Και τώρα οι δυο τους… Γουόριορς και Σέλτικς αφού νίκησαν τον ανταγωνισμό σε Δύση και Ανατολή αναμετρώνται στους τελικούς του ΝΒΑ. Η ομάδα του Στιβ Κερ με έξι πλέον παρουσίες σε Finals και ήδη τρία πρωταθλήματα δικαιούται να φέρει τον τίτλο της κορυφαίας ομάδας της τελευταίας δεκαετίας στη λίγκα, ενώ αυτή του Ίμε Ουντόκα μπορεί να περηφανεύεται πως με την έλευση του 2022 είναι η ομάδα που έχει ξεχωρίσει στο πρωτάθλημα και θα διεκδικήσει τον τίτλο ξανά μετά από 12 χρόνια.
Ανεξάρτητα από προτιμήσεις, συμπάθειες ή αντιπάθειες, οφείλει κανείς να αναγνωρίσει πως οι δύο ομάδες δικαίως έφτασαν να διεκδικούν τον τίτλο, όχι μόνο για όσα έκαναν τη φετινή σεζόν, αλλά για τον τρόπο που έχουν «οικοδομηθεί» όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Ομάδες που «χτίστηκαν», δεν αγοράστηκαν
Και οι δύο μονομάχοι αποτελούν υπόδειγμα για το πώς δημιουργείται μια ομάδα, βήμα-βήμα, με πίστη, υπομονή και εύστοχες επιλογές, όχι με σπασμωδικές κινήσεις και blockbuster ανταλλαγές. Οι Γουόριορς επέλεξαν στο «7» του ντραφτ τον Στεφ Κάρι (2009), στο «11» τον Κλέι Τόμπσον (2011), στο «35» τον Ντρέιμοντ Γκριν (2012) και στο «28» τον Τζόρνταν Πουλ (2019), ενώ κατέστησαν χρήσιμους ρολίστες παίκτες που επίσης αγνοήθηκαν από άλλες ομάδες, όπως ο Λούνεϊ (νούμερο «30») ή οι undrafted Πέιτον, Άντερσον-Τοσκάνο και Ντέμιον Λι. Αντίστοιχα, οι Σέλτικς επέλεξαν στο «3» τον Τζέισον Τέιτουμ (2017, μπροστά από Μπολ και Φουλτζ) και τον Τζέιλεν Μπράουν (2016, μπροστά από Σίμονς και Ίνγκραμ), στο «6» τον Μάρκους Σμαρτ και αρκετά πιο πίσω τους Ρόμπερτ («27» το 2018) και Γκραντ Γουίλιαμς («22» το 2019).
Παιδιά του «Ποπ»
Ακόμη και οι καταβολές των προπονητών τους είναι κοινές. Ο Στιβ Κερ και ο Ίμε Ουντόκα υπήρξαν παιδιά του Γκρεγκ Πόποβιτς θητεύοντας δίπλα στον μεγάλο «δάσκαλο» τόσο ως παίκτες του, όσο και ως προπονητές, έστω κι αν ο πρώτος το έκανε όντας πλέον φτασμένος στην Team USA ενώ ο δεύτερος ως μαθητευόμενος στους Σπερς. Μάλιστα ο Ουντόκα φιλοδοξεί να καταφέρει κάτι που ο Στιβ Κερ και ελάχιστοι ακόμη έχουν πετύχει: να στεφθεί πρωταθλητής στην ρούκι του σεζόν ως head coach στο ΝΒΑ.
Ποια σπουδαία άμυνα είναι καλύτερη;
Γουόριορς και Σέλτικς μπορεί να μην φείδονται καθόλου επιθετικού ταλέντου, αλλά η υποτιμημένη αρετή τους και μάλλον αυτή που τους οδήγησε «καρφί» μέχρι τους τελικούς είναι η άμυνά τους. Σπουδαίοι «στόπερ» υπάρχουν εκατέρωθεν, από τον Ντρέιμοντ Γκριν, τον Κεβόν Λούνεϊ και τον Αντρέ Ιγκουοντάλα, μέχρι τον Μάρκους Σμαρτ, τον Αλ Χόρφορντ και τον Ρόμπερτ Γουίλιαμς, ωστόσο το μεγαλύτερο επίτευγμα των Στιβ Κερ και Ίμε Ουντόκα είναι πως «έπεισαν» δαντελένιους παίκτες όπως ο Στεφ Κάρι και ο Τζέισον Τέιτουμ να βάλουν το σώμα τους στη φωτιά για το σύνολο. Οι δύο άμυνες λειτουργούν εξαιρετικά σαν σύνολα έχοντας σπουδαία συνεννόηση, τακτική προσήλωση και φυσικά ενέργεια. Εξ ου και πρόκειται για τις δύο ομάδες που είχαν το μικρότερο παθητικό ανά 100 κατοχές στην regular season (defensive rating) με 106,2 πόντους για τους Σέλτικς και 106,6 για τους Γουόριορς.
Επίθεση «φωτιά»
Φυσικά Γουόριορς και Σέλτικς δεν βασίζονται μόνο για την αμυντική τους στιβαρότητα. Το Γκόλντεν Στέιτ καυχιέται δικαίως για την καλύτερη επίθεση της λίγκας στα playoffs, με 116,1 πόντους ανά 100 κατοχές (offensive rating), ενώ η Βοστώνη είναι αρκετά πιο πίσω με 111,8. Πάντως οι δύο ομάδες έχουν αρκετές διαφορές ως προς τον τρόπο που φτάνουν στο καλάθι.
Γουόριορς-Σέλτικς
-Ποσοστό πόντων από το «ζωγραφιστό»: 41,6%-36,2%
-Ποσοστό πόντων από λάθη αντιπάλου: 13,1%-14,6%
-Ποσοστό πόντων από fast break: 10,4%-12,3%
-Ποσοστό πόντων από σουτ μέσης απόστασης: 8,7%-7,8%
-Πόντοι από δεύτερες επιθέσεις ανά αγώνα: 14,5-11,8
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι ΚΑΙ οι δύο ομάδες αποφεύγουν το ατομικό παιχνίδι και βασίζονται πολύ στους αυτοματισμούς τους. Είναι χαρακτηριστικό πως στα playoffs οι Γουόριορς είναι πρώτοι και οι Σέλτικς δεύτεροι στο ποσοστό των καλαθιών τους που έρχεται από ασίστ με 66,9% και 65,5% αντίστοιχα.
Big-Three που μοιάζουν
Γουόριορς και Σέλτικς έχουν παρόμοιες τριπλέτες αστέρων. Στεφ Κάρι (25,9π.) και Κλέι Τόμπσον (19,8π.), οι αποκαλούμενοι Splash Brothers, αποτελούν το βαρύ πυροβολικό του Γκόλντεν Στέιτ με τον Ντρέιμοντ Γκριν να είναι ο… σκληρός της παρέας, ενώ σε αντίστοιχους ρόλους βρίσκονται στη Βοστώνη οι Τζέισον Τέιτουμ (27π.), Τζέιλεν Μπράουν (22,9π.) και Μάρκους Σμαρτ. Μάλιστα, Γκριν και Τέιτουμ είναι αυτοί που συχνά όχι απλώς γίνονται οι κακοί για τους οπαδούς τω αντιπάλων, αλλά προκαλούν ηλεκτροσόκ και στα ενδότερα των ομάδων τους. Ο πρώτος δεν είχε διστάσει να έρθει σε ρήξη με τον Κέβιν Ντουράντ, ενώ ο δεύτερος το Νοέμβριο είχε δηλώσει δημόσια πως «… Τέιτουμ και Μπράουν πρέπει να μάθουν να πασάρουν».
Άλλος το όνομα, άλλος τη χάρη
Μπορεί στο new-age NBA οι Γουόριορς να έχουν τη «ρετσινιά» πως έκαναν το τρίποντο… μόδα, διαθέτοντας άλλωστε και δύο ιστορικά σπουδαίους σουτέρ όπως ο Στεφ Κάρι και ο Κλέι Τόμπσον, αλλά οι αριθμοί δείχνουν άλλα: Στα playoffs οι Σέλτικς εκτελούν περισσότερα τρίποντα από τους Γουόριορς, έχοντας 37,1 έναντι 35,6 ανά αγώνα, ενώ για τη μεν Βοστώνη το 37,7% των πόντων της έρχεται πίσω από τα 7,25μ., για το δε Γκόλντεν Στέιτ το 35,4%. Πάντως η ομάδα του Στιβ Κερ είναι ελαφρώς πιο εύστοχη στα τρίποντα, μετρώντας 37,9% έναντι 36,2%.
Φρεσκάδα ή εγρήγορση;
Οι Γουόριορς φτάνουν στους τελικούς έχοντας δώσει δύο παιχνίδια λιγότερα και με τρεις περισσότερες μέρες ξεκούρασης από τους Σέλτικς, οι οποίοι χρειάστηκε να φτάσουν σε επτά παιχνίδια για να αποκλείσουν Μπακς και Χιτ. Ενδεικτικά, ο Τζέισον Τέιτουμ έπαιζε στους τελικούς της Ανατολής 40,9 λεπτά ανά αγώνα, ο Τζέιλεν Μπράουν 38,9, ο Αλ Χόρφορντ 37,3 και ο Μάρκους Σμαρτ 36,4, ενώ αντίστοιχα στους τελικούς της Δύσης 35 λεπτά κατά μέσο όρο, ο Κλέι Τόμπσον 35,2, ο Άντριου Γουίγκινς 32,8 και ο Τζόρνταν Πουλ 28. Υπάρχουν δύο «σχολές»: αυτή που λέει πως η πιο φρέσκια ομάδα έχει το πλεονέκτημα κι αυτή που η πιο σκληραγωγημένη θα εμφανιστεί πιο έτοιμοι για σκληρές μάχες. Ίδωμεν…
Ομάδες που δεν παραδίνονται
Πέρα από τις αγωνιστικές τους αρετές, Γουόριορς και Σέλτικς διακρίνονται και για τις πνευματικές. Το Γκόλντεν Στέιτ είναι στο +94 στις τέταρτες περιόδους αγώνων στα playoffs (!) έχοντας +25,4 πόντους ανά 100 κατοχές στο διάστημα αυτό. Παράλληλα από τα επτά ματς που είχε κλείσει το τρίτο δωδεκάλεπτο πίσω στο σκορ, κατάφερε να ανατρέψει και να κερδίσει τα τέσσερα. Η Βοστώνη, από την άλλη, δεν έχει χάσει ποτέ δύο σερί παιχνίδια στα φετινά playoffs αντιδρώντας μετά από κάθε ήττα της. Μετά από χαμένα ματς, η ομάδα του Ίμε Ουντόκα είναι στο 7-0, ενώ έφτασε στους τελικούς του ΝΒΑ κάνοντας επτά break (!), δύο με Νετς, δύο με Μπακς και τρία με Χιτ.
Για ποια έδρα μιλάμε;
Το πλεονέκτημα έδρας φαίνεται πως έχει ελάχιστη σημασία. Οι δύο ομάδες είναι εξίσου δυνατές στο «σπίτι» τους και μακριά από αυτό. Οι μεν Γουόριορς φέτος είχαν 22-19 ως φιλοξενούμενοι στην regular sea και 3-4 στα playoffs, οι δε Σέλτικς είχαν 23-18 και 7-2 στα playoffs. Ακόμη και τα δύο μεταξύ τους ματς στην κανονική περίοδο είχαν «διπλά». Στις 19 Δεκεμβρίου οι «πολεμιστές» πέρασαν με 111-107 από τη Βοστώνη με 30 πόντους του Κάρι και 27 του Γουίγκινς, παρά τις απουσίες των Πουλ (λόγω κορωνοϊού) και Τόμπσον (που δεν είχε ολοκληρώσει την αποθεραπεία του). Οι «Κέλτες» πήραν τη ρεβάνς με 110-88 στις 16 Μαρτίου με τους Μπράουν και Τέιτουμ να έχουν από 26 πόντους και τον Κάρι να αποχωρεί με κάκωση συνδέσμων στο πρώτο ημίχρονο μετά από βουτιά του Σμαρτ στα πόδια του. «Σέβομαι τον Μάρκους, αλλά ήταν επικίνδυνο αυτό που έκανε και του το είπα», είχε δηλώσει ο εκνευρισμένος Στιβ Κερ.
Αντίπαλοι ξανά μετά από καμιά 60αριά χρόνια
Γουόριορς και Σέλτικς συναντώνται στα playoffs μετά από 58 χρόνια. Μάλιστα το πιο… πρόσφατο συναπάντημά τους ήταν στους τελικούς του 1964, όταν η ομάδα της Βοστώνης είχε πάρει τον τίτλο με 4-1, σε μια σειρά που είχε σημαδευτεί από την τιτανομαχία του Μπιλ Ράσελ με τον Γουίλτ Τσάμπερλεϊν. Οι «Κέλτες» έχουν κερδίσει ΚΑΙ στις τέσσερις σειρές με τους Σαν Φρανσίσκο Γουόριορς, με συνολικό σκορ 16-7 στα playoffs, καθώς είχαν συναντηθεί επίσης στους τελικούς της περιφέρειας το 1958 (4-1), το 1960 (4-2) και το 1962 (4-3).
