Βίβιαν Γούντγουορντ: Ένας... killer των γηπέδων στον πόλεμο!

Διαβάζεις το όνομά του και απορείς. «Ποιος στα κομμάτια είναι ο Βίβιαν Γούντγουορντ και γιατί θα έπρεπε να τον γνωρίζω», θα αναρωτηθείς κάλλιστα... Και δεν θα έχεις άδικο!

Λίγοι ξέρουν την ιστορία του. Κυρίως στην Αγγλία, όπου και έζησε τα 74 χρόνια της ζωής του. Ένας τύπος που προερχόταν από μια οκταμελής οικογένεια που έμενε στο Κένινγκτον και έπαιζε ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο παράλληλα με το επάγγελμά του (σσ. αρχιτέκτονας).

Άρχισε, βέβαια, να παίρνει πιο σοβαρά όταν μεταγράφηκε στην Τότεναμ. Και στη συνέχεια στην Τσέσλι. Αλλά ήρθε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος να του κόψει την φόρα. Παράτησε την καριέρα του για να πολεμήσει για χάρη της πατρίδας του.

Και όταν θέλησε να επιστρέψει στην ενεργό δράση, τα πράγματα ήταν... σκούρα. Τα τραύματα από τον πόλεμο δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο κι εκείνος εν τέλει τα παράτησε!

Με αφορμή τη συμπλήρωση 64 ετών από την ημέρα που άφησε την τελευταία του πνοή (31 Ιανουαρίου του 1954), το sportfm.gr σας παρουσιάζει την άγνωστη ιστορία του Βίβιαν Γούντγουορντ!

Γράφει ο Γιώργος Τσανάκας

Αρχιτέκτονας, ποδοσφαιριστής αλλά και... στρατιώτης στον πόλεμο. Μπορούν όλα αυτά να συνδυαστούν μαζί; Κι όμως αν είσαι ο Βίβιαν Γούντγουορντ! Προερχόμενος από μια οκταμελής οικογένεια που ζούσε στο Κένινγκτον, ο Βίβιαν είχε σκοπό να σπουδάσει, ενώ ασχολούνταν και με τον αθλητισμό, έχοντας έφεση σε αρκετά σπορ!

Ακολούθησε τον δρόμο του πατέρα του και έγινε αρχιτέκτονας. Πριν, όμως, σπουδάσει, ασχολούνταν και με τον αθλητισμό. Με το ποδόσφαιρο να... ανθίζει εκείνες τις εποχές στην Αγγλία, δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στο «Ascham College» όπου και πήγαινε σχολείο, ενώ την ίδια ώρα ήταν και στην ομάδα κρίκετ!



Το ταλέντο του για το ποδόσφαιρο, όμως, ήταν εμφανές και αφοσιώθηκε σε αυτό. Στα 15 του πήγε στην ερασιτεχνική Κλάκτον Τάουν. Μια ομάδα που αγόρασε ένα χρόνο ο πατέρας του, Τζον, καθώς θεωρούσε πως ο γιος του έπρεπε να παίζει επιθετικός. Έτσι, ο... μπαμπάς-πρόεδρος επέβαλλε στον προπονητή να τον χρησιμοποιεί στην κορυφή. Και δικαιώθηκε. Ο Βίβιαν έδειξε από νωρίς το «φονικό» του ένστικτο και άρχισε να φορτώνει τα αντίπαλα δίχτυα με γκολ.

Στα 22 του και αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του, όντας αρχιτέκτονας με... δίπλωμα, ήρθε και η μεγάλη πρόκληση της ποδοσφαιρικής του καριέρας! Η Τότεναμ, η οποία εκείνη την εποχή διέθετε μία από τις τοπ ομάδες της Αγγλίας, του έκανε την πρόταση, αυτός υπέγραψε τους -ερασιτεχνικούς- όρους που του πρότειναν οι «πετεινοί» και όλοι μιλούσαν για έναν παίκτη που θα αφήσει εποχή. Δεν τον πήραν, όμως, μόνο για ποδοσφαιριστή αλλά και για αθλητή του συλλόγου στο τένις και στο κρίκετ! Ο ίδιος, βέβαια, προσπαθούσε να βάλει στη ζυγαριά τόσο την δουλειά του όσο και τον αθλητισμό, με αποτέλεσμα να λείπει αρκετές φορές από τις υποχρεώσεις της ομάδας του.



Παρόλα αυτά, αποτελούσε ένα από τα μεγάλα κανόνια της Αγγλίας! Ίσως και το μεγαλύτερο. Σκόραρε κατά ριπάς και μετά από ενάμιση χρόνο στην Τότεναμ (σσ. πήγε το καλοκαίρι του 1901) ήρθε η κλήση από την εθνική ομάδα. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1903 αγωνίστηκε με το εθνόσημο στο στήθος κόντρα στην Ιρλανδία, σκοράροντας δις στο 4-0 της ομάδας του. Συνολικά με την Αγγλία σκόραρε 29 τέρματα σε 23 ματς, ένα ρεκόρ που καταρρίφθηκε μετά από πενήντα χρόνια! Έπαιξε και με την εθνική Ερασιτεχνών της Βρετανίας, πετυχαίνοντας 57 γκολ σε 44 αγώνες! Μάλιστα, με τους ερασιτέχνες έκανε τρεις φορές χατ-τρικ, πέτυχε δύο φορές καρέ ενώ υπήρχε και ένας αγώνας κόντρα στην Γαλλία όπου βρήκε δίχτυα έξι φορές!



Στις περιγραφές που υπάρχουν για τον ποδοσφαιριστή, Βίβιαν Γούντγουορντ, γίνεται λόγος για έναν επιθετικό που είχε εξαιρετική επαφή με την μπάλα, πολύ ισχυρό σουτ και φοβερή κεφαλιά. Έβλεπε τη γη από τα 177 εκατοστά, ενώ ήταν αρκετά αδύνατος κάτι που τον έκανε... εύκολο στόχο για τους αντιπάλους. Τα σκληρά μαρκαρίσματα εκείνα τα χρόνια κυριαρχούσαν, ο Βίβιαν έτρωγε τις κλωτσιές με το... τσουβάλι και απόρροια αυτού ήταν να λείψει από πολλά παιχνίδια λόγω τραυματισμών.

Το... νερό είχε μπει στ’ αυλάκι, ο Βίβιαν σκόραρε κατά ριπάς με την Τότεναμ και όλοι μιλούσαν γι αυτόν! Βέβαια, δεν μιλούσαν μόνο για τα κατορθώματά του. Υπήρχε ακόμη ένας λόγος, ο οποίος δεν ήταν άλλος από το γυναικείο όνομά του. Κάτι που πραγματικά, παραμένει μυστήριο ακόμη και τώρα. Κανείς δεν ξέρει για ποιο λόγο λεγόταν Βίβιαν. Ούτε ο ίδιος το αποκάλυψε ποτέ. Και όπως καταλαβαίνει κανείς, ειδικά σε εκείνες τις εποχές, άνδρας που να ονομάζεται Βίβιαν ήταν κάτι παραπάνω από ένα θέμα που θα συζητιόταν και μάλιστα πολύ!



Στην Τότεναμ παρέμεινε για έξι σεζόν σκοράροντας 63 γκολ σε 132 αγώνες, ενώ το 1908 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με την ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το χρυσό μετάλλιο, βέβαια, το διατήρησε η χώρα του και στην επόμενη Ολυμπιάδα (σσ. το 1912 στη Στοκχόλμη), έχοντας τον ίδιο ξανά στη σύνθεσή της. Το καλοκαίρι του 1909, όμως, ο Γούντγουορντ σόκαρε το κοινό της Αγγλίας. Ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του καθώς ήθελε να αφοσιωθεί στην αρχιτεκτονική.

Δεν άντεξε, βέβαια, πολύ μακριά από το ποδόσφαιρο. Αφού έπαιζε που και που στην Χέλμσφορντ της 6ης κατηγορίας, αποφάσισε να επιστρέψει ξανά στις επαγγελματικές κατηγορίες. Και πήγε στην Τσέλσι! Οι φήμες λένε ότι αγωνίστηκε στους «μπλε» καθώς ήταν φίλος με τον πρόεδρο. Εκεί, ήταν ξανά ο Βίβιαν που γνωρίζαμε. Σκόραρε με... συνέπεια για τρεις σερί σεζόν (106 ματς, 34 γκολ) αλλά στις 8 Σεπτεμβρίου του 1914 πήρε την απόφαση να ενισχύσει τον στρατό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Κατατάχθηκε στον εφεδρικό στρατό εθελοντικά και πήγε να πολεμήσει για χάρη της πατρίδας του.



Η... καψούρα του για την μπάλα, πάντως, δεν τον άφησε πολύ καιρό μακριά από αυτή. Ένα χρόνο μετά, εξασφάλισε ειδική άδεια από τον στρατό ώστε να γυρίσει στην Τσέλσι για να παίξει στον τελικό του FA Cup καθώς είχε τραυματιστεί ο βασικός επιθετικός. Μπομπ Τόμπσον. Την τελευταία στιγμή, όμως, ο Τόμπσον αποθεραπεύτηκε και ήταν έτοιμος να παίξει. Κάπως έτσι, ο Γούντγουορντ ζήτησε από την ομάδα να μην αγωνιστεί καθώς δεν το θεώρησε δίκαιο προς τον συμπαίκτη του.

Επέστρεψε στον πόλεμο όπου και αποκόμισε ορισμένα σοβαρά τραύματα στα πόδια του, τα οποία δεν του επέτρεψαν ποτέ να συνεχίσει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο. Έπαιξε για λίγο ξανά στην Κλάκτον Τάουν, απ’ όπου είχε ξεκινήσει την καριέρα του και τελικά το 1920 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση! Πέρασε στη συνέχεια από το πόστο του προέδρου της Τσέλσι για οκτώ ολόκληρα χρόνια (1922-30) και στη συνέχεια έγινε αγρότης, έχοντας την δική του φάρμα.



Το 1949 έδωσε το παρών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όντας μέλος της αεροπορίας αλλά μερικούς μήνες αργότερα μπήκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο του Ίλινγκ στο Λονδίνο καθώς ήταν βαριά άρρωστος. Έμεινε κατάκοιτος για αρκετό καιρό. Έμοιαζε να έχει παραλύσει όλο του το σώμα. Ήταν, βέβαια, και 74 ετών! Λίγα χρόνια μετά, στις 31 Ιανουαρίου του 1954, ο Βίβιαν Γούντγουορντ έφυγε από τη ζωή. Και έφυγε με ένα παράπονο, όπως είχε κάνει γνωστό ο δημοσιογράφος, Μπρους Χάρις, που τον είχε επισκεφτεί. Και αυτό καθώς κανένας άνθρωπος που είχε συνεργαστεί στο ποδόσφαιρο, δεν τον είχε επισκεφτεί στο νοσοκομείο, όπως του ανέφερε ο Βίβιαν...