Μια ήττα στο νήμα κόντρα σε ένα μεγάλο φαβορί, μια νίκη-μήνυμα στο άντρα ενός ισχυρού ανταγωνιστή… Διόλου άσχημη η εκκίνηση στην Ευρωλίγκα για τις ελληνικές ομάδες. Αν και νωρίς, ας δούμε κάποια συμπεράσματα από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό μετά τις μάχες τους με τα δύο μεγαθήρια από την Ισπανία στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας.
Πιο δυνατός, πιο βαθύς, πιο εύστοχος Ολυμπιακός
*Ο Ολυμπιακός είναι συνολικά αναβαθμισμένος σε σχέση με πέρσι. Το μεγαλύτερο upgrade, ωστόσο, έχει να κάνει με τη θέση «5». Σε μια βραδιά που ο βασικός του σέντερ, Φαλ, έμεινα άποντος, χωρίς σουτ, χωρίς ασίστ, με δύο λάθη και -8 για την ομάδα του στα 12:12 που αγωνίστηκε, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν όχι μία, αλλά δύο εξαιρετικές λύσεις από πίσω. Μπολομπόι κυρίως αλλά και Μπλακ έκαναν άριστη δουλειά ερχόμενοι από τον πάγκο και στο διάστημα που πέρασαν από το «5» η ομάδα τους ήταν στο +11 και στο +7 αντίστοιχα. Ενδεικτικά, πέρσι ο Ολυμπιακός ήταν στο -3,7 στα λεπτά που ο Χασάν Μάρτιν κάλυπτε το κενό του Φαλ.
*Η εικόνα στο Σούπερ Καπ ή στο τουρνουά της Κύπρου ήταν το… trailer για το τι θα ακολουθούσε. Ο Ολυμπιακός στη Βαρκελώνη εκτέλεσε 28 τρίποντα έναντι 26 διπόντων, δίχως αυτή τη φορά να έχει να αντιμετωπίσει κάποια άμυνα ζώνης ή να φοβάται κανένα «σκιάχτρο» στη ρακέτα των αντιπάλων. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή του κόουτς Μπαρτζώκα να αξιοποιήσει ένα ρόστερ που έχει ουσιαστική μακρινή απειλή από το «1» ως το «4». Ταυτόχρονα, ειδικά σε βραδιές σαν τη χθεσινή με 39,3% (11/28) πίσω από τα 6,75μ. (6/11 στο δεύτερο ημίχρονο), η αντίπαλη άμυνα προσαρμόζεται και υπάρχουν χώροι για να δράσουν ψηλοί και slashers.
*Ο Ολυμπιακός έχει κορμό αλλά οι ρόλοι φέτος έχουν διαφοροποιηθεί. Ο Σλούκας δεν είναι ανάγκη να σκοράρει πολύ, όσο έχει 9 ασίστ χωρίς λάθη όπως χθες και αποκτά ήδη εξαιρετικό συγχρονισμό με τον Μπολομπόι. Ο Γουόκαπ δεν πειράζει αν έχει 1/7 σουτ, όταν αποτελεί τον καλύτερο περιφερειακό αμυντικό της Ευρωλίγκας. Ο Λαρεντζάκης δεν είναι πια ο δέκατος ή ενδέκατος παίκτης, αλλά ένας two-way παίκτης με τρομερή αυτοπεποίθηση και την άδεια του Μπαρτζώκα να τελειώνει τόσο κλειστά παιχνίδια. Ο Παπανικολάου δεν χρειάζεται να σκοράρει πάνω από δύο πόντους για να είναι πολύτιμος. Ο Βεζένκοφ δεν χρειάζεται να παίζει μέχρι εξαντλήσεως έχοντας από πίσω-ενίοτε και δίπλα του-τον ελεύθερο σκοπευτή Πίτερς. Κι ο Κέιναν είναι πολύ πιο συνεπής αμυντικά αλλά και λιγότερο απρόβλεπτος (με τα καλά και τα κακά του) από τον Ντόρσεϊ.
*Ελάχιστες ομάδες της Ευρωλίγκας έχουν την πολυτέλεια, που δεν του χαρίστηκε, βέβαια, αλλά έφτιαξε ο ίδιος για τον εαυτό του ο Ολυμπιακός να μπαίνουν στη σεζόν με σαφές πλεονέκτημα ετοιμότητας απέναντι στον ανταγωνισμό. Παρότι ούτε ο ίδιος είναι ακόμη στο 100%, είναι σαφώς σε προηγμένο στάδιο προετοιμασίας σε σχέση με ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα και αυτό το ατού αξιοποίησε στην πρεμιέρα παίρνοντας μια νίκη (και μια διαφορά) που στην οικονομία της σεζόν μπορεί να αποδειχτεί «χρυσάφι». Πάντως, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα βγάζει από τώρα, αν και είναι ίσως βιαστικό, αύρα ομάδας Final 4.
Παναθηναϊκός, πολύ σκληρός και αν… γλυκάνει
*Με 67 πόντους παθητικό από τον Ολυμπιακό, 71 από Εφές και Ρεάλ και 77 από την Αρμάνι Μιλάνο, είναι σαφές πως ο φετινός Παναθηναϊκός θα είναι σκληρό καρύδι για κάθε αντίπαλο. Η βελτίωση της άμυνας είναι αισθητή, με έμφαση στην πίεση στην μπάλα και πρώτο ανάχωμα το ζιζάνιο Λι και τους μάχιμους Καλαϊτζάκηδες, αλλά και ακόμη και παίκτες που δεν έχουν τη φήμη καλών αμυντικών, όπως ο Γουίλιαμς και ο Γκριγκόνις, να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες.
*Επειδή όμως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, ο Παναθηναϊκός πασχίζει-τουλάχιστον για την ώρα-να φτάσει στους 65-70 πόντους και με τέτοιες επιδόσεις όχι απλώς υπερβάσεις σαν αυτή που επιχείρησε με τη Ρεάλ, αλλά και παιχνίδια στα μέτρα του θα είναι δύσκολο να τα παίρνει. Και πότε οι βολές, πότε τα τρίποντα, πότε τα λάθη, θα είναι απλώς η εύκολη εξήγηση σε ένα γενικότερο επιθετικό πρόβλημα που διαπιστώνεται τουλάχιστον στην αρχή της χρονιάς.
*Ο σκληρός Παναθηναϊκός, πάντως, μπορεί να γλυκάνει με την επιστροφή του πιο χαρισματικού από τον Λι στην οργάνωση Γουόλτερς, την προσαρμογή Γκριγκόνις και Πονίτκα στο σύνολο, αλλά και την προσθήκη 4αριου, που έχει ήδη αργήσει πολύ. Γιατί, καλή η αισθητά βελτιωμένη άμυνα, αλλά στη σύγχρονη Ευρωλίγκα δεν αρκεί να κρατάς τον αντίπαλο χαμηλά, αν δεν μπορείς να βάλεις έστω έναν πόντο παραπάνω. Κι αν συνεχίσει έτσι, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να κερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου για τη φιλοτιμία του, αλλά όχι αρκετά παιχνίδια και θα μένει συχνά με το «αχ» όπως απέναντι στη Ρεάλ.
*Μέχρι να ομορφύνουν επιθετικά τον Παναθηναϊκό οι παίκτες που περιμένει, οι «πράσινοι» που βάσει ποιότητας δεν βολεύονται με υψηλά σκορ θα πρέπει να ψάχνουν πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, early posts και άλλα τρικ για να συλλάβουν ανοργάνωτη την αντίπαλη άμυνα ώστε να μην υποχρεωθούν στο σετ παιχνίδι που ως τώρα τους βραχυκυκλώνει.
ΥΓ: Το επίπεδο του ανταγωνισμού είναι πολύ υψηλότερο στη φετινή Ευρωλίγκα κι ας λείπουν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά και Ζενίτ και Ούνιξ που-θυμίζουμε-ήταν ομάδες playoffs μέχρι την αποβολή των ρωσικών ομάδων πέρσι. Δεν αποκλείεται το όριο πρόκρισης στα playoffs να πέσει ακόμη και στις 18 νίκες, καθώς ακόμη και ομάδες που πολλοί περίμεναν… σάκους του μποξ, όπως η Άλμπα, η Μπασκόνια, η Ζαλγκίρις και ο Ερυθρός Αστέρας, δείχνουν αν μη το άλλο ανταγωνιστικές.
*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
