Ο Γιάννης που αψηφά και προκαλεί τη βαρύτητα και η Εθνική που ανθίζει στην αμφισβήτηση

«Ξέρουμε ότι εσείς δεν μας πιστεύετε, όμως εμείς γνωρίζουμε ποιοι είμαστε». Αυτά τα λόγια είπε στη μικτή ζώνη ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους αλλά αναφερόμενος κυρίως στους δήθεν φιλάθλους του ελληνικού μπάσκετ που καραδοκούν σε κάθε αποτυχία ώστε να κουνήσουν το δάχτυλο.

Εδώ και μερικές εβδομάδες, οι παραπάνω προσπαθούσαν διαρκώς να σπείρουν την αμφισβήτηση, με αφορμή την (κακή η αλήθεια είναι) εικόνα της Εθνικής στα πρώτα τέσσερα φιλικά. Ξέχασαν όμως μερικά βασικά πράγματα.

Πρώτο και κυριότερο, το γεγονός πως δεν μπορεί να κριθεί σε καμία περίπτωση μια ομάδα που παίζει χωρίς τον καλύτερο παίκτη της, αλλά και ίσως κορυφαίο παίκτη γενικώς στον κόσμο. Από τις πρώτες επαφές του Γιάννη Αντετοκούνμπο κόντρα στη Λετονία, έδινε την αίσθηση ότι κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα θα σκόραρε, ενώ στην άμυνα έκρυβε διαρκώς το ελληνικό καλάθι και υποχρέωνε τους Λετονούς να εκτελούν σχεδόν αποκλειστικά τρίποντα.

Η συγκομιδή 25 πόντων και 10 ριμπάουντ σε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής μιλάει απο μόνη της. Αν ο Γιάννης πατούσε περισσότερο το γκάζι και έπαιζε παραπάνω, έμοιαζε δεδομένο πως θα έφτανε 40-50 πόντους. Η προσφορά του στο παιχνίδι της Εθνικής δεν είναι όμως μόνο η ατομική του στατιστική.



Πράγματι, εκτός από το γεγονός ότι αψηφά τη βαρύτητα με τον τρόπο που αγωνίζεται, ο Αντετοκούνμπο την... προκαλεί κιόλας. Όταν βρίσκεται στο παρκέ, η αντίπαλη άμυνα ρίχνει το βάρος στη δική του αντιμετώπιση, αφήνοντας στους υπόλοιπους άπλετο χώρο να δράσουν. Δεν είναι τυχαίο οτι το «κοντέρ» έγραψε 104, ούτε πως τα τρίποντα μπήκαν (14/28), μετά το ρεσιτάλ αστοχίας κόντρα στο Μαυροβούνιο. Τα σουτ που θα βρει μια ομάδα είναι πολύ καλύτερα, αν σε άλλο σημείο του παρκέ υπάρχει ένας παίκτης με τέτοιο gravity όπως ο Αντετοκούνμπο.

Το δεύτερο στοιχείο που ξέχασαν οι... επαγγελματίες αμφισβητίες, είναι πως ο εγωισμός του Έλληνα παίκτη θρέφεται από την αμφισβήτηση. Οι μεγαλύτερες διεθνείς επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ δεν ήρθαν από σύνολα που πήγαιναν... καβάλα στο άλογο για μετάλλια, αλλά από παρέες παιδιών που ελάχιστοι υπολόγιζαν σοβαρά όταν ξεκινούσαν οι διοργανώσεις. Η ταπεινότητα που διακρίνει τη φετινή βερσιόν της Εθνικής ταιριάζει ίσως πολύ περισσότερο στην ελληνική ψυχολογία, σε σχέση με την περίσσια αυτοπεποίθηση προηγούμενων τουρνουά που έληξαν με απογοητεύσεις.



Φυσικά, τα βιαστικά συμπεράσματα δεν χρειάζονται μετά από μία φιλική νίκη, όπως δεν χρειάζονταν και μετά από τέσσερις ήττες σε αγώνα προετοιμασίας. Δεν πρέπει, όμως, να περνάει και απαρατήρητη μία επικράτηση με 104 πόντους ενεργητικό, κόντρα σε μία ομάδα που διαθέτει έναν σταρ του NBA (Πορζίνγκις) και δύο χρόνια πριν βγήκε πέμπτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς αυτόν.

Τα ερωτηματικά συνεχίζουν βεβαίως να υπάρχουν. Όλα είναι «ρόδινα» όταν τα τρίποντα μπαίνουν, τι θα γίνει όμως στα ματς που οι Έλληνες διεθνείς θα βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν... δαχτυλήθρα; Με δεδομένο πως η Εθνική δεν είναι μία ομάδα γεμάτη κλασικούς σουτέρ, είναι πολύ πιθανό η ευστοχία από μακριά να έρχεται και να φεύγει. Όσο και αν ο Γιάννης κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του, είναι επιτακτικό να γίνεται και το αντίστροφο. «Το θέμα είναι να ανοίξουμε τους χώρους για τον Αντετοκούνμπο, να έχουμε σουτέρ γύρω του και ο ίδιος να αποφασίσει πότε θα δημιουργήσει και πότε θα σκοράρει. Το σουτ είναι πολλές φορές θέμα μέρας, με ενδιαφέρει να βγάζουμε ελεύθερα σουτ», εξήγησε πολύ σωστά μετά το ματς ο Σπανούλης.

Πλέον, ακολουθεί για την Ελλάδα ένα ακόμη πολύ δυνατό τεστ, αυτό με την Ιταλία την Παρασκευή. Ένα παιχνίδι στο οποίο είναι πολύ πιθανό ο «Kill Bill» να κρατήσει... κρυφά κάποια χαρτιά του. Άλλωστε, την επόμενη Πέμπτη (28/08), η Εθνική θα αντιμετωπίσει ξανά τους «ατζούρι», όχι όμως σε φιλικό, αλλά στην πρώτη αγωνιστική του Ευρωμπάσκετ, σε ένα παιχνίδι που ενδέχεται να καθορίσει και την (πολύ σημαντική) πρώτη θέση του ομίλου.

Υ.Γ.: Εξαιρετική η ατμόσφαιρα από περίπου 10 χιλιάδες στο ΟΑΚΑ. Με δεδομένο ότι η Λετονία δεν είναι και η πιο... εμπορική αντίπαλος, ενδεχομένως να δούμε ακόμη περισσότερο κόσμο στα επόμενα φιλικά. Μπράβο σε όσους χειροκρότησαν την εθνική ομάδα της Λετονίας, και αποθέωσαν τον Κρίσταπς Πορζίνγκις.

Υ.Γ.1: Πολύ καλή εικόνα από τον Αλέξανδρο Σαμοντούροφ, που με τέτοιες εμφανίσεις θέτει πολύ σοβαρή υποψηφιότητα να είναι στο τελικό ρόστερ που θα επιλέξει ο Βασίλης Σπανούλης.

Υ.Γ.2: Να δούμε αν θα ξανακούσουμε και φέτος ότι ο Γιάννης δεν παίζει καλά με την Εθνική...