Γιατί ο Βεζένκοφ δεν είναι ασταμάτητος όπως πέρσι και πώς μπορεί να τον βοηθήσει ο Ολυμπιακός

Ο Σάσα Βεζένκοφ αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό και αυτό δεν αμφισβητείται. Όμως από τις αφύσικα σταθερά εξαιρετικές εμφανίσεις του τα προηγούμενα χρόνια, φέτος παρουσιάζει κάποιες μεταπτώσεις, με αποκορύφωμα το παιχνίδι στο Μιλάνο, όπου έκανε ίσως τη χειρότερη εμφάνισή του από τότε που απέκτησε το status του μόνιμου υποψήφιου για το βραβείο του MVP.

Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα… Ο Βεζένκοφ έχει υποχωρήσει από τους 19,8 πόντους ανά αγώνα την περασμένη σεζόν στους 16,4, ενώ πεσμένα είναι και τα ποσοστά του σε δίποντα (από 64,5% σε 54,3%) και τρίποντα (από 38,2% σε 34,8%).

Φυσικά ο διεθνής με την Βουλγαρία δεν… ξέχασε το μπάσκετ, ούτε επαναπαύτηκε στο μεγάλο του συμβόλαιο, όπως θα πουν κάποιοι βλακωδώς. Ωστόσο πίσω από αυτή τη μικρή κάμψη κρύβονται συγκεκριμένοι μπασκετικοί λόγοι που θα αναζητήσουμε εδώ. Γιατί αν ο Ολυμπιακός θέλει να κατακτήσει την Ευρωλίγκα, έχει πραγματική ανάγκη τον Βεζένκοφ.

Η άμυνα-«σκιά» που δίδαξαν Ιτούδης και Σπανούλης

Ο Δημήτρης Ιτούδης ως προπονητής της Φενέρμπαχτσε και ο Βασίλης Σπανούλης από τον πάγκο της Μονακό καθιέρωσαν μια άμυνα που έχει γίνει πλέον οδηγός αντιμετώπισης του Βεζένκοφ από κάθε ομάδα. Οι δύο Έλληνες προπονητές επέλεξαν να «θυσιάσουν» έναν παίκτη που θα κυνηγά μέχρι και την… τουαλέτα τον άσο του Ολυμπιακού. Η πολύ καλή δουλειά που έκαναν σε αυτό το παλαιομοδίτικο και ποδοσφαιρικού τύπου man-to-man ο Χέιζ-Ντέιβις και ο Μπλόσομγκεϊμ «κοπιαρίστηκε» από αρκετές ομάδες έκτοτε και εφαρμόστηκε με επιτυχία και από άλλους. Ο Βεζένκοφ, που διαπρέπει off-ball αλλά δεν είναι τόσο αποτελεσματικός στο να βάζει την μπάλα στο παρκέ, δυσκολεύεται απέναντι σε τέτοια «φρούρηση» να πάρει την μπάλα και να εκτελέσει όπως έχει συνηθίσει.

Ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει τρόπο παιχνιδιού

Ο Βεζένκοφ ήταν ο κυριότερος εκφραστής του αποκαλούμενου «Μπάσκετ Μπαρτζώκα», με λίγες ντρίμπλες και πολλές πάσες. Χάρη σε αυτή την χορογραφική κίνηση και το πανέξυπνο παιχνίδι του μακριά από την μπάλα, έβρισκε τα προηγούμενα χρόνια εκτελέσεις υπό εξαιρετικές προϋποθέσεις τόσο κοντά στο καλάθι όσο και μακριά από αυτό. Φέτος, ωστόσο, τουλάχιστον για την ώρα, ο Ολυμπιακός δεν είναι τόσο παραγωγικός σε αυτόν τον τύπο παιχνιδιού. Είναι χαρακτηριστικό πως οι «ερυθρόλευκοι», που την προηγούμενη τριετία ήταν πρώτοι στην Ευρωλίγκα σε καλάθια από ασίστ με 71,1% (2022/23), 67,1% (2023/24) και 70,5% (2024/25), φέτος είναι μόλις έκτοι με 63,6% των καλαθιών τους να έρχονται από ασίστ.

Διαφορετική πλαισίωση, λιγότερες επιθέσεις

Ο φετινός Ολυμπιακός έχει αρκετές διαφορές ως προς τη σύνθεση των πεντάδων του σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Πέρα από τη φυσιολογική για την εποχή αναζήτηση της χημείας σε σχήματα με νέα πρόσωπα (Νιλικίνα, Γουόρντ, Χολ), η απουσία του λαβωμένου Φαλ, που δημιουργούσε από το post και έπαιρνε λιγότερες επιθέσεις από τον φετινό Μιλουτίνοφ, αλλά και η «εισβολή» στην πεντάδα του τρομερά φορμαρισμένου Ντόρσεϊ που αναλαμβάνει μεγάλο όγκο επιθέσεων, έχουν μειώσει τα σουτ που παίρνει ο Βεζένκοφ. Είναι χαρακτηριστικό πως από τις 15 προσπάθειες ανά αγώνα που έπαιρνε πέρσι έχει πέσει φέτος στις 13, ενώ αντίστοιχα το ποσοστό των κατοχών που διαχειρίζεται (usage) έχει μειωθεί από το 25,2% στο 23,3%.

Ο ντεφορμέ Φουρνιέ και η μη απειλή από το «1»

Μπορεί να φταίνε άλλοι παίκτες για τη μικρή κάμψη στην απόδοση του Βεζένκοφ; Ναι, φυσικά. Ο Φουρνιέ απέχει ακόμη πολύ από τα περσινά του στάνταρ (έχει μόλις 7 πόντους με 30,4% στα δίποντα και 26,3% στα τρίποντα), ενώ ο Ολυμπιακός, με Γουόκαπ, Νιλικίνα ή Λι στο «1» στερείται απειλής από μακριά (εκτελούν μαζί με 27,6% στα τρίποντα). Κάτι τέτοιο αυτόματα «μικραίνει» το γήπεδο και τους χώρους κίνησης για τον Βεζένκοφ, ενώ επιτρέπει στον αντίπαλο να προσαρμόζεται πάνω του μην υπολογίζοντας τόσο τη ζημιά που μπορεί να πάθει από άλλον στην περιφέρεια πλην του Ντόρσεϊ.

Πώς μπορεί να τον βοηθήσει ο Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον top level Βεζένκοφ για να πετύχει τους στόχους του και πρέπει να τον βοηθήσει να επιστρέψει στα υψηλά στάνταρ των προηγούμενων ετών. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μια πρώτη παρέμβαση που μπορεί να κάνει ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι να χρησιμοποιεί πιο ισορροπημένες πεντάδες. Το σχήμα με Ντόρσεϊ, Φουρνιέ και Βεζένκοφ στην ίδια πεντάδα στερείται αμυντικής ισορροπίας, αλλά και… ισορροπιών στην επίθεση αφού διαθέτει τρεις σπουδαίους σκόρερ που θέλουν προσπάθειες.

Όταν οι τρεις με διαφορά από τον τέταρτο παίκτες με το μεγαλύτερο usage παίζουν μαζί για 15 λεπτά ανά αγώνα (ξεκινώντας συνήθως τα ματς και τα δεύτερα ημίχρονα) είναι λογικό κάποιος να είναι… ριγμένος. Κι ο Βεζένκοφ, που παίζει λιγότερο με την μπάλα στα χέρια από τους άλλους δύο, είναι το πιθανότερο «θύμα» της υπόθεσης.



Ειδικά με τον Ντόρσεϊ, που έχει και λόγω φόρμας το μακράν μεγαλύτερο usage με 27,1%, ο Βεζένκοφ μοιράζεται το παρκέ στα 23,7 από τα 28,3 λεπτά που χρησιμοποιείται. Και μοιραία ο όγκος επιθέσεων που αναλαμβάνει και οι επαφές με την μπάλα που έχει μειώνονται. Αντίθετα, ο Βεζένκοφ παίζει λιγότερο από τον μισό χρόνο του στα ματς, 13,8 λεπτά ανά αγώνα, στα ίδια σχήματα με τον Γουόρντ, πράγμα που αδυνατίζει την άμυνα της ομάδας και του στερεί παραπάνω παρουσία στα ματς, με τον χρόνο του φέτος να μειώνεται από τα 30,4 στα 28,3 λεπτά.

Συνοπτικά, ο Βεζένκοφ θα πρέπει να πλαισιώνεται όχι μόνο από πολύ ποιοτικούς και με έφεση στο σκορ παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια τους, αλλά ούτε και μόνο από συμπαίκτες που θα… αγνοηθούν από την αντίπαλη άμυνα. Είναι μια σχέση αμφίδρομη, αφού ο Βεζένκοφ έχει ανάγκη τον Ολυμπιακό του... Μπαρτζώκα για να ξεδιπλώσει στην ολότητά του το ταλέντο του, αλλά και ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τον καλύτερό του παίκτη την τελευταία τετραετία για να φτάσει στην κορυφή.



ΥΓ: Ο Βεζένκοφ πολύ καλά έπραξε και πήρε το σουτ στο φινάλε του αγώνα στο Μιλάνο. Προφανώς το σύστημα δεν ήταν γι’ αυτόν, αλλά για τους πολύ πιο «ζεστούς» Ντόρσεϊ και Πίτερς, αλλά ήταν λογικό η αντίπαλη άμυνα να εστιάσει πάνω σε αυτούς και να μην επιτρέψει να πάρουν την μπάλα. Δύσκολα θα έβρισκε καλύτερης ποιότητας σουτ από αυτό που τελικά πήρε και ακόμη πιο δύσκολα θα προλάβαινε να εκτελέσει τρίποντο προτού γίνει φάουλ τακτικής. Μάλλον το πιο ουσιαστικό ερώτημα για την τελευταία επίθεση είναι γιατί να βρίσκεται στην πεντάδα ο Γουόρντ αντί του Φουρνιέ…