Μπράβο «επιτυχίες» η Αστυνομία... (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Χρόνια τώρα φωνάζουμε ότι πολλοί σύνδεσμοι οπαδών λειτουργούν ως εκτροφεία βίας. Την εκτίμηση αυτή τη συνοδεύαμε με μία ακόμα: οι σύνδεσμοι λειτουργούσαν είτε με τη διακριτική υποστήριξη είτε με την ανοχή των διοικήσεων των ΠΑΕ, που στις περισσότερες περιπτώσεις ήξεραν πρόσωπα και καταστάσεις.

Οι σύνδεσμοι για να προσηλυτίσουν μέλη και να ανανεώσουν το δυναμικό τους είχαν ως κράχτη τα εισιτήρια, που κατά απόλυτη προτεραιότητα τους χορηγούσαν οι ΠΑΕ. Από τη διαπίστωση αυτή «ξεκινούσε» και η θέση-πρόταση για την κατάργηση των συνδέσμων οπαδών και την επανίδρυσή τους σε νέα βάση. Με μια πρώτη ανάγνωση, η κατάργηση των συνδέσμων είναι αντισυνταγματικό μέτρο. Ωστόσο, η πλήρης και ολοσχερής άρνηση των ΠΑΕ να το υιοθετήσουν φανέρωνε την πρόθεσή τους να μη θιχτούν τα άγια των αγίων του «συνδεσμιακού κινήματος», όπως το αποκαλούσαν. Μετά τα θλιβερά γεγονότα και τον θάνατο ενός νεαρού -ο οποίος είχε συμμετοχή στη συμπλοκή- η Αστυνομία επισκέφθηκε γραφεία συνδέσμων και βρήκε μέσα μικρά οπλοστάσια. Ωρα είναι να πιστέψουμε ότι όλος αυτός ο οπλισμός ήταν απλά και μόνο για το μεγαλείο της ομάδας. Ωρα είναι να πιστέψουμε πως οι υπεύθυνοι των ΠΑΕ που έδιναν τα εισιτήρια στους συνδέσμους αυτούς τίποτα δεν είχαν πάρει χαμπάρι από τη δραστηριότητά τους...

Υπάρχει όμως ένα ακόμα ερώτημα, με μεγαλύτερη πολιτική σημασία. Οσα τώρα κάνει η Αστυνομία γιατί δεν τα έκανε νωρίτερα; Γιατί τώρα και γιατί με τόσο μεγάλη επιτυχία;

Η στήλη έχει λόγους να πιστεύει ότι οι ΠΑΕ, που τόσα χρόνια κάλυπταν και ανέχονταν, αποφάσισαν να αλλάξουν την πολιτική τους.

Η αλλαγή της πολιτικής γίνεται με αντάλλαγμα να μείνουν οι ίδιες στο απυρόβλητο, να μη στιγματιστούν για ηθική αυτουργία. Ετσι, έδωσαν το «πράσινο φως» για να προχωρήσει η Αστυνομία ή, ακόμα περισσότερο, τη διευκόλυναν. Τις επόμενες μέρες, στον βαθμό που οι «επιτυχίες» της Αστυνομίας συνεχιστούν, στη θέση των ερωτημάτων θα υπάρχουν απαντήσεις.

Ούτε όλοι οι σύνδεσμοι ούτε όλοι οι συνδεσμίτες είναι ίδιοι

Στη «SportDay» έγιναν πολλά τηλεφωνήματα με το ίδιο πάνω-κάτω περιεχόμενο. Ολοι οι οργανωμένοι δεν είναι χούλιγκαν ούτε συμφωνούν με τις ακραίες πράξεις βίας. Επειδή μέσα στον ορυμαγδό των γεγονότων που καταγράφονται μπορεί να δοθεί μια τέτοια -λανθασμένη- εντύπωση, καλό είναι να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.

Ούτε όλοι οι οργανωμένοι ούτε όλοι οι σύνδεσμοι οργανωμένων είναι το ίδιο πράγμα.
Η γενίκευση ακόμα και εκτεταμένων συμπτωμάτων βάζει στο ίδιο τσουβάλι ανθρώπους και συμπεριφορές που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους.
Στην επικαιρότητα βρίσκεται η δράση οργανωμένων οπαδών που κινούνται με τα χαρακτηριστικά συμμορίας. Οι έρευνες των αστυνομικών σε γραφεία συνδέσμων αποκαλύπτουν πολεμοφόδια που καμιά σχέση δεν έχουν με την αγάπη προς την ομάδα.
Επομένως προκύπτει με σαφήνεια ότι ορισμένοι σύνδεσμοι λειτουργούν ή χρησιμοποιούνται ως «άντρα» των συμμοριτών. Η έρευνα πρέπει να συνεχιστεί. Πέρα από τα ευρήματα, πρέπει να ερευνηθεί η σχέση των συνδέσμων με τις διοικήσεις των ομάδων (ΠΑΕ ή ΚΑΕ). Τότε θα έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη δράση και τον τρόπο λειτουργίας τους. Εκτός αν οι εισαγγελείς αρκεστούν στις διαβεβαιώσεις των ΠΑΕ και ΚΑΕ -ότι «ουδεμία σχέση έχουν» και ότι «καταδικάζουν τα θλιβερά επεισόδια»- και δυστροπήσουν για να κάνουν έρευνα παραπέρα. Το σύντομο σημείωμα κλείνει με την παρατήρηση ότι όσοι συνεργαστούν με τις Αρχές επωφελούνται από τις ευεργετικές προβλέψεις του νόμου...

Τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων...

Kατά τας Γραφάς, «ο αποθανών δεδικαίωται». Ωστόσο, η κοινή λογική και η νηφάλια αποτίμηση γεγονότων πολλές φορές δεν δικαιώνουν τα αποφθέγματα των Γραφών. Υπολογίζοντας τον κίνδυνο να προκληθούν τα συναισθήματα συγγενών και φίλων του θύματος στα θλιβερά γεγονότα, θεωρώ υποχρέωση να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Ο νεκρός είχε συμμετοχή στα γεγονότα αυτά από την πλευρά των «οπαδών» του Παναθηναϊκού. Για κακή του τύχη υπήρξε θύμα. Θα μπορούσε να ήταν θύτης. Η συμμετοχή του στα γεγονότα δεν ήταν συμπτωματική. Ο Μιχάλης Φιλόπουλος ήταν πρόεδρος του Συνδέσμου Φίλων Παναθηναϊκού στον Κολωνό.
Στην κηδεία του τα μέλη του Συνδέσμου μιλούσαν για εκδίκηση. Αν και αντιμετώπισαν την οργή του πατέρα, ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος βρέθηκαν εκεί. Γιατί άραγε οργίστηκε ο πατέρας; Γνώριζαν τον νεκρό και τη δράση του οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι;

Μόνο όσοι εθελοτυφλούν και αρνούνται να θέσουν τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων μπορούν να αποσιωπήσουν επισημάνσεις και ερωτήματα.
Αν το θύμα ενός ακήρυχτου πολέμου ηρωοποιηθεί, τότε η συμπεριφορά του γίνεται πρότυπo. Αυτό θέλουμε;