Χωρίς σέντερ, χωρίς περιφέρεια, χωρίς νοοτροπία: Ο Παναθηναϊκός στο Βελιγράδι έχασε πριν καν παίξει

«Όποιος είναι καλός στις δικαιολογίες, σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο», είχε πει πολλούς αιώνες νωρίτερα ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, οι βάσεις για την πολύ εύκολη ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα είχαν μπει εδώ και μέρες. Από τη στιγμή, δηλαδή, που οι «πράσινοι» έχασαν και τον Ομέρ Γιούρτσεβεν, μένοντας χωρίς καθαρό σέντερ.

Δεν είναι μόνο τα αγωνιστικά προβλήματα που προκάλεσε στους «πράσινους» αυτή η εξέλιξη. Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι ότι για ακόμη ένα παιχνίδι, όπως και σε αυτά στην Μπολόνια και το Μονακό, το «τριφύλλι» κατέβηκε στο παρκέ για να... χάσει, σαν η δικαιολογία των τραυματισμών από μόνη της να αρκούσε έτσι ώστε να μη δοθεί καν η μάχη. Και αυτό είναι που πρέπει να ανησυχεί περισσότερο κάθε φίλο του Παναθηναϊκού: όχι η ήττα, αλλά η νοοτροπία που την έφερε.

Μια ομάδα με το ειδικό βάρος του «επτάστερου» δεν μπορεί να διαλέγει πότε θα πολεμήσει. Δεν επιτρέπεται να ψάχνει ελαφρυντικά για βαριές ήττες, ακόμη και αν αυτά είναι πραγματικά και όχι επίπλαστα. Σίγουρα, είναι πολύ δύσκολο να κερδίσεις την πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρωλίγκας χωρίς ψηλό. Οφείλεις, όμως, τουλάχιστον, να κάνεις ό,τι μπορείς για να το καταφέρεις, και να μην αποδεχθείς την επικείμενη ήττα από το τζάμπολ.

Ο Παναθηναϊκός έκανε ακριβώς αυτό. Στην πραγματικότητα, επέτρεψε χωρίς καμία μάχη στον Ερυθρό Αστέρα να εκμεταλλευτεί κάθε του αδυναμία. Το shot chart των Σέρβων αναδεικνύει το γεγονός πως... κατασκήνωσαν στη ρακέτα, με τους παίκτες του Εργκίν Αταμάν να μοιάζουν ανήμποροι να κάνουν το οτιδήποτε, σαν να μην υπήρχε η οποιαδήποτε πρόληψη για ένα πρόβλημα που γνώριζαν εδώ και μέρες πως θα αντιμετωπίσουν στο Βελιγράδι.

Και αν η αδυναμία στο «ζωγραφιστό» ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, αυτό που σίγουρα δεν δικαιολογείται είναι η εικόνα στην περιφέρεια. Ο Παναθηναϊκός δεν έβαλε καμία πίεση στα αντίπαλα γκαρντ, επέτρεψε στους γηπεδούχους να φέρνουν με άνεση τη μπάλα στη ρακέτα, και από εκεί και πέρα φυσικά όλα ήταν εύκολα για τον Ερυθρό Αστέρα, που ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 21 ασίστ.

Η μοναδική λύση έτσι ώστε να επιβιώσουν οι «πράσινοι» θα ήταν να βάλουν δύσκολα στους περιφερειακούς των Σέρβων, έτσι ώστε να μην περνούν εύκολα την μπάλα στη ρακέτα. Εφόσον δεν έγινε ούτε αυτό, η άμυνα κατέρρευσε πλήρως. Το «κοντέρ» ενδεχομένως να είχε γράψει και πολλούς παραπάνω πόντους, αν οι Σέρβοι έβαζαν τα ελεύθερα σουτ που έχασαν (3/22 τρίποντα) και δεν κατέβαζαν αισθητά ρυθμούς στο τέταρτο δεκάλεπτο.



Στην επίθεση, η εικόνα δεν ήταν καλύτερη. Η έλλειψη ψηλού έφερε σχήματα αποκλειστικά με γκαρντ και φόργουορντ, ωστόσο αυτό δεν οδήγησε σε καλύτερη και ταχύτερη κυκλοφορία της μπάλας, όπως θα ήταν λογικό σε ένα σχήμα με περισσότερους «κοντούς», αλλά σε τρομερή στατικότητα. Για ακόμη μία φορά φέτος, ο Κέντρικ Ναν έπαιξε κάτι σαν... street ball, έκανε μόνος του 7 από τα 12 λάθη της ομάδας του και αποβλήθηκε στο τρίτο δεκάλεπτο, παραδομένος για πολλοστή φορά στα νεύρα.

Βέβαια, η μισή ευθύνη είναι του Αμερικανού, και η άλλη μισή ανήκει στον Αταμάν, ο οποίος τον άφησε στο παρκέ για πολλή ώρα μέχρι την αποβολή του, ενώ έβλεπε ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει. Ο Βασίλης Τολιόπουλος επιστρατεύτηκε μόνο όταν ήταν πια αργά, ο Τι Τζέι Σορτς είχε -21 όσο ήταν στο παρκέ, και έμεινε ουσιαστικά μόνος του στην περιφέρεια ο Κώστας Σλούκας, ο οποίος ήταν ο λόγος που συμμαζεύτηκε η διαφορά στο φινάλε, αλλά για τρία δεκάλεπτα επίσης δεν είχε προσφέρει κάτι ουσιαστικό.

Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να παίζει στην καυτή «Beogradska Arena» χωρίς σέντερ και χωρίς... περιφέρεια. Όταν δεν έχεις ψηλούς να καλύψουν τη ρακέτα και γκαρντ να οργανώσουν το παιχνίδι, το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο. Όσα και να κάνουν οι Τζέντι Όσμαν και Νίκος Ρογκαβόπουλος, που ήταν οι κορυφαίοι στο «ναυάγιο» των «πράσινων», όμως δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αλλάξουν τα δεδομένα μόνοι τους.



Η ήττα αυτή σίγουρα μπορεί να ξεχαστεί στην «οικονομία» της σεζόν. Άλλωστε, λίγοι θα περάσουν από το Βελιγράδι, κόντρα σε αυτόν τον πολύ σωστά δουλεμένο Ερυθρό Αστέρα. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο ήρθε το αποτέλεσμα είναι ένα ακόμη καμπανάκι. Γιατί όσο κι αν υπάρχουν αντικειμενικές δικαιολογίες, ο τρόπος που χάνει μια ομάδα λέει περισσότερα από το σκορ. Και ο Παναθηναϊκός έχασε σαν να το περίμενε.

Το ταλέντο υπάρχει, το ρόστερ έχει ποιότητα, αλλά το πνεύμα της αντίδρασης λείπει με εξαίρεση το παιχνίδι με την Εφές και ένα δεκάλεπτο με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο Αταμάν έχει δείξει πως μπορεί να ξυπνά ομάδες που «κοιμούνται», όμως για πρώτη φορά από τη στιγμή που ήρθε στον Παναθηναϊκό δείχνει να μην έχει μέχρι στιγμής τα «τρικ» έτσι ώστε να τσιγκλήσει τον εγωισμό των παικτών του και να τους οδηγήσει σε αντίδραση. Όταν η εικόνα στο παρκέ είναι τόσο επίπεδη, τότε το πρόβλημα δεν είναι πια τα σχήματα, είναι η νοοτροπία. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, το πρόγραμμα είναι αδυσώπητο, και αν δεν αλλάξει γρήγορα λογική θα βρεθεί σε απροσδόκητα δύσκολη θέση.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube