παρουσία του δυναμικού Σιμάο να μοιάζει απαραίτητη. Άλλωστε, γι’ αυτό, και απολύτως δικαιολογημένα, ο Νιόπλιας άφησε τον νεαρό από τη Μοζαμβίκη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα με την Ξάνθη, ακόμα κι όταν ο Παναθηναϊκός έψαχνε το γκολ και έμοιαζε να χρειαζόταν πιο δημιουργικούς παίκτες στο χορτάρι. Έτσι κι αλλιώς όμως, έστω και σε φιλικό παιχνίδι, αυτό με τη Τζένοα, Σιμάο και Μαρίνος ήταν πολύ περισσότερο αποδοτικοί και πιεστικοί από Ζιλμπέρτο και Κατσουράνη.

Ο Πλεσί λοιπόν, είναι ένας ακόμα Σιμάο σε… βελτιωμένη όμως έκδοση. Όχι ιδιαίτερα γρήγορος, με τεράστιο διασκελισμό όμως, με διαρκές τρέξιμο, αλλά και δυνατότητα να περάσει πάσες στους επιθετικούς παίζοντας με το κεφάλι ψηλά. Καλός ποδοσφαιριστής και σε ιδανική ηλικία. Αλλά επαναλαμβάνω... Το μεγαλύτερο κέρδος του Παναθηναϊκού θα είναι μια πιθανή απελευθέρωση του Κατσουράνη κι ένας νέος ρόλος για τον ίδιο στο κέντρο της άμυνας, κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, αλλά και τις ανάγκες της ομάδας…