Καλοί είναι ο Μουνιόθ και ο Φερέρ, αλλά… (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Η προχθεσινή εμφάνιση της ΑΕΚ μαρτυρά πόσο δύσκολο είναι να παίζεις ελκυστικό ποδόσφαιρο χωρίς γρήγορη κίνηση από τα άκρα. Χωρίς ανάπτυξη από τους ακραίους μπακ. Οταν δεν μπορείς να το κάνεις και νιώθεις την πίεση του χρόνου, τότε αρχίζεις τις γιόμες κι όποιον πάρει ο χάρος.

Το ίδιο πρόβλημα έχει κι ο Ολυμπιακός. Οι μπακ (Μπουλούτ-Πάντος) έχουν αντικειμενική αδυναμία να κερδίσουν μέτρα στο γήπεδο ξεπερνώντας έναν αντίπαλο. Ετσι, είτε θα σεντράρουν χωρίς καλές προϋποθέσεις είτε θα κόψουν προς τα μέσα. Για πολλούς η διαφορά ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ περιορίζεται στα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών. Κατά τη γνώμη μου, η μεγάλη διαφορά οφείλεται στο ότι οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να παίζουν με κάθετες πάσες και «σπασίματα» της μπάλας σε δύο-τρία μέτρα. Στον Ολυμπιακό παίζουν έτσι όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Σημασία έχει ότι κουτσά-στραβά τα καταφέρνουν. Κυρίως γιατί ο Ριβάλντο βγάζει τέτοιες πάσες και έρχεται ως δεύτερος φορ για να τελειώσει τις φάσεις.

Τέτοιο ποδόσφαιρο δεν ενθουσιάζει. Βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά και μοιάζει πιο γρήγορο από αυτό της ΑΕΚ, διότι στις βαθιές μπαλιές ο Καστίγιο τρέχει πιο γρήγορα από κάθε άλλον. Μέχρις εκεί. Συγκρίνοντας την ομάδα αυτή με τις αντίστοιχες πριν από δύο-τρία και τέσσερα χρόνια, τα συμπεράσματα είναι σε βάρος της φετινής. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ηλικιακό, όταν όλοι παραδεχόμαστε ότι οι Τζόρτζεβιτς, Ριβάλντο είναι οι «ατμομηχανές» της ομάδας και φέτος. Είναι πρωτίστως ποιότητας παικτών, πέραν των γνωστών... ηλικιωμένων. Η διαφαινόμενη κατάκτηση του πρωταθλήματος τόσο... εύκολα δεν πρέπει να ξεγελά. Οπως δεν πρέπει να ξεγελούν τα διαιτητικά σφάλματα εις βάρος της ΑΕΚ. Το περιορισμένο έως ανύπαρκτο βάθος πάγκου εξαιτίας του χαμένου προϋπολογισμού δημιουργεί προβλήματα που ξεπερνούν κι αυτόν ακόμα τον εφευρετικό Φερέρ. Αφήστε που τον μπερδεύει κιόλας, οδηγώντας τον σε ρίσκα που δεν του «βγαίνουν». Η ΑΕΚ, συμφωνώντας με τον «Δον Λορένσο» για πεντάχρονη συνεργασία, λύνει το πρόβλημα της συνέχειας. Ο Φερέρ θα βελτιώσει τις όποιες αρετές των νεαρών παικτών. Μοιάζει πάντως υπερβολικό να συμφώνησε ο κόουτς για την παραμονή του χωρίς να πήρε διαβεβαίωση ότι το καλοκαίρι η διοίκηση θα κινηθεί δραστήρια στον μεταγραφικό τομέα.

Το 2-2 του Παναθηναϊκού με τον ΟΦΗ εκπλήσσει μόνο γιατί σπάει μια στέρεη παράδοση. Με βάση την εικόνα των ομάδων και την αγωνιστική συμπεριφορά που έχουν φέτος, δεν υπάρχει έκπληξη. Οι «πράσινοι» θα μπορούσαν να είχαν πάρει το παιχνίδι, όπως και να το χάσουν. Είχαν και οι Κρητικοί ευκαιρίες, όπως είχαν και μια στοιχειωδώς σοβαρή άμυνα, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό. Με την απουσία του Γκονζάλες και την παρατεινόμενη αδυναμία του Βίκτορ, αναζητείται μάταια ο παίκτης που θα καθαρίσει ένα ματς με προσωπική ενέργεια. Να συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι Φερέρ και Μουνιόθ είναι καλύτεροι προπονητές από τον Σόλιντ και τον Λεμονή. Τι να το κάνεις όμως που ο Ριβάλντο, ο Τζόρτζεβιτς και ο Καστίγιο είναι καλύτεροι απ' όλους τους άλλους.

• Σαν του... Ροναλντίνιο. Αν έλειπε εκείνος ο τραυματισμός, αλλού θα έπαιζε ο Μάρτσιν Μίετσελ. Κάπου καλά εκτός Ελλάδας.
• Τιμή και δόξα στην Καλαμαριά, στον Κατσαβάκη και τον Δαμήλο. Αλήθεια, με εκείνο του χρέος του ΠΑΟΚ από τη μεταγραφή του Ηλιάδη τι θα γίνει; Ή μήπως πληρώθηκε και δεν το ξέρουμε;