Θα καθίσει πάλι στον πάγκο ο Μαντούκα; (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Το καλύτερο ματς της αγωνιστικής έγινε στην Καλαμαριά. Το έκαναν τέτοιο οι παιδικές άμυνες των δύο ομάδων και κάποιες ατομικές ενέργειες που ομορφαίνουν το άθλημα. Δράστες ο Αλβανός Μπούσι και ο Βραζιλιάνος Μαντούκα. Ανεξάρτητα από τα προπονητικά συστήματα και τις φυσικές δυνάμεις ορισμένων (των περισσότερων) ποδοσφαιριστών, εκείνο που ερεθίζει το μάτι του φιλάθλου είναι η ατομική ενέργεια. Ο αλανιάρης Μπούσι παίζει ποδόσφαιρο παρελθούσης χρήσεως.

Ούτε τρέχει ούτε κάνει άλματα. Προσποιείται όμως με τέτοια αληθοφάνεια που, αν είσαι αμυντικός και σε πιάσει κορόιδο, σου έρχεται να του δώσεις μία στη μούρη. Η τυφλή πάσα του στον Ουέλινγκτον ήταν η φάση του παιχνιδιού. Από την άλλη, ο Μαντούκα φρόντισε να προσφέρει το παιχνίδι στην ΑΕΚ. Άλλο που οι υπόλοιποι επιθετικοί, με πρώτο τον Σέζαρ, δεν αξιοποιούσαν τις προσφορές.

Είπαμε, ροτέισον, αλλά όχι να μένει στον πάγκο αυτός ο παικταράς. Το αυτό ισχύει για τον Βλάνταν Ιβιτς. Έπαιξε έπειτα από καιρό και μάλιστα στη σωστή θέση, πίσω από τον φορ. Καλό είναι να μην... ξεχάσει ο κόουτς ότι ο Σέρβος εκεί τα καταφέρνει καλύτερα. Η ΑΕΚ έχασε ευκαιρίες πολλές. Σε γενικές γραμμές, πήρε δίκαια τους τρεις βαθμούς. Ωστόσο, η αμυντική της λειτουργία ήταν και πάλι προβληματική έως απαράδεκτη. Έμεινε στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης κι αυτό είναι που μετράει.

Μεγάλη απογοήτευση ο Ηρακλής. Έχασε με κάτω τα χέρια από τον Παναθηναϊκό, έχοντας ορισμένες στιγμές εικόνα ομάδας που έχει αποδεχτεί τη μοίρα της. Βλέποντας την ενδεκάδα, εύκολα αναρωτιέσαι γιατί να είναι τα πράγματα διαφορετικά σε μια ομάδα που έδωσε και δεν αντικατέστησε Λαγό, Επαλέ και Γεωργιάδη. Ο,τι κι αν επικαλεστεί ο Σπανουδάκης, δύσκολα θα κριθεί με επιείκεια από τους οπαδούς του «Γηραιού». Ο χθεσινός Παναθηναϊκός υπήρξε χορταστικός για ένα ημίχρονο τουλάχιστον. Φρέσκος, με ταχύτητα σε πόδια και σκέψη, έδειχνε να αφήνει πίσω του ένα μουντό αγωνιστικό παρελθόν. Με νίκη επί του Ολυμπιακού, κατάκτηση του Κυπέλλου και της δεύτερης θέσης, η χρονιά δεν θα είναι χαμένη. Γι' αυτούς τους λόγους κι έναν ακόμα. Γιατί αυτός ο Παναθηναϊκός έχει σαφή πλεονεκτήματα που πρέπει να διατηρηθούν και φανερές αδυναμίες που πρέπει να εξαφανιστούν. Αν κι αυτή τη φορά ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και οι περί αυτόν συνεργάτες καταφέρουν να τα κάνουν λάθος, όλο το φταίξιμο δικό τους.

Στο Παγκρήτιο, ο πρωταθλητής έδειξε χαρακτήρα μεγάλης ομάδας για εβδομήντα πέντε λεπτά. Οι απουσίες των καλύτερων και πιο παραγωγικών παικτών του επικαλύφθηκαν από συνεχές τρέξιμο και ασίγαστο πάθος. Ετσι ήρθε μια χρήσιμη νίκη. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει άμεση ανάγκη παικτών αναπληρωματικών που θα είναι αρκετά καλύτεροι από αυτούς που σήμερα κάθονται στον πάγκο του. Γιατί σε μια ομάδα με τόσες αγωνιστικές υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, η έννοια «παίκτης πάγκου» είναι εντελώς σχετική. Τι είναι, δηλαδή, φέτος ο Ντομί, ο Μπόρχα, ο Οκκάς, ο Μάριτς; Είτε παίκτες πάγκου θεωρηθούν είτε βασικοί, το συμπέρασμα είναι ότι στον Ολυμπιακό χρειάζονται καλύτεροι. Σε σύγκριση με τον Παναθηναϊκό, οι ανάγκες του πρωταθλητή μπορεί να μην είναι μεγαλύτερες, είναι σίγουρα περισσότερες. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Λεμονής μιλάει για δέκα παίκτες. Το δίκιο του βουνό. Ομως, ακόμα κι έτσι, ακόμα και μ' αυτούς η δουλειά γίνεται. Οσοι λοιπόν χώνουν το κεφάλι στην άμμο και βρίσκουν ως βολική εξήγηση τη διαιτησία, ας το ξανασκεφτούν. Ο μισός Ολυμπιακός απέναντι στον Εργοτέλη, που «καιγόταν» για βαθμούς, πέρασε αλώβητος από το Παγκρήτιο.